Όταν πας να δεις live δύο προσωπικότητες τόσο μεγάλου βεληνεκούς, όπως ο Stephen O’Malley και ο Attila Csihar, για δυο πράγματα τουλάχιστον είσαι σίγουρος. Ότι θα βιώσεις μια μοναδική οπτικοακουστική εμπειρία και ότι θα συναντήσεις πολλούς γνωστούς να τσουγκρίσεις το ποτήρι της μπύρας σου. Το πρώτο επετεύχθη, το δεύτερο όμως όχι, λόγω μικρής προσέλευσης.
Ανταπόκριση: Κώστας Τούσας / Φωτογραφίες: Ηλιοστάλακτη Μεγαλιού
Το να περιγράφεις ένα τέτοιο live με λόγια είναι λιγάκι δύσκολο. Αν δεν το δεις και δεν το ακούσεις με τα ίδια σου τα μάτια και τα αυτιά καμία λέξη δεν είναι ικανή να περιγράψει 100% ένα τέτοιο show. Θα το προσπαθήσω πάντως και θα ξεκινήσω με τον κύριο O’Malley. Την Παρασκευή στις 18/1/2013 ανέβηκε, στην κατάμεστη από ενισχυτές (3 orange και 2 Sunn ), σκηνή του An έχοντας επ’ώμου την κιθάρα του. Χαιρέτισε τον λιγοστό κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος μπροστά στην σκηνή, μίλησε χωρίς μικρόφωνο και αναφέρθηκε στην απεργία του μετρό, ότι ίσως να ήταν αυτός ο λόγος της μικρής προσέλευσης του κόσμου. Μας ζήτησε να μην τον βγάζουμε φωτογραφίες γιατί τον ενοχλεί το φλας και ανακοίνωσε το σετ. 40 λεπτά περίπου ξεχωριστά ο καθένας μόνος του και για το τέλος τον ίδιο περίπου χρόνο και οι δύο μαζί. Οι πρώτες δονήσεις των ενισχυτών ταρακούνησαν το An και το Drone Brain-Massage ξεκίνησε. Μόνο με αυτόν τον χαρακτηρισμό μπορώ να αναφερθώ σε αυτό που έπαιζε ο O’Malley. Ένα υπνωτικό, εγκεφαλικό μασάζ. Πίστευα ότι κάποιους μπορεί και να τους κούραζε, αντιθέτως όμως όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω του και δεν έκανε κανείς την κίνηση να αφήσει τον χώρο. Όσοι παρευρέθηκαν ήξεραν ακριβώς για ποιο λόγο βρίσκονταν εκεί. Μετά το τέλος του σετ, χειροκροτήθηκε θερμά και αποχώρισε για να δώσει την θέση του στον Attila Csihar.
Το sampler, οι πεταλιέρες και το μικρόφωνο στήθηκαν μπροστά-μπροστά, στο κάγκελο της σκηνής. Τα φώτα χαμήλωσαν και ξεπρόβαλε ο Attila καλυμμένος από την μαύρη κάπα του. Παίρνει θέση μπροστά από το sampler, καπνοί αρχίζουν να ξεπροβάλουν μέσα από την κάπα (η οποία στο μπροστινό της μέρος είχε γκροτέσκα πρόσωπα με μπλε και μωβ λαμπάκια στην θέση των ματιών τους), πιάνει το μικρόφωνο και οι πρώτοι λαρυγγισμοί στοιχειώνουν το An. Συνεχίζοντας να κάνει αυτό που ξέρει καλά ως Void ov Voices, σαμπλάροντας δηλαδή τις φωνές και τα λόγια που γεννούσαν οι φωνητικές του χορδές, δημιουργώντας έτσι μια πρωτόγνωρη ambient μουσική που μόνο ανατριχίλες προκαλούσε. Τελετουργική ατμόσφαιρα, συγκλονιστικοί λαρυγγισμοί, άριστοι αυτοσχεδιασμοί, σκοτεινός και επιβλητικός ήχος, θεατρική παρουσία, θερμά χειροκροτήματα. Εδώ θα κάνω μια παρατραβηγμένη – ίσως – παρομοίωση για να εξηγήσω αυτό που μου έβγαζε ακούγοντάς τον. Είναι ο “Mike Patton” του black ambient (!)
Τέλος, την ώρα που συνέχιζε ο Attila τους λαρυγγικούς αυτοσχεδιασμούς του, παίρνει θέση δίπλα του ο O’Malley. Συνδυασμός πλέον και των δύο και η φάση θύμισε Sunn O))). Μόνο ο Anderson έλειπε και η κάπα του O’Malley. Αν και (δυστυχώς) δεν έπαιξε projectorας με τα μοναδικά visuals, όπως συνηθίζουν, το τελικό αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Τα χειροκροτήματα στο τέλος δεν είχαν σταματημό. Μας χαιρέτισαν και οι δύο και την ώρα που το έκανε ο Attila έβγαλε την κουκούλα και είδαμε καθαρά το goth μακιγιάζ του. Οι ενισχυτές σιώπησαν, τα φώτα άναψαν, το An άδειασε. Τα συναισθήματα πολλά και διάφορα. Προσωπικά βίωσα μια μοναδική μουσική εμπειρία και αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον από τους δύο, θα διάλεγα τον Attila. Σίγουρα ήταν αυτός που έκλεψε την παράσταση, χωρίς με αυτό που λέω να μειώνω τον O’Malley. Αντιθέτως, και οι δύο έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και όσοι δεν βρέθηκαν στο An την συγκεκριμένη βραδιά έχασαν ένα μοναδικό show!
Την επομένη περάσαμε και από το Drugstore να δούμε τι παιζόταν. Μιας και δεν είχαν merch στο An, πληροφορηθήκαμε ότι θα το έχουν στο Drugstore. Πολύ λιτό όμως, χωρίς t-shirts και μόνο ένα ενδιαφέρον βινύλιο, το “ØØ Void” των Sunn O))). Με το που έμπαινες στον χώρο το μάτι σου έπεφτε αμέσως πάνω σε δύο γνώριμες παρουσίες. Stephen και Attila («γήινος» αυτήν την φορά, χωρίς κάπες και θεατρικό μακιγιάζ) καθισμένοι στο bar να πίνουν την μπυρίτσα τους και να τα λένε με τον κόσμο. Μετά από λίγο ο O’Malley παίρνει θέση μπροστά από το lap-top του και ξεκινάει τους Drone ηλεκτρονικούς αυτοσχεδιασμούς του. Στην συνέχεια θα περάσει ο Attila μέσα από το bar (στην θέση του DJ), θα αρπάξει το μικρόφωνο και το sampler του, θα τοποθετήσει τα ακουστικά (ψείρες) στα αυτιά του, θα παρουσιάσει ένα διαφορετικό (από αυτό του An) μουσικό συνονθύλευμα από λαρυγγισμούς και θα καταχειροκροτηθεί για ακόμα μια φορά.
Τελικά ήταν όντως μια ευχάριστη έκπληξη το event στο Drugstore. Ήπιαμε τις μπυρίτσες μας, τα είπαμε, γελάσαμε, μιλήσαμε με τους καλλιτέχνες (merch δεν αγοράσαμε) και απολαύσαμε τους πειραματισμούς τους μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα. Το μόνο αρνητικό ήταν που παραμορφωνόταν σε κάποια σημεία ο ήχος από το τρίξιμο των ηχείων. Λογικό όμως μιας και αυτήν την φορά δεν είχαν μαζί τους τεράστιους ενισχυτές τους, παρά μόνο τα απλά ηχεία ενός bar. Κατά τα άλλα περάσαμε μια χαρά (και τις δύο φορές) και ανυπομονώ για το επόμενο ραντεβού μαζί τους κάτω από οποιοδήποτε μουσικό τους σχήμα!