Το βράδυ της Παρασκευής βρεθήκαμε στο An, για να παρακολουθήσουμε τους Speedblow live μετά από πάρα πολύ καιρό. Mαζί τους σε αυτή την ξεχωριστή βραδιά είχαν τους Bus.
Aνταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Μετά από μια μικρή καθυστέρηση, οι Αθηναίοι heavy/doom metallers ανέβηκαν στη σκηνή και το πανηγύρι ξεκίνησε! Οι BUS επί σκηνής είναι ένα από τα καλύτερα ελληνικά σύνολα καθώς το συγκρότημα αποδίδει τα μέγιστα, βγάζοντας ενέργεια και πάθος, αναδεικνύοντας το υλικό του. Ένα υλικό που μυρίζει ‘80s, με πολλά NWOBHM, doom metal και φυσικά πολλές Mercyful Fate στιγμές, ένας συνδυασμός που σκοτώνει και που αποδίδεται από το συγκρότημα πειστικά, καθώς οι ήχοι αυτοί είναι στο DNA τους. Οι BUS βάσισαν το set τους σε όλο το μέχρι τώρα υλικό τους καθώς και σε μερικά νεοσύστατα κομμάτια που απλά μας άνοιξαν την όρεξη για τη συνέχεια.
Και αφού ζεσταθήκαμε με τους BUS, μιας και το κεφάλι μας έκανε αρκετές φορές την κίνηση πάνω κάτω, σειρά είχαν οι Speedblow, οι οποίοι απουσίασαν αρκετό καιρό από τα εγχώρια συναυλιακά δρώμενα, κάτι που δεν φάνηκε σε καμία των περιπτώσεων. Οι Speedblow ανέβηκαν στη σκηνή και της έβαλαν φωτιά ως συνήθως – μόνο αποκαΐδια μένουν μετά. Ένα set βασισμένο σε όλη τη μέχρι στιγμής δισκογραφία τους και με κορυφαίες στιγμές της επί σκηνής παρουσίας τους να είναι το εναρκτήριο “Silence Is Breaking” μιας και εκεί ακόμα και οι ήδη υποψιασμένοι κατάλαβαν τους σκοπούς που είχαν για τη βραδιά οι Speedblow. Και ήταν “κακοί”! “Blood Of The Innocent”, “Where The Brave May Live Forever”, “Black Souls”, “March Of The Underworld”, “Pray Of Mankind”, “Black Fire”, ήταν μερικά μόνο από αυτά που ακούσαμε. Ο ήχος διαολεμένα καλός σε στιγμές, διοχέτευε την ενέργεια της μπάντας στον χώρο και βοήθησε στην ανάδειξη του υλικού τους.
Όταν η εμφάνιση των Speedblow έλαβε τέλος, άρχισα να συνειδητοποιώ το γιατί τους γουστάρω τόσο και γιατί σε κάθε εμφάνιση τους έχω ακριβώς τα ίδια συναισθήματα με την πρώτη φορά που τους είδα!