Μετά την καταιγίδα του Reign in Blood, λίγοι μπορούσαν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε. Οι Slayer είχαν μόλις ορίσει το thrash metal στα άκρα του. Γρήγοροι, βάναυσοι, σχεδόν ανελέητοι. Όμως το 1988, με το South of Heaven, έριξαν τις στροφές και επανεφηύραν τον τρόμο με άλλους όρους.
Η ηχογράφηση έγινε ξανά υπό την καθοδήγηση του Rick Rubin, αυτή τη φορά όμως με μια μπάντα που δεν ήθελε να επαναλάβει τον εαυτό της. Όπως παραδέχτηκαν οι ίδιοι, ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν το “Reign…” σε ταχύτητα και επιθετικότητα. Έτσι, το έκαναν… αντίστροφα.
Ο δίσκος είναι γεμάτος mid-tempo riffs και δυσοίωνες μελωδίες και φέρνει τη φρίκη στο προσκήνιο με τρόπο χειρουργικά ελεγχόμενο. Αξίζει να σημειωθεί και η διασκευή στο Dissident Aggressor των Judas Priest, ως φόρος τιμής στις ρίζες τους.
Αρχικά, το άλμπουμ δίχασε. Ορισμένοι οπαδοί το είδαν ως «soft» ή «πειραματικό». Όμως ο χρόνος έκανε τη δουλειά του. Σήμερα το South of Heaven θεωρείται το πιο “ατμοσφαιρικό” Slayer άλμπουμ, και βασικός κρίκος ανάμεσα στη βαρβαρότητα του Reign in Blood και την ωριμότητα του Seasons in the Abyss.
Με την επιστροφή των Slayer στις σκηνές το 2025, το South of Heaven ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Γιατί το πραγματικό σκοτάδι… δεν κάνει θόρυβο. Σε κοιτάζει ήσυχα, απλώς περιμένει.
