Πώς κάτι πολύ καλό μπορεί να είναι μέτριο; Κι όμως αυτή η φράση χαρακτηρίζει τέλεια την καινούρια κυκλοφορία των Soulfly. Κατά την διάρκεια της πρώτης ακρόασης δεν μπορούσα να πιστέψω στ’ αφτιά μου. Riffs να ξεχύνονται και να εναλλάσσονται, groove απίστευτο και όλα υπό μία πολύ καλή παραγωγή. Η απορία όμως ήρθε με το τέλος του δίσκου, οπότε και συνειδητοποίησα ότι δεν μου έμεινε ούτε μία νότα, ούτε ένα refrain! “Θα είναι η πρώτη ακρόαση”, σκέφτηκα. Μετά το πέρας και της δεύτερης, κατά την διάρκεια της οποίας ενθουσιαζόμουν με τα riffs των κομματιών λες και τα άκουγα για πρώτη φορά, κάθισα να σκεφτώ τι άκουσα και τι συγκράτησα.
Και κάπου εκεί ήταν που συνειδητοποίησα τι μπορεί να πήγαινε λάθος. Με μια τρίτη ακρόαση επιβεβαίωσα τη σκέψη μου, και παρότι πολλοί, αν όχι όλοι, θα με κατηγορήσουν, θα με στήσουν στον τοίχο και ίσως να απαιτήσουν δημόσιο λιθοβολισμό μου, θα την πω, θα την φωνάξω και θα την υποστηρίξω. Το λοιπόν: ΟΧΙ ΑΛΛΟ MAX CAVALERA ΣΤΑ ΦΩΝΗΤΙΚΑ! Τον λατρέψαμε και τον θεοποιήσαμε, στους Sepultura, τον γουστάραμε μέχρι θανάτου, στα πρώτα χρόνια των Soulfly και παρτάραμε μαζί του, στην αρχή των Cavalera Conspiracy. Μόνο που οι φωνητικές του μελωδίες, οι οποίες βασίζονται σε μία και μόνο νότα, κάποια στιγμή ήταν επόμενο ότι θα σταματούσαν να έχουν ενδιαφέρον. Κι άλλοι τραγουδάνε πάνω σε μία νότα (βλ. Jamey Jasta) άλλα είτε το κάνουν λιγότερα χρόνια και δεν έχουνε προλάβει να κουράσουν ακόμα, είτε προσπαθούν να βάλουν κάποιου είδους ποικιλία σε αυτό που κάνουν, όσο αυτό είναι εφικτό.
Και μιας που σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν και οι “εργάτες” μεταλλάδες, οι οποίοι απαιτούν οι κριτικές να είναι λες και συμπληρώνουν αίτηση του ΙΚΑ, ας εξετάσουμε τα κομμάτια ένα-ένα.. ή, έστω, όλα μαζί: “Bloodshed”, “Cannibal Holocaust”, “Fallen”, “Ayatollah of Rock ‘n’ Rolla”, “Master of Savagery”, “Spiral”, “This Is Violence”, “K.C.S.”, “El Comegente”, “Soulfliktion”: όλα κομματάρες με φοβερά riffs και παντελώς αδιάφορα φωνητικά. Και όταν λέω αδιάφορα φωνητικά το εννοώ και αναφέρομαι ακόμα και στις συνεργασίες. Κάτι που πραγματικά με απογοήτευσε, ήταν η συμμετοχή του Neil Fallon (Clutch), στο κομμάτι “Ayatollah Of Rock ‘N’ Rolla”, ο οποίος περνάει τόσο αδάφορος, που κατά την διάρκεια της πρώτης ακρόασης δεν τον κατάλαβα καν! Όσον αφορά το νέο μέλος της μπάντας και υιό του Max Cavalera, Zyon, μπορώ να πω ότι με εξέπληξε με τις ικανότητές του πίσω από τα drums.
Στην digipack έκδοση, εμπεριέχονται δύο bonus tracks, τα “Fuck Reality” και “Soulfly IX”, το πρώτο από τα οποία είναι σε γενικές γραμμές μέτριο και μπορώ να καταλάβω γιατί το άφησαν έξω από το βασικό tracklist του δίσκου, ενώ το δεύτερο πρόκειται για ένα instrumental, από αυτά που μας συνηθίζει ο Max και οι εκάστοτε ακόλουθοί του.
Αν ήταν να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια, θα έλεγα αδιαμφισβήτητα το “Cannibal Holocaust”, το οποίο έχει κατά πολύ άρωμα “Arise” και το “Spiral”, το οποίο με έκανε να αναπολήσω παλιούς, καλούς, πειραματικούς Slipknot!
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: “Eye for an Eye”, “Boom”, “Brasil”, “Prophecy”…α…δε μιλάμε γενικά για Soulfly;
The Bad: Έχω ψάξει σε όλο το διαδίκτυο να βρω το κουμπί “mute only vocals” και όλοι μου λένε ότι δεν υπάρχει!
Βαθμολογία: 3 / 5
[/stextbox]
