Είναι εξαιρετικά σημαντικό να συναντάς μουσικούς, οι όποιοι δεν αναζητούν απλά μια εφήμερη δόξα και αναγνώριση, αλλά που παλεύουν να κρατηθούν ενωμένοι παρά τις δυσκολίες… και τα καταφέρνουν. Με αφορμή την live εμφάνιση τους στο πλευρό των Paradise Lost στην σκηνή του Πειραιώς 117 Academy, οι Sorrows path συνάντησαν την Έφη Καραμουσάλη για μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Καλώς ήρθατε στο Rockinathens! Λοιπόν, θα ήθελα να μου αναφέρετε σε τί διαφέρει το πρώτο σας album, “Resurrection”, με το τελευταίο σας, “Touching Infinity”;
Το πρώτο αποτελείται από ηχογραφήσεις του 1994 και το τελευταίο κυκλοφόρησε το 2017, τεχνικά είναι ένα χάος. Η μπάντα έχει ένα προσωπικό στυλ, είναι ένα πρίσμα rock power του doom metal ουσιαστικά. Ίσως στο τελευταίο album έχει τονιστεί περισσότερο το rock στοιχείο και δεν έχουν τονιστεί τόσο οι doom επιρροές. Έχει ένα αίσθημα ανάτασης και αυτό πηγάζει από το τί έχει να δώσει η μπάντα, η όποια δεν ακολουθεί κάποια πρότυπα, είναι ένα άλμπουμ εξυψωτικό σε σχέση με το πρώτο.
Είστε μια μπάντα από το 1993. Πώς θα χαρακτηρίζατε αυτή την πορεία, σκεπτόμενοι όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν;
Γνωριζόμαστε από το 1993, ουσιαστικά είμαστε σαν αδέρφια. Γενικά είναι μια συνήθεια, η οποία ξεκινά από τότε που γραφείς κομμάτια και τα προβάρεις. Είναι κάτι σταθερό, που μένει από την μετά εφηβική σου ηλικία και συνεχίζει. Είναι πολύ όμορφο.
Ποσό δύσκολη ήταν η προώθηση του υλικού σας τότε και τώρα;
Ήταν πολύ δύσκολο τότε, γιατί όταν ξεκινήσαμε βγάζοντας ντέμο, δεν μπορούσαν να σε μάθουν ούτε οι δισκογραφικές ούτε ήταν εύκολο να κυκλοφορήσει η δουλειά σου, όποτε όλα γίνονταν με αλληλογραφία, με το ταχυδρομείο. Ο μόνος τρόπος να γίνεις γνωστός, ήταν από περιοδικά. Ήταν πολύ διαφορετικά όλα.
Γνωρίζοντας πως η τεχνολογία πλέον και η χρήση ιντερνέτ για προώθηση και γνωστοποίηση ενός υλικού είναι πολύ συχνή, θεωρείτε ότι με το downloading η μουσική εξασθενεί;
Στο δικό μας βεληνεκές, νομίζω την προωθεί. Για εμάς είναι διαφήμιση το downloading. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι χωρίς αυτό θα μπορούσαμε να έχουμε παραπάνω πωλήσεις, έτσι ώστε να μπορεί να επιβιώσει η μπάντα.
Πως ήταν η διαδικασία παράγωγης και ηχογράφησης του δίσκου σας; Δώστε μου μερικές λεπτομέρειες.
Οι παραγωγές στα τρία τελευταία albums, που είναι full length, έγιναν στα Fragile Studios με παραγωγό τον Βαγγέλη Γιαλαμά.
Εάν μπορούσατε να γυρίσετε πίσω τον χρόνο, τί είναι αυτό που θα αλλάζατε στην μέχρι στιγμής πορεία σας;
Το μόνο που θα αλλάζαμε, είναι να μην είχε πεθάνει ο ιδρυτής της μπάντας, ο Τάκης Δρακόπουλος. Ωστόσο η μπάντα έχει υλοποιήσει με το παραπάνω αυτά που είχε από την αρχή στο μυαλό της. Δηλαδή το να έχεις βγάλει τέσσερις δίσκους, να προχωρά όλο αυτό, να αυτοχρηματοδοτείται και να είμαστε μαζί τόσα χρόνια, από μόνο του έχει εκπληρώσει κατά πολύ τον σκοπό.
Πώς διαχειρίζεστε τον χρόνο μέχρι να κυκλοφορήσει νέο υλικό;
Μετά το 2005 που είμαστε πραγματικά ενεργοί, τα albums βγαίνουν ανά 3 χρόνια. Ουσιαστικά μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια πραγματοποιείται η σύνθεση, η ηχογράφηση παράγωγη και η προώθηση κάθε δίσκου.
Ο κόσμος έχει ανταποκριθεί θετικά με την κυκλοφορία των δίσκων σας;
Είμαστε ευγνώμονες στον κόσμο, γιατί ανταποκρίνεται αγοράζοντας δίσκους μας. Αυτό σου δίνει το ερέθισμα να συνεχίσεις.
Πώς αισθάνεστε που θα ανοίξετε ίσως μια από τις μεγαλύτερες συναυλίες του χειμώνα; Πείτε μου δυο λόγια για τους Paradise Lost.
Πολύ όμορφα! Όταν λάβαμε το mail για την συναυλία, νιώσαμε μεγάλη τιμή και για την εταιρία, που μας πρότεινε, αλλά για το γεγονός ότι θα ανοίξουμε μια μπάντα, που ουσιαστικά πορευτήκαμε με το άκουσμά της.
Ποια ήταν η ωραιότερη, αλλά και η χειρότερη κριτική που έχετε λάβει;
Σε ένα live που είχαμε κάνει παρέα με τους Candlemass ειπώθηκε πως είμαστε μια μπάντα, η όποια εκτελεί καλυτέρα σε live το υλικό της από ότι σε δίσκο. Αυτό ήταν ό,τι καλύτερο. Όσο για τις κακές κριτικές ευτυχώς υπάρχουν οι Γερμανοί!
Τί πιστεύετε ότι πάει στραβά στην εγχώρια μουσική σκηνή; Σε τί υστερούν τα ελληνικά live stages;
Γενικά οι συνθήκες εδώ στην Ελλάδα στην σκηνή του metal είναι λίγο δύσκολες, για να μπορεί μια μπάντα να σταθεί στα πόδια της, γιατί και το κοινό είναι διστακτικό εδώ, έχει συρρικνωθεί, καμία σχέση με το κοινό του εξωτερικού. Εδώ το κοινό περιορίζεται στα μεγαλύτερα ονόματα. Με λίγα λόγια θα λέγαμε πως πλέον, επειδή ο κόσμος έχει χορτάσει μουσική καθώς την βρίσκει πολύ εύκολα από το διαδίκτυο, στα live δεν έχει πάθος και ενθουσιασμό όπως παλιότερα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας; Να περιμένουμε καινούργιο υλικό;
Θέλουμε να αποτυπώσουμε την ψυχή μας μουσικά, καλλιτεχνικά. Αυτό που θέλουμε είναι απλά να εκφράσουμε τον εαυτό μας μέσα από την μουσική, έτσι ώστε το κοινό που σε ακολουθεί να το αντιληφθεί. Επίσης έχουμε προγραμματίσει επιλεγμένες εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό μέσα στο 2019, αλλά και την προετοιμασία κομματιών για το νέο μας δίσκο που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2020.
Κλείστε εσείς, λοιπόν, με ένα μήνυμα στο κοινό!
Ευχαριστούμε για την στήριξη τους και τον χρόνο, που αφιέρωσαν για να διαβάσουν αυτή την συνέντευξη. Δίνουμε ραντεβού στις 22 του μηνός! Θα χαρούμε να σας δούμε εκεί!