Γνωρίζετε τους Sonata Antartika; Αν ναι, κακό του κεφαλιού σας. Αν πάλι όχι, αλλά θέλετε να συνεχίσετε στην ανάγνωση της συνέντευξής τους, όλη την ευθύνη την έχετε εσείς οι ίδιοι. O Alex (κιθάρα) και ο Wartooth (μπάσο) δεν είναι συνηθισμένοι μουσικοί και κανονικά θα έπρεπε να κοπούν βαρέα και ανθυγιεινά στην Αναστασία Παπαδάκη, που μίλησε μαζί τους. Ready or not, here they come!
Σημείωση: Οι απαντήσεις του Wartooth υπέστησαν λογοκρισία καθότι δεν έχει τρόπους στις συνεντεύξεις και μερικές φορές γίνεται επικίνδυνα αστείος.
Καλησπέρα σας και καλωσήρθατε. Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος σας δίσκος με τίτλο “Σονάτα σε Τρολ Μινόρε”. Πώς αισθάνεστε για αυτό;
Wartooth: Γεια! Eυχαριστούμε για τη φιλοξενία στο Rockin’Athens. Προσωπικά αισθάνομαι ολοκληρωμένος. Όλη μου η καλλιτεχνική ενέργεια αποτυπώθηκε περίφημα πάνω στο album. Είμαι περήφανος. Για μένα.
Alex: Γεια. Καλώς μας. Τέλεια.
Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς παίζει με την περίπτωση των Sonata Antartika. Κάνετε ότι κάνετε για τα χρήματα ή για την δόξα;
Wartooth: Όταν μου είπε ο Alex να μπω στην μπάντα μου υποσχέθηκε γκόμενες, λεφτά και ναρκωτικά. Με ξεγέλασε. Οι fans μας είναι αγοράκια, λεφτά όλο δίνουμε και από ναρκωτικά μόνο depon! Σοβαρά τώρα όμως (όσο μπορώ) κάνουμε ό,τι κάνουμε για την πλάκα μας. Τουλάχιστον εμείς γελάμε. Ευτυχώς, όπως φαίνεται, όχι μόνοι μας.
Alex: Ψεύτης. Χθες πούλησε ένα cd και πήρε τσιγάρα. Αν αυτό δεν είναι λεφτά και άνετη ζωή, τότε τι είναι; Γενικά όμως εντάξει, όντως περνάμε μία υπεροχότητα σα μπάντα. Ειδικά όταν με σταματάνε στα μαγαζιά έξω και μου λένε μπράβο, αισθάνομαι αρκετά καλά. Με τη δόξα δηλαδή.
Ο ελληνόφωνος στίχος ανοίγει ίσως πιο εύκολα κάποιες πόρτες εντός συνόρων μιας που είναι πιο εύπεπτος για τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου εδώ, κλείνει όμως κάποιες πόρτες στο εξωτερικό. Πώς το εισπράττετε αυτό; Έχετε σκεφτεί κάποιον τρόπο για να προσεγγίσετε και κοινό εκτός Ελλάδας;
Alex: Σε πληροφορώ ότι πρόσφατα κάναμε… καμό και εκτός συνόρων. Δεν κατάλαβα, οι Rammstein πως γίνανε γνωστοί δηλαδή και όλοι τραγουδάνε “du hast mich” με πώρωση χωρίς να ξέρουν ότι σημαίνει πράγματα που δεν μου επιτρέπεται να γράψω εδώ. Μπιγιόντ δε φαν πάντως, έχουμε πολλή απήχηση σε λατινικές χώρες. Μάλιστα έχουμε και παραγγελίες για cd από το εξωτερικό!
Το “Sonata Antartika” μοιάζει με μία παρωδία του ονόματος των Sonata Arctica. Είναι μόνο αυτό ή υπάρχει και κάποιο κρυφό μήνυμα πίσω από το όνομα της μπάντας; Πώς καταλήξατε σε κάτι τέτοιο;
Wartooth: Αν και το όνομα είχε ήδη αποφασιστεί όταν μπήκα στην μπάντα, πιστεύω ότι ήταν γραφτό να μπω σε αυτή την μπάντα, καθώς είμαι αυτός που φέρνει το επαναστατικό στοιχείο. Δεν είναι τυχαίο που η μπάντα ανθίζει τις ημέρες της κρίσης. Οι Sonata Antartika δεν είναι μπάντα μόνο, είναι τρόπος ζωής. Και ο τρόπος αυτός ζωής χαρακτηρίζεται από τη ρήξη με το κατεστημένο. Δε θα πω παραπάνω, μας ακούνε.
Alex: Δεν υπάρχει καμία σύνδεση με το συγκρότημα που αναφέρεις. Τους ακούσαμε πολύ αργότερα αφότου βρήκαμε το όνομα. Το σκεφτήκαμε μόνοι μας. Παρθενογένεση νομίζω λέγεται αυτό.
Όσο κι αν μου αρέσει το νέο σας υλικό, δεν μου είναι εύκολο να ξεπεράσω τις διασκευές οι οποίες σας έφεραν στο προσκήνιο. Δειγματοληπτικά αναφέρω Παντελίδη, Dragon Ball, Σάκη Ρουβά και «Τα Σμυρνέϊκα Τραγούδια». Άπειρα views στο YouTube και –αν μη τι άλλο- η δυναμική αρχή των Sonata Antartika. Τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα; Η ανάγκη για δικό σας υλικό έγινε επιτακτική ή τότε ακόμη δοκιμάζατε τις δυνάμεις σας και αυτό που συμβαίνει τώρα είναι η φυσική εξέλιξη της κατάστασης;
Wartooth: Ο Alex είναι ο δυνατός άνδρας πίσω από το 99% της μουσικής μας. Και των διασκευών και των δικών μας κομματιών. Οταν ήρθε λοιπόν και μας είπε «έχω 50 κομμάτια, διαλέγουμε 15 και πάμε για δίσκο», ε λέμε “καλή φάση, πάμε”. Και πήγαμε.
Alex: Να πω εδώ, αναφορικά με τα άπειρα views που αναφέρεις, ένα αστείο περιστατικό που είχε προκύψει. Όταν το Υoutube είδε πόσο καλά πήγαινε η διασκευή στον Παντελή, μας είχε γίνει επίσημη πρόταση να φύγει τελείως ο αριθμός των views και να μπει στη θέση του ένα οχτώ γυρισμένο στο πλάι. Το βρήκαμε τελείως χαζό βέβαια και το απορρίψαμε. (Συγγνώμη).
“Θρας ρε Νιάμου”, “Meh-tal-core” και γενικά μια εμμονή στην σάτιρα μουσικών ειδών. Ποια είναι η αντίδραση του κόσμου σε αυτό; Οι θρασάδες και οι κοράδες τσατίστηκαν μετά από αυτή την… επίθεση; Δεν φοβάστε μήπως έρθει η ώρα να κριθείτε κι εσείς;
Wartooth: Λοιπόν περιμέναμε τρελό κράξιμο για αυτά τα δύο κομμάτια. Κι όμως, οι κοράδες αντέδρασαν με τον καλύτερο τρόπο, οι περισσότεροι μας είπαν ότι έκλαψαν με το “Meh-tal-core”. Το ίδιο και οι θρασάδες. Εντάξει, προφανώς υπήρξαν και κάποιοι που παρεξηγήθηκαν, αλλά δεν μπορείς να τα’χεις όλα. Δεν το κάνουμε επιθετικά εντωμεταξύ, απλά γελάμε με κλισεδούρες που συναντάμε στην ελληνική -κυρίως- σκηνή σε αυτά τα είδη. Τώρα για το δεύτερο, ήδη μας κράζουνε αρκετοί, ακόμα και μέσα από το comedy metal, οπότε YOLO, δεν αγχωνόμαστε.
Alex: Εγώ προσωπικά δέχτηκα την εξής επίθεση από φανατικό κορά ο οποίος μου είπε τα εξής αναφερόμενος στο μεχταλκορ: “Αυτοί τουλάχιστον φέρνουν κόσμο ανύπαρκτε”. Η φράση αυτή με στοιχειώνει τα βράδια που προσπαθώ να μείνω ξύπνιος στο Facebook.
Εντύπωση μου έκανε η συμμετοχή του Alex Φλούρου στην κιθάρα στο τραγούδι «Middle Earth Blvd” όπως και του Τραμπάκουλα των Anorimoi στο «Βυζγιά». Πες μου πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες.
Wartooth: Ουσιαστικά οι Anorimoi μας πήραν κάτω από τις χοντροφτερούγες τους και μας έδειξαν πώς το κάνουνε οι άντρες. Κακά τα ψέματα, μπορεί ο πολύς κόσμος να μας έμαθε από τις διασκευές, αλλά ο κόσμος που μας ακολούθησε και στηρίζει την μπάντα μας έμαθε από τα live με τους Anorimoi. Ε, στο «Βυζγιά» το κουπλέ πήγαινε γάντι στον Τραμπάκουλα. Τον ρώτησα, ψήθηκε, και ήρθε στα Trollcave Studios να γράψει. Κλάμα εκείνη η μέρα. Για το Φλούρο δεν ξέρω, μετά τον γνώρισα.
Alex: Ο Alex μου έκανε μάθημα για λίγο χρονικό διάστημα. Είναι εξαιρετικός κιθαρίστας και λατρεύω τα σόλο του γιατί είναι σόλο ουσίας και όχι επίδειξη τεχνικής μόνο. Ψήθηκε εξ’ αρχής για συμμετοχή, υπήρχε το ανάλογο σημείο στο δίσκο για ένα σόλο του και πιστεύω ότι δημιούργησε κάτι πολύ καλό. Για το θεό Τραμπάκουλα τα είπε ο Wartooth. Επίσης στο δίσκο έχουμε και άλλες δύο συμμετοχές από εξαιρετικούς Έλληνες καλλιτέχνες. Έφη Ευαγγελινού και Μαρίνο Ταρνανά στα φωνητικά και οι δύο. Όχι επειδή οι άλλοι είναι αστέρες δηλαδή να ξεχνάμε τους υπόλοιπους.
Παρατηρώ στον τελευταίο διαγωνισμό που έχετε δημοσιεύσει πως ο νικητής θα παραστεί σε δείπνο με τον Wartooth. Ποιος είναι πια αυτός ο Wartooth που βλέπω παντού; Τι τον κάνει τόσο ξεχωριστό; Πες μας μερικές λεπτομέρειες για αυτό το δείπνο. Είναι αυτό που λένε «Ο Νηστικός Δείπνος»;
Wartooth: Κοίτα, εγώ είμαι η μπάντα. Ας το παραδεχτούμε. Μπορεί να μη γράφω μουσική, μπορεί να μην είμαι καλός μπασίστας, αλλά είμαι η μπάντα. Αρχικά γράφω τους στίχους. Που τι θα ήμασταν χωρίς στίχους; Mια σκατιά στον άνεμο. Και δεύτερον είμαι ξεκάθαρα ο πιο όμορφος. Όχι ότι έχω ανταγωνισμό, αλλά και πάλι.
Alex: Αρχικά τους στίχους τους έχουμε γράψει μισούς μισείς. Όλοι ξέρουμε ότι το πιο ωραίο κομμάτι στο δίσκο είναι το “Meh-tal-core”. Αυτό που δεν έγραψε στίχους ο Wartooth δηλαδή. Όσον αφορά το διαγωνισμό, καλή τύχη παιδιά. Ο Wartooth είναι vegan.
23 Νοεμβρίου λοιπόν, στο «Αν Κλαμπ» (όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται με ελληνικούς χαρακτήρες στο σχετικό poster) θα εμφανιστείτε ζωντανά για την παρουσίαση του ντεμπούτο album (ή άλμπουν) σας. Πείτε μας δυο λόγια για το τι να περιμένουμε για εκείνη την βραδιά. Θα υπάρξουν εκπλήξεις;
Wartooth: Έχουμε όμορφα πράγματα κανονισμένα – γενικά η φάση είναι πάρτυ και όχι αντρίκιο ιδρωμένο live με μεταλλάδες. Ελπίζω. Μη μου το κάνετε αρχιδόκαμπο, φέρτε καμιά θεία σας.
Παιδιά σας ευχαριστώ για την συνέντευξη. Βάλτε τα δυνατά σας και δώστε μία ευχή στον κόσμο που μας διαβάζει.
Wartooth: Εμείς ευχαριστούμε man! Ευχή; Όχι, κατάρα. Αμα δεν έρθετε στο live να μη σας ξανασηκωθεί.
Alex: Ευχαριστούμε αν αντέξατε μέχρι εδώ.