Μικρή αναδρομή στον Οκτώβρη του 2018. Βρίσκομαι στο six d.o.g.s για το live των Pale Oaks με τους Son να ανοίγουν τη βράδια. Το μόνο που ήξερα γι αυτούς ήταν ότι παίζουν math rock και τίποτα παραπάνω μιας και δεν είχαν κυκλοφορήσει υλικό. Μόλις το περασμένο καλοκαίρι είχα αρχίσει να ακούω αρκετά math rock, έχοντας εντρυφήσει κυρίως σε μπάντες όπως οι American Football και οι Delta Sleep, όποτε υπήρχε μια περιέργεια για να ακούσω τι θα παρουσίαζαν οι Son. Η αντίδραση μου ήταν “Oh shit, that’s cool” και όποιος ήταν μαζί μου εκείνη τη μέρα μπορεί να επιβεβαιώσει τον ενθουσιασμό μου για την ύπαρξη μιας πολύ καλής Ελληνικής math rock μπάντας.
Πίσω στα δικά μας. Βρισκόμαστε ένα μίση χρόνο μετά και επιτέλους έχουμε στα χέρια μας το ντεμπούτο των Son με τίτλο “A Storm Of Soap And Other Things”. Μέσα σε περίπου μισή ώρα που διαρκεί ο δίσκος, μας παρουσιάζουν την ιστορία του Peter Flatface, ενός φανταστικού χαρακτήρα που επινόησαν οι ίδιοι, μια ιστορία που όπως λένε αντικατοπτρίζει πλήρως το ταξίδι τους μέχρι σήμερα.
Ο δίσκος ξεκινά με μια ερωτική εξομολόγηση στις πατάτες. Το “Potatoes” πρόκειται για μια σύνθεση που παρουσιάζει εξαιρετικά τα βασικά στοιχειά αυτής της πλευράς του math rock, δηλαδή: crispy clean κιθάρες, soothing φωνητικά και μερικά up-tempo parts που πιθανό να σε κάνουν να κουνηθείς λίγο. Μετά από μια μικρή στάση στη Σιγκαπούρη θα βρεθούμε σε ένα μέρος που μπορεί να βρει κάνεις τις πολυπόθητες πατάτες και αυτό δεν είναι άλλο από το “Supermarket”(προσωπικά προτιμώ ΑΒ). Το πρώτο κουπλέ θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μέρος ενός τραγουδιού για να μάθουν τα παιδιά τι θα βρεις σε ένα σούπερ μάρκετ άμα σκεφτεί κάνεις τους στοίχους και το αρκετά χαρούμενο ύφος του. Θα ακολουθούσουν μερικές εναλλαγές σε tempo και συναισθήματα για να φτάσουμε στην κορύφωση με τα backing vocals στο τέλος του πιο ολοκληρωμένου τραγουδιού του δίσκου κατά την άποψη μου.
Στη συνέχεια στο “Interstellar” όπως μαρτυρά και ο τίτλος θα συναντήσουμε ένα space-y vibe με κάποια post rock στοιχειά πρώτου φτάσουμε στο κάπως χορευτικό bridge. Τα “Final Flash” και “Peter Flatface” είναι με διάφορα τα πιο μελαγχολικά κομμάτια, τόσο μουσικά αλλά και στιχουργικά, με το δεύτερο να με κάνει να νιώθω κάπως sad για τον φίλο Peter. Από την άλλη όμως το “Rickon” που ακολουθεί είναι με διαφορά το πιο up-tempo κομμάτι του δίσκου, με τους Son να εξερευνούν την πιο τεχνική πλευρά του είδους, με αρκετά tapping riffs χωρίς όμως να ξεφεύγουν και να γίνονται φλύαροι. To “Carwash” θα κλείσει το δίσκο με ένα μελαγχολικό vibe που άψογα μετατρέπεται σε σκοτεινό κατά τη διάρκεια της γέφυρας (dat groove tho) και του outro, κάνοντας το μια από τις αγαπημένες μου συνθέσεις.
Το “A Storm Of Soap And Other Things” ίσως είναι ο ανεμοστρόβιλος με τα συναισθήματα και ότι άλλο βιώνουμε στη καθημερινότητα μας, ίσως και όχι, μόνο εκείνοι ξέρουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα εγχώρια debut άλμπουμ των τελευταίων ετών. Οι Son παρουσιάζουν ένα άρτιο αποτέλεσμα τόσο μουσικά όσο και ηχητικά (props και στον Άλεξ Μπόλπαση για την παραγωγή), τικάροντας όλα τα κουτάκια για ένα σωστό math rock δίσκο. Give it a try είτε είσαι fan του είδους, είτε όχι. Πολύ πιθανό να σε κάνει!
