Ηλιακές Μαϊμούδες και Σκύλοι του Κελαριού ζωντανά στους Έξι Σκύλους. Θα μπορούσε να είναι βιβλίο του Douglas Adams ή πίνακας του Salvador Dali αλλά όχι. Είναι όσα έλαβαν χώρα την Παρασκευή το βράδυ στο Μοναστηράκι, στη δεύτερη μέρα του It’s Electric fest.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Η φάση εκείνο το βράδυ ήταν μια μεγάλη παρέα. Το καταλάβαινες αυτό από την πρώτη στιγμή που έφτανες στο χώρο. Οι “φιλοφρονήσεις” έδιναν και έπαιρναν μεταξύ σχεδόν όλων όσων έφταναν στο μαγαζί. Περίπου στις 22:00 ανέβηκαν στη σκηνή οι guests της βραδιάς, Cellar Dogs, οι οποίοι αν και μετρούν λιγότερα από 2 χρόνια ζωής είναι από τα πιο ανερχόμενα ονόματα της σκηνής. Για μια περίπου ώρα μας εδωσαν το γκαζωμένο heavy rock τους, με πολύ καλή διαθεση, αστειευόμενοι με τον κόσμο που ειχε σχεδον γεμίσει το Six D.O.G.S και άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις. Είμαι σίγουρος πως κόσμος που τους έβλεπε πρώτη φορά τους έψαξε μετά το live και θα πάει να τους ξαναδεί σίγουρα. ίχε και το pit της η βραδιά σε κάποια στιγμή προς έκπληξη κάποιων παρευρισκομένων… Ναι παιδιά, γίνονται και τέτοια στις συναυλίες! Αρκετά συχνά. Και είναι ωραία. Και μπράβο στον τραγουδιστή των Cellar Dogs που έδωσε το έναυσμα “για να ανοίγουμε λίγο”. Εις το επανειδείν Σκύλοι!
Όταν μια μπάντα την παρακολουθείς τόσο καιρό, έχεις γίνει φίλος με τα μέλη, σε έχουν και τους έχεις στηρίξει σε διάφορα κατά καιρούς εγχειρήματα και ο Φώτης σε συστήνει σε κόσμο ως “έναν απ’τους πρώτους που πίστεψε σε αυτούς”, ε όταν αυτή η μπάντα παρουσιάζει τον πρώτο της ολοκληρωμένο δίσκο, μια συγκίνηση τη νιώθεις. Οι Solarmonkeys λοιπόν (μία λέξη!) παρουσίασαν την πρώτη τους δουλεία εν ονόματι “Payblack” στην ίσως καλύτερη εμφάνισή τους μέχρι τώρα. Light show, εξαιρετικά visuals καθ’όλη τη διάρκεια του live και η μπάντα στα καλύτερά της. Σε πολύ καλό mood όλοι, κάνοντας πλάκα μεταξύ τους και με τον κόσμο, ξεπερνώντας το ότι τα 2 φώτα πίσω έπεφταν κάθε τοσο (λογικό αφού όλοι χοροπηδούσαν) μας χάρισαν μια βραδιά γεμάτη με το Seattle-ικό τους ήχο, με περίεργα μέτρα, ενίοτε φωνητικά a la Patton και διασκευές σε Beatles και Rolling Stones. Mε ευχαριστίες προς όλους μας αλλά και προσωπικότερες καθότι όπως ανέφεραν είναι πραγματικά δύσκολο για μια ανεξάρτητη μπάντα να κυκλοφορήσει ολοκληρωμένη δουλεία,ανανέωσαν το ραντεβού μαζί μας για την επόμενη φορά. We’ll be there!
Θα τα ξαναπώ και ας με πείτε γραφικό: Για μια ακόμη φορά μεγάλο respect στο Δημήτρη Κότση που δε σταματάει να οργανώνει festival και live, που προωθεί όσο μπορεί τη σκηνή και όλα αυτά με τρελό προσωπικό τρέξιμο από τον ίδιο και τους ανθρώπους που έχει δίπλα του. Το bazaar δίπλα από το festival με δίσκους, t-shirts και γενικότερα merchandise από όσες ελληνικές μπάντες ήθελαν, ήταν μια πολύ όμορφη κίνηση. Τέτοια πράγματα πάνε τη σκηνή μπροστά ρε! Και εις άλλα με υγεία!