Η United We Fly φέτος μας προσκαλεί στο “Taste the Music”, τουτέστιν μια σειρά συναυλιών από σημαντικά ονόματα της ελληνικής μουσικής, στον πολύ ιδιαίτερο χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου. Την περασμένη Πέμπτη, στα πλαίσια αυτής της σειράς εκδηλώσεων, το τέμπλο του Ναού χαρίζεται στη Σοφία Σαρρή και τον Πέτρο Λαμπρίδη, οι οποίοι μας παρουσιάζουν μία όμορφα αλλόκοτη σειρά από κομμάτια.
Ανταπόκριση: Βασίλης Ευριπιώτης / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Και χρησιμοποιώ τη λέξη «αλλόκοτη», επειδή πραγματικά κανείς μας δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί τι περιέχει η setlist τους. Συγκεκριμένα μας παίζουν λίγα κομμάτια από το δίσκο της Σαρρή (“Euphoria”, 2017), όπως τα “Fire” και “Roller Coaster Blues”. Πέραν αυτών, τα υπόλοιπα 12 κομμάτια της λίστας είναι ένα σύνολο από covers, που καλύπτουν όλο το φάσμα της μουσικής από το Μεσαίωνα μέχρι το σήμερα. Δεν υπερβάλλω.
Ανάμεσα στα τραγούδια, που παίζονται, βρίσκονται: ένας αρχαίος ύμνος στα λατινικά, το παραδοσιακό αγγλικό του 1600 με τίτλο “In Darkness let me dwell” και ένα νορβηγικό folk τραγούδι του 18ου αιώνα. Εντυπωσιακό, έτσι; Και συνεχίζουμε με “Pagan Poetry” από Bjork, “Territory” από Sepultura, “Toxic” (!) από Britney Spears, “Ο αστερισμός του πιγκουίνου” της Λένας Πλάτωνος και, φυσικά, ο υπέροχος, Kρητικός “Κάφκος”.
Και θα μου πεις, δένει όλο αυτό το χάος; Και θα σου απαντήσω πως δένει αναπάντεχα πολύ όμορφα. Όλα τα κομμάτια είναι ουσιαστικά απογυμνωμένα και αναδομημένα πάνω στο θαυμάσιο κοντραμπάσο του Λαμπρίδη, στη γλυκιά φωνή της Σαρρή, αλλά και στη λύρα του Κοντογιάννη, που συντροφεύει κάποια από τα κομμάτια. Και θα μου πεις, πού κολλάει η λύρα με το κοντραμπάσο; Και κοίτα να δεις που ταιριάζουν εξαιρετικά! Ειδικά ο Λαμπρίδης είναι η κόλλα, που κρατάει ενωμένο όλο αυτό το παράξενο δόμημα, προσφέροντας ρυθμό, grooviness, μελωδία και λούπες.
Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα με μεγάλη ομοιογένεια, παρά το γεγονός ότι, θεωρητικά, όλα αυτά τα κομμάτια δε θα έπρεπε ποτέ να εκτελεστούν το ένα δίπλα στο άλλο. Αξιοπερίεργο, αξιοπρόσεκτο και ουσιαστικά όμορφο σύνολο, ειδικά αν προσθέσεις στα προαναφερθέντα και την ατμόσφαιρα, που δημιουργεί η επιβλητική εκκλησία του Αγίου Παύλου.
Το μόνο που έχω να παρατηρήσω για μια, κατά τα άλλα, άψογη βραδιά είναι το γεγονός ότι η Σαρρή φάνηκε να πιέζεται αρκετά σε κάποια από τα κομμάτια, με αποτέλεσμα να καταφεύγει στο να στηρίζεται πολύ στο λαιμό της. Απ’ όσο ξέρω σε παλιότερα lives της δεν είχε τέτοια θέματα, οπότε μάλλον θα της έτυχε κακή μέρα.