Πού ήσουν, γεωγραφικά και συναισθηματικά, την ππρώτη φορά που άκουσες τους Slipknot; Ποιοι ήταν οι πρώτοι στίχοι τους που άκουσες και σε τράβηξαν στον σουρεαλιστικό, βίαιο εφιάλτη τους;
The whole thing, I think is sick
Οι στίχοι του (sic) μιλούσαν στην καρδιά κάθε weirdo και outcast ενός Γυμνασίου στα outskirts της Αθήνας και 20 χρόνια αργότερα, σε έναν άλλο τόπο και υπό άλλες συνθήκες, οι Slipknot είναι εκεί, για πολλούς έφηβους ή και ενήλικες, ένα ασφαλές καταφύγιο από έναν κόσμο που θα σε αποκλείσει και θα σε πετάξει στο περιθώριο εάν εσύ δεν τικάρεις συγκεκριμένα κουτάκια.
Fuck this shit, I’m sick of it
You’re goin’ down, this is a war!
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Σίγουρα, οι Slipknot του 2020 δεν είναι οι ίδιοι με αυτούς του 1999. Ο Gray δεν είναι πια κοντά μας, οι μάσκες έχουν κυριολεκτικά πέσει προ πολλού, ο Jordison είναι εκτός μπάντας και το shock factor που σου προσέφερε η μουσική, η θεματολογία της αλλά και οι εμφανίσεις τους, έχει προ πολλού ξεθωριάσει. Τι μένει πια; Οι Slipknot είναι μία pop(ular) μπάντα. Όταν καταφέρνεις με ένα album όπως το We Are Not Your Kind να ξεπεράσεις σε πωλήσεις τον Ed Sheeran στο Ηνωμένο Βασίλειο και το ουδέτερο BBC έχει αυτό ως πρώτο θέμα για μερικές ημέρες στα νέα του, τότε είσαι μέρος του mainstream και της pop κουλτούρας. Όταν σε συναυλία τους βλέπεις δύο γενιές ανθρώπων, γονείς με τα παιδιά τους να καταθέτουν τον οβολό τους για να δουν τον Corey Taylor και την μασκοφόρα παρέα του, είσαι μέρος του mainstream και της pop κουλτούρας. Σημαίνει αυτό ότι οι Slipknot ξεπούλησαν το τομάρι τους για 30 αργύρια; Όχι βέβαια. Σημαίνει ότι η εφιαλτική πραγματικότητα που συνθέτουν με τη μουσική τους, μιλάει στις καρδιές μίας ικανοποιητικής μάζας ανθρώπων που δεν ενοχλούνται από τους στίχους ούτε την ένταση της μουσικής. Για να σας φέρω ένα παράδειγμα από την 7η τέχνη, σε καμία περίπτωση ο Tarantino δεν θεωρείται cult ή underground σκηνοθέτης. Οι ταινίες του είναι box office hits, παρά το γεγονός ότι δεν είναι για όλους. Και νομίζω ότι οι Slipknot από ένα σημείο και μετά, πήραν της απόφασή τους για το πού ανήκουν στο καλλιτεχνικό φάσμα.
Και μιλώντας για ακραίες μορφές τέχνης, οι Behemoth έκαναν την εμφάνισή τους κατά τις 19:30 μπροστά σε μία μισογεμάτη αρένα, έχοντας κάνει εξαιρετική δουλειά στα σκηνικά τους και την ηχογραφημένη εισαγωγή του Solve να φέρνει το έρεβος στην Utilita Arena. Οι Βehemoth και αυτοί με τη σειρά τους δεν είναι το ίδιο συγκρότημα που ήταν 10 χρόνια πριν. Πάντα έχαιραν της εκτίμησης των death metal κύκλων αλλά albums όπως τα Evangelion, The Satanist και το I Loved You At Your Darkest έχουν ανοίξει οδούς που ίσως και οι ίδιοι δεν μπορούσαν να φανταστούν στο μακρινό 1991 που σχηματίστηκαν στο Gdansk της Πολωνίας.
Ανοίγουν λοιπόν με το Wolves of Siberia και αμέσως καταλαβαίνεις πού βρίσκονται τα μέλη της (πολυάριθμης) Πολωνικής κοινότητας στο κοινό. Η αλήθεια είναι ότι τους ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο από τους Βρετανούς, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους, αρνούνται πεισματικά να ψάξουν οποιαδήποτε μπάντα δεν έρχεται από την Βρετανία ή την Αμερική.
Και ενώ το Daimonos περνάει αδιάφορα με τον ήχο να βελτιώνεται, το Ora Pro Norbis Lucifer σκορπάει πανικό με τον κόσμο να συμμετέχει πλέον ενεργά φωνάζοντας For Thine is the Kingdom and the Glory forever. Η μακρά εισαγωγή του Bartzabel κατεύνασε τα πνεύματα αλλά το ίδιο τραγούδι αλλάζει την ατμόσφαιρα και ο κόσμος χαζεύει τον Nergal και την σχεδόν θεατρική παράσταση που οι Behemoth παραδίδουν στο κοινό που γεμίζει την αρένα. Επιστροφή στα κλασικά με Ov Fire and Void, ένα κομμάτι ίσως αφιερωμένο στους λιγοστούς πιστούς που πρόσεξα στην αρένα και τα καθίσματα γύρω μου. Τα Conquer All και Chant for Eschaton έκλεισαν ένα set ικανοποιητικό για τους φίλους της μπάντας αλλά και ως ένα καλό taster για αυτούς που θέλουν να τους γνωρίσουν παραπάνω.
Behemoth Setlist
Solve
Wolves ov Siberia
Daimonos
Ora Pro Nobis Lucifer
Bartzabel
Ov Fire and the Void
Rom 5:8
Conquer All
Chant for Eschaton 2000
Ανεφοδιασμός, τσιγάρο έξω (βεβαίως κύριοι, δεν είναι δύσκολο αν οι εξωτερικοί χώροι είναι κατάλληλα διαμορφωμένοι) και πίσω στις θέσεις μας, αναμένοντας το “For Those About to Rock” από τα χιλιοακουσμένα κομμάτια στα ηχεία της Utilita Arena, που θα σηματοδοτούσε την έναρξη της εμφάνισης των Slipknot.
Όπως αναμενόταν, οι Slipknot ορμούν στη σκηνή με το “Unsainted”. Ουδεμία έκπληξη αφού η περιοδεία αποτελούσε μέρος της προώθησης του τελευταίου τους δίσκου, ό,τι και αν σημαίνει αυτό στη σημερινή εποχή, αφού οι δίσκοι βγαίνουν ως δικαιολογία για να περιοδεύσει μία μπάντα και όχι το αντίστροφο. Ο ήχος στα πρώτα λεπτά είναι τόσο άθλιος που η φωνή του Corey Taylor είναι στη φαντασία μας ενώ οι πρώτες νότες του μνημείου που λέγεται “Disasterpiece” δεν γίνονται αμέσως κατανοητές από την πλειοψηφία του κόσμου που έχει κάνει ένα ακόμη sold out για τη Βρετανική περιοδεία των Slipknot. Η αρένα του Tae Kwon Do στο Φάληρο, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι, στα πρώτα τρία κομμάτια, οι Slipknot δεν θα είχαν τόσο άθλιο ήχο. Ευτυχώς όμως τα πράγματα έφτιαξαν. Είναι φανερό ότι, παρά το γεγονός ότι ο Shaw Crahan ή κατά κόσμο #6, είναι το μόνο εναπομείναν ιδρυτικό μέλος, η μπάντα φαίνεται ότι ακολουθάει στο ρυθμό του Corey Taylor, ο οποίος αποδεικνύει ακόμα πόσο χαρισματικός frontman είναι.
Έχω δει τους Slipknot άλλες δύο φορές. Μία στο απόγειό τους, στο Rockwave του 2009 και μία στην πρώτη τους εμφάνιση χωρίς τον Paul Gray, στο δεύτερο και τελευταίο Sonisphere του 2011. Το show τους, ελέω εμπειρίας και ηλικίας είναι πια πολύ πιο πειθαρχημένο. O Corey Taylor είναι 46 χρονών αν δεν το καταλάβατε κυρίες και κύριοι. Παρ’όλα αυτά, κουβαλάει τη μπάντα στις πλάτες του, επικοινωνεί με τον κόσμο και ευχαριστεί αυτή την δεύτερη οικογένειά του για το γεγονός ότι οι Slipknot είναι ακόμη εδώ, 20 χρόνια μετά. Κοιτάει το νέο ακροατήριο και, στην προσπάθειά του να κατανοήσει και ο ίδιος πόσο γρήγορα έχει περάσει ο χρόνος, λέει “some of you weren’t even a twinge in your dad’s dicks 20 years ago”.
Το setlist είναι ένα best of με μία μικρή έμφαση στο “We Are Not Your Kind” αλλά και τα τραγούδια που τους έβαλαν στο προσκήνιο όπως τα “Before I Forget”, “Psychosocial”, “Vermilion” ενώ το “Birth of the Cruel” δένει απίστευτα καλά με το υπόλοιπο setlist. Αυτό το τραγούδι ίσως είναι και ο λόγος που κάποιοι υπερέβαλαν λέγοντας ότι το τελευταίο album των Slipknot μοιάζει με το Iowa. Το τέλος όμως του main set αλλά και το encore είναι αφοσιωμένο στους πιο παλιούς φίλους της μπάντας, με εξαίρεση ίσως το “Duality” και το “All Out Life”.
Η μπάντα εξαπολύει τα classics όπως το “Wait and Bleed”, “Eyeless”, “(sic)”, “People = Shit” και το, προσωπικό αγαπημένο, “Surfacing” για να ολοκληρώσει μία πολύ καλή εμφάνιση μέσα σε αποθέωση από 10000 περίπου κόσμο.
Οι Slipknot είναι ακόμη εδώ κύριοι. Ναι, ο χρόνος είναι αμείλικτος και το ημερολόγιο δεν δείχνει ούτε 2002, ούτε 2005 ούτε 2008. Αλλά το show τους αξίζει τα λεφτά του και με το παραπάνω. To merch τους όμως όχι. 60 λίρες για ένα φούτερ βρε κλέφτες;
Υ.Γ. Κάνω δημοψήφισμα για το ποιος είναι η μεγαλύτερη γλάστρα σε μπάντα, Janick Gers ή Sid Wilson;
Slipknot Setlist
Insert Coin (intro)
Unsainted
Disasterpiece
Eeyore
Nero Forte
Before I Forget
New Abortion
Psychosocial
Solway Firth
Vermilion
Birth of the Cruel
Wait and Bleed
Eyeless
All Out Life
Duality
Encore:
742617000027
(sic)
(515)
People = Shit
Surfacing
‘Til We Die (outro)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ