Ονειρικά μουσικά τοπία, καλλιεργούν τη μαγεία με τις υπνωτικές κλιμακώσεις τους. Μια μαγεία που συχνά διαταράσσεται από βίαιες εξάρσεις, παραμένει όμως, πάντα, κάπως απόκοσμη και απροσδιόριστη. Ο ήχος των Sleep Party People έχει την ικανότητα να σε παρασύρει ολοκληρωτικά, να σε φέρει αντιμέτωπο με τις βαθύτερες πτυχές του υποσυνείδητού σου. Ο ήχος τους προτάσσει την αρμονική αναθεώρηση προκειμένου να σε οδηγήσει, εν τέλει, σε μια κατάσταση απόλυτου ζεν…
Ανταπόκριση: Μαρίλη Κουλολιά / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Τον εναρκτήριο ρόλο της συναυλίας ανέλαβαν οι Gioumourtzina, το μουσικό σχήμα δύο φίλων με… ουκ ολίγες επιρροές. Η μουσική τους αποτελεί ένα ηχητικό κράμα που καλύπτει ένα ευρύτατο μουσικό πεδίο που εκτείνεται από την electronica στην shoegaze, στην post ακόμα και στην darkwave αισθητική. Παρά την αρκετά χαμηλή προσέλευση του κόσμου, το μουσικό δίδυμο έφερε σε πέρας ένα πραγματικά δυναμικό set, με έντονη σκηνική παρουσία και μουσικές που χαρακτηρίζονταν από αλλεπάλληλες κλιμακώσεις και μεταπτώσεις, απόλυτα ταιριαστές με αυτές του main act που επρόκειτο να ακολουθήσει. Μοναδική τους αδυναμία, αποτέλεσε, ενδεχομένως, η προσπάθειά τους να εντάξουν τις πολλαπλές επιρροές τους στην έκταση μεμονωμένων κομματιών, με αποτέλεσμα να χάνεται κατά σημεία η εσωτερική συνοχή τους και να προκαλείται μια πιο χαοτική προσέγγιση. Στο σύνολό της πάντως κάνουμε λόγο για μια αξιόλογη εμφάνιση.
Σειρά είχαν οι Sleep Party People, το μουσικό σχήμα πίσω από το οποίο κρύβεται ο ονειροπόλος και ντροπαλός Bria Batz. H προσέλευση παρέμενε ακόμα σχετικά χαμηλή, αυτό όμως ουδέποτε στάθηκε εμπόδιο κατά τη συγκεκριμένη βραδιά. Ίσα-ίσα, θα έλεγε κανείς, λειτούργησε ευεργετικά με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η βίωση της μουσικής, στο πλαίσιο μιας πιο κλειστής και οικείας ατμόσφαιρας.
Αργόσυρτες μελωδίες, ονειρικές και μοναδικά καθησυχαστικές προκαλούσαν στους παρευρεθέντες ένα ανεπαίσθητο λίκνισμα. Το συγκρότημα επί σκηνής έμοιαζε σχεδόν παραμυθένιο, τα “κουνέλια” με τις απόκοσμες πειραγμένες φωνές τους και την ουτοπική μουσική που τις συνόδευε καθοδηγούσε το κοινό σε μονοπάτια εσωτερικής αναζήτησης. Τα παραμυθένια τοπία κατά διαστήματα διαταράσσονταν πλήρως. Το όνειρο μετατρεπόταν σε εφιάλτης και τα μέχρι τότε χαριτωμένα κουνέλια επιδίδονταν σε σχεδόν σχιζοφρενικά “κοπανήματα”, προβάλλοντας τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, τις δύο αλληλένδετες πτυχές της μια και μοναδικής ανθρώπινης φύσης. Τόσο αντιφατικής αλλά και παράλληλα εναρμονισμένης.
Ο Brian Batz καθ’όλη τη διάρκεια της συναυλίας διατήρησε μια φειδωλή επικοινωνία με το κοινό- χωρίς να ξεπερνά τα όρια της υπερβολής, άφηνε κυρίως τη μουσική του να μιλήσει. Εξέφρασε, ωστόσο, την ευχαρίστηση του που βρισκόταν στην Ελλάδα, καθώς , όπως είπε, περίμενε καιρό να επισκεφθεί τον τόπο μας. Το σετ είχε δομηθεί βάσει αισθητικών κριτηρίων, ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πορεία που αποσκοπούσε στη διαμόρφωση μιας πιο ατμοσφαιρικής διάθεσης, εκτελώντας κομμάτια από όλο το εύρος της δισκογραφίας του, δίνοντας μια ιδιαίτερη βάση στο τελευταίο του δημιούργημα “Floating”.Λίγο μετά τις 12 ολοκληρώθηκε το κυρίως σετ, το οποίο και φυσικά ακολουθήθηκε από το αναμενόμενο encore.
Με τρόπο θεατρικό αλλά και συνάμα χιουμοριστικό τα κουνέλια επέστρεψαν επί σκηνής, προκειμένου να παρατείνουν τη ευφορία που η μουσική τους επιφέρει. Μια συναυλία αναζωογονητική, που δεν επιβάρυνε τον ακροατή ούτε στο ελάχιστο, αλλά δημιουργούσε μια προσμονή, μια προσμονή για κάτι νέο, κάτι μαγικό και ονειρικό, κάτι πέρα από αυτόν τον κόσμο, το οποίο δε μπορεί κανείς να προσδιορίσει, αλλά σίγουρα μπορεί να αισθανθεί αν αφεθεί στον ήχο των Sleep Party People…