Από το “World Painted Blood” του 2009 μέχρι και το “Repentless” του 2015 μεσολάβησαν πολλά. Εκτός από τα χρόνια, μεσολάβησε ο θάνατος του Jeff Hanneman, ιδρυτικού μέλους και βασικού συνθέτη των δίσκων των… Σφαγέων! Το “Repentless” έχει ένα πλεονέκτημα αλλά και ένα μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα είναι ότι είναι ο καινούριος δίσκος των γαμημένων Slayer, του συγκροτήματος που επηρέασε το σύνολο του extreme metal, με άπειρα συγκροτήματα να τους χρωστούν τη δισκογραφία τους! Το μειονέκτημα από την άλλη, είναι ότι βρισκόμαστε να αναρωτιόμαστε: “Υπάρχει ζωή μετά τον απροσδόκητο θάνατο του Jeff Hanneman”;
Απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχει, μιας και τα παπούτσια, ή μάλλον την κιθάρα του εκλιπόντος, ήρθε να αναπληρώσει ένα άλλο ιερό τέρας του thrash metal, με τη δική του ιστορία στον χώρο, τον Gary Holt, κιθαρίστα και τον έχων γενικό πρόσταγμα στους Exodus!
Το “Repentless” είναι ακόμα ένας κλασσικός thrash metal δίσκος που άξια φέρει το λογότυπο των Slayer. Ναι δεν είναι “Reign In Blood” ή κάποιο από τα άλλα αριστουργήματα του πλούσιου παρελθόντος τους, δεν περιμένουμε από τέτοια συγκροτήματα να ανακαλύψουν τον τροχό, απλά περιμένουμε να κρατήσουν το όνομά τους εκεί ψηλά με τουλάχιστον αξιοπρεπείς κυκλοφορίες. Κάτι το οποίο καταφέρνουν και με το “Repentless” με χαρακτηριστική άνεση, πετώντας μας στα μούτρα άλλους δώδεκα ύμνους λυσσαλέου thrash metal!
O Αraya φτύνει τους στίχους σαν να μην υπάρχει αύριο, οι King και Holt πετάνε το ένα riff μετά το άλλο και ο Bostaph στα τύμπανα παραδίδει αφιλοκερδώς σεμινάρια drumming! “Delusion Of Saviour”, “Repentless”, “Take Control”, “Vices”, “Cast The First Stone”, “When The Stillness Comes”, “Chasing Death”, “Implode”, “Piano Wire”, “Atrocity Vector”, “You Against You”. Έντεκα thrash metal έπη, που στο άκουσμά τους το μάτι γυαλίζει και θες να σπάσεις οτιδήποτε βρίσκεται στην περίμετρό σου. Έντεκα ύμνοι που στο άκουσμα τους όσοι λένε ότι ακούνε ακραία μουσική θα τρέχουν να αλλάξουν πάνες!
Με το “Repentless” οι Slayer βάζουν τα πράγματα στην θέση τους όσους αμφισβήτησαν τη θέση τους στον thrash metal θρόνο και σίγουρα είναι o δίσκος που o Hanneman θα απολαμβάνει σίγουρα από εκεί που βρίσκεται!