Φιλόδοξο, είναι η λέξη που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το τελευταίο album του καλλιτεχνικού σχήματος στο οποίο ηγείται ο Σωτήρης Λαγωνίκας. Και ο χαρακτηρισμός αυτός δικαιολογείται ήδη από το πρώτο 13λεπτο (!) κομμάτι “the Life and Death of Mr. Ess”. Είναι σαν κάποιος να έβαλε ένα πιστόλι στο κεφάλι του δημιουργού και να τον ανάγκασε να διοχετεύσει όλες τις επιρροές και τις μουσικές του αγάπες σε μία κυκλοφορία σαν να μην πρόκειται να κυκλοφορήσει τίποτε άλλο.
Έτσι εδώ συναντιόνται το προοδευτικό pomp rock των Styx, τα χορωδιακά φωνητικά των Queen, οι ακουστικές στιγμές των Pink Floyd, αλλά και η AOR 70’s και 80’s ονειρώξεις των Foreigner και Journey. Σας ακούγεται αχταρμάς; Είναι και δεν είναι. Σε σημεία η έμπνευση και η αναμφισβήτητη μουσική δεινότητα των εκτελεστών καταφέρνει με πιασάρικες ιδέες να υπερνικήσει την ηχητική σύγχυση (βλέπε τα “You Never Happened” και το κολλητικό “Devil’s Suites”). Αλλού πάλι χάνεται η μπάλα (“Anyone, Anymore” και “Silence and Loneliness”).
Η αλήθεια είναι ότι οι δισκογραφικές προσπάθειες στη χώρα μας που ανήκουν στα παραπάνω είδη είναι σπάνιες και εδώ οι μουσικοί φαίνεται ότι ξέρουν τι κάνουν. Η δε παραγωγή και μίξη είναι εξαιρετική, ειδικά στα φωνητικά, χορωδιακά και μη. Φτάνοντας όμως στο τελευταίο τρίτο του album είναι σαφής η ανάγκη για καλύτερη επιλογή του υλικού και αυστηρότερο editing στα κομμάτια, πράγμα που θα είχε ως αποτέλεσμα μία δυνατότερη κυκλοφορία.
Το κλείσιμο όμως με το Deep Purple – ικό “Happy” μας αφήνει χαμογελαστούς αν και κάπως κουρασμένους από την πορεία της ακρόασης. Η υπόσχεση πάντως για μια ακόμα καλύτερη κυκλοφορία στο μέλλον είναι ζωντανή. Ακούστε το δυνατά και απομονώστε τις προσωπικές στιγμές που σας εκφράζουν. Σίγουρα θα βρείτε πολλές.