Η «αγρανάπαυση» των Madrugada ήταν μια καλή αφορμή για τον Sivert Høyem να ξαναβάλει μπροστά τη σόλο καριέρα του, αρχικά με το πολύ καλό “On an Island“, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, αλλά και με μια περιοδεία που ήταν θέμα χρόνου να τον φέρει για μια εκ νέου συνάντηση με το ελληνικό κοινό, με το οποίο – ως γνωστόν – διατηρεί μια σχέση αγάπης.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (πλήρες photo report εδώ)
Συνεπέστατος, στην ώρα του, και χωρίς support, o ψηλός ανέβηκε μαζί με την μπάντα του επί σκηνής, ξεκινώντας με το ομώνυμο τραγούδι από το “On an Island”, που ήταν το ιδανικό ξεκίνημα για μια τέτοια βραδιά. Για τις επόμενες 2 ώρες το ελληνικό κοινό αφέθηκε στα χέρια του Sivert και της μπάντας που τον συνόδευε, μιας μπάντας που έδειχνε να το διασκεδάζει όσο το κοινό. Ο ίδιος ο Høyem, εξίσου ευδιάθετος, άγγιξε το κοινό τόσο με τη μουσική, όσο και με τα λόγια του ανάμεσα στα τραγούδια, που δείχνουν έναν άνθρωπο με ψυχή μεγαλύτερη από το σώμα του (μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως είναι και 2 μέτρα μπόι), που δεν ξεχνάει το παρελθόν του, όπως και τη λέξη «ανθρωπιά».
Στο μουσικό κομμάτι τώρα, η μπάντα έδωσε ιδιαίτερη βάση στο “On an Island”, κάνοντας ταυτόχρονα μια αναδρομή στο παρελθόν του ψηλού, και τα “Lioness”, “Long Slow Distance”, “My Thieving Heart”, “Give It a Whirl”, μαζί με το “Honey Bee” των Madrugada, το “Into the Sea”, και το ακυκλοφόρητο “Some Miserable Morning” – μεταξύ άλλων – όλα παιγμένα σε δυνατές και – ενίοτε – φορτισμένες εκτελέσεις. Στο encore, ο Sivert – αρχικά – τίμησε τους Madrugada με το “Majesty”, ενώ το τέλος ήρθε με τα “Run Away”, “Don’t Pass Me By”, και την μπάντα να αποχωρεί από τη σκηνή σε ένα κλίμα ενθουσιασμού.
Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε ένα ακόμα επιτυχημένο αντάμωμα του Sivert Høyem με το ελληνικό κοινό, που επιβεβαιώνει τους ισχυρούς δεσμούς που έχει αναπτύξει μαζί του. Γνωστό πως ο Sivert και οι Madrugada χρωστάνε μεγάλο μέρος της φήμης που απολαμβάνουν εδώ στις σειρές του Πάνου Κοκκινόπουλου, όπως και ένα μέρος του κοινού, που χάρη σε αυτές τις σειρές γνώρισε τον κόσμο του Høyem, ώστε να βιώνει συχνά τέτοιες βραδιές σαν αυτή, τις παλιότερες που του έχει δώσει, και που αναμένεται να του δώσει και στο μέλλον. Εις το επανιδείν λοιπόν!
