Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του “Valtari” οι ισλανδοί Sigur Ros , μας παρουσιάζουν το έβδομο κατά σειρά studio album τους με τίτλο “Kveikur” . Η παραλίγο -όπως ήθελαν οι φήμες- διάλυση του συγκροτήματος μετά την αποχώρηση του κιμπορντίστα Kjartan Sveinsson και οι επικρίσεις που δέχτηκαν για το μέτριο, σύμφωνα με πολλούς, “Valtari”, έρχονται να λειτουργήσουν θετικά για τα εναπομείνοντα τρία μέλη καθώς καταφέρνουν να συνθέσουν ίσως τον πιο επιθετικό και σκοτεινό της 19χρονης καριέρας τους.
Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά με το “Brennistein” που με την επιβλητική industrial εισαγωγή του τις καταπληκτικές μπασογραμμές και το γνώριμο φαλτσέτο του Jonsi μοιάζει με μια καταιγίδα που στο πέρασμά της ξέρεις ότι θα παρασύρει τα πάντα και εσύ δεν έχεις παρά να γίνεις ένα μ’αυτή. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω κάπου εδώ και το εντυπωσιακότατο video clip που συνοδεύει το τραγούδι σε σκηνοθεσία Andrew Thomas Huang γνωστός και από τη συνεργασία του με την έτερη Iσλανδή Bjork. Στα του δίσκου πάλι η συνέχεια έρχεται με το “Hrafntinna” και τα υπέροχα κρουστά του για να επιβραδύνει λίγο τα πράγματα. Το αμέσως επόμενο “Ιsjaki” αποτελεί την πιο χαρούμενη και προσιτή στιγμή του Kveikur (ίσως και την πιο ραδιοφωνική) και μαζί με το “Stormur” μας φέρνουν στο μυαλό την “Takk…” εποχή των Sigur Ros. Σειρά έχει τo ομώνυμο “Kveikur”, το πιο εντυπωσιακό τραγούδι κατά την ταπεινή μου γνώμη που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια και το κλίμα ανατρέπεται πάλι. Industrial ήχοι κάνουν την εμφάνισή τους και εδώ όπως στο εναρκτήριο “Brennisteinn”. Οι παραμορφωμένες κιθάρες και τα ογκώδη τύμπανα αφήνουν ένα σκοτεινό συναίσθημα να πλανάται στην ατμόσφαιρα σαν μια σκοτεινή φιγούρα βγαλμένη μέσα από τους εφιάλτες σου. Πλήρης αλλαγή κατεύθυνσης στα επόμενα ” Rafstraumur “ και “Bláþráður” για να φτάσουμε σ’ ένα μινιμαλιστικό τέλος με το instrumental “Var” που κλείνει πολύ γλύκα και νοσταλγικά το album.
Εν κατακλείδι, οι Sigur Ros με αυτό το άλμπουμ τους, που οι ίδιοι χαρακτήρισαν ως αντι-“Valtari” (πόσο εύστοχα !), μας έδειξαν ότι είναι ακόμα εδώ…δυνατοί και δημιουργικοί, ικανοί να μας χαρίσουν άλλοτε πιο όμορφες, συγκινητικές στιγμές και άλλοτε πιο σκοτεινές, πιο εσωστρεφείς. Ότι είναι μεγάλη μπάντα δεν χρειάζεται να το πω εγώ, το έχουν αποδείξει χρόνια τώρα άλλωστε οι ίδιοι με τη μουσική τους. Αυτό όμως που έχω να σημειώσω είναι ότι στην καρδιά μου και στη συνείδησή μου πραγματικά μεγάλες μπάντες είναι εκείνες που όταν βλέπουν το τέλμα να πλησιάζει ξέρουν να τολμούν. Αναμφισβήτητα οι Sigur Ros το έκαναν μ’ αυτή τους την κυκλοφορία.
Þú segir aldrei neitt, þú ert ísjaki Þú ert ísilagður Þú þegir þunnu hljóði og felur þig bakvið
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: “Isjaki”, “Kveikur” , “Brennisteinn”
The Bad: –
Βαθμολογία: 4,5 / 5
[/stextbox]