Ήρθε ο καιρός για την επιστροφή των, διαχρονικά αγαπημένων του Ελληνικού κοινού, Γερμανών γερόλυκων και μάλιστα σε πολλά υποσχόμενο πακέτο μαζί με τον βετεράνο του Horror Rock. Αναμενόμενη λοιπόν η προσέλευση δεκάδων χιλιάδων οπαδών στο Ολυμπιακό Στάδιο, οι οποίοι αψήφησαν τη μεσημεριανή ζέστη και γέμισαν την αρένα, τις οικονομικές θέσεις αλλά και κάποιες από τις ακριβότερες από νωρίς.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ξενικουδάκης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (πλήρες photo report εδώ)
Ακριβώς στις 19:30, σύμφωνα με το πρόγραμμα ξεκίνησε η εμφάνιση του τεράστιου Alice Cooper, ο οποίος μαζί με τη φανταστική του μπάντα έμελλε να κερδίσει τις εντυπώσεις της βραδιάς. Πράγματι η συναυλία ξεκίνησε με φόντο ένα μεσαιωνικό κάστρο και με τραγούδια δυναμίτες όπως τα Feed My Frankenstein, No More Mr. Nice Guy και Βed of Nails. Έγινε από νωρίς φανερό ότι ο performer θα δώσει ένα Best Of setlist και μάλιστα αποκρινόμενος πλήρως στις απαιτήσεις του show.
O Alice Cooper αγέραστος, υποδύθηκε τον τρελό Steven, μονομάχησε με φουσκωτά μωρά που τα έραιναν δολάρια (Billion Dollar Babies) και με τον Jason Voorhees (Man Behind the Mask), στηρίχθηκε στο δεκανίκι του ειρωνικά στο I’m Eighteen και αποκεφαλίστηκε επι σκηνής από μία κακιά μάγισσα. Όλα αυτά τα κατάφερε χωρίς να χάσει νότα ενώ παράλληλα είχε άμεση αλληλεπίδραση με το κοινό καθώς πηγαινοερχόταν στην πασαρέλα που είχε στηθεί για το σκοπό αυτό.
Η μπάντα του τον συνόδευσε άψογα, με εξαιρετικό ήχο ενώ η αδιαφιλονίκητη σταρ της βραδιάς ήταν η κιθαρίστρια Nita Strauss η οποία έκλεψε τα μάτια και τα αυτιά μας με τη σκηνική της παρουσία και την αδιαφιλονίκητη τεχνική της. Το show εκλεισε με το κλασσικό School’s Out, ένα medley με το Another Brick in the Wall. Όσοι άργησαν να έρθουν έχασαν ένα σχεδόν headline full show, σίγουρα το καλύτερο που έχει δώσει ο Alice στη χώρα μας.
Με είκοσι λεπτά καθυστέρηση είχε έρθει η ώρα για τη μεγαλύτερη Γερμανική Rock μπάντα να πάρει τη θέση της στη σκηνή. Η αρχή έγινε με το Gas in the Tank από το πολύ καλό πρόσφατο album Rock Believer. Οι μουσικοί βγήκαν με φοβερή ενέργεια αλλά αυτό που έκλεψε την παράσταση ήταν το εντυπωσιακό stage show, με πρωταγωνιστή την κεντρική οθόνη υψηλής ευκρίνειας. Σε αυτή θα βλέπαμε κατά τη διάρκεια της συναυλίας εξαιρετικά συγχρονισμένες προβολές που συνδύαζαν live απεικόνιση των μουσικών με ευφάνταστα γραφικά και lyrics.
Η τεράστια δισκογραφία των Γερμανών δεν θα μπορούσε να καλυφθεί ούτε σε δέκα συναυλίες. Το υλικό, πέρα από το νέο album που εκπροσωπήθηκε με τέσσερα κομμάτια, επικεντρώθηκε σε κυκλοφορίες από το 1980 και μετά. Ακούσαμε έτσι κομματάρες όπως τα The Zoo, Coast to Coast και Bad Boy Running Wild. Το κοινό φαινόταν να περνά υπέροχα τραγουδώντας κάθε στίχο. Είπαμε ότι η σχέση της μπάντας με τους Έλληνες είναι μοναδική. Συγκίνηση και τα φλας των τηλεφώνων γέμισαν το στάδιο σαν αστέρια στο ταξιδιάρικο Send me an Angel, ενώ το Wind of Change άλλαξε στίχους και αφιερώθηκε από τον Meine στην Ουκρανία.
Επιστροφή σε πιο σκληρό hard rock ήχο με το Tease me, Please Me και Black Out, ενώ μεσολάβησαν solos του εξαιρετικού Matthias Jabs αλλά και του rhythm section των Paweł Mąciwoda και Mikkey Dee. Να πούμε εδώ ότι η προσθήκη του Dee στο σχήμα το έχει ανεβάσει σε ενέργεια 200%. Πρόκειται για ένα κτήνος πίσω από τα τύμπανα, ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα που παίζει εντός έδρας λόγω καταγωγής. Στο σόλο του νίκησε και έναν εικονικό «κουλοχέρη» που προβαλλόταν πίσω του.
Το set έκλεισε με Big City Nights ενώ οι ιαχές των χιλιάδων οπαδών έφεραν την μπάντα πίσω για encore με τα Still Loving You και Rock You Like a Hurricane. Μπορεί το σετ να είχε την ίδια διάρκεια με του Alice Cooper, μπορεί να μην ακουμπούν τα 70’s, μπορεί επίσης ο Meine να μην θυμίζει τον παλιό του εαυτό και να δυσκολεύεται πια και ο Schenker να δημιουργεί εντύπωση μόνο για το show που δίνει και όχι για το παίξιμό του. Αυτό που είναι γεγονός είναι ότι όλοι περάσαμε υπέροχα, βρήκαμε παλιούς και νέους φίλους και δημιουργήσαμε μία ακόμη όμορφη συναυλιακή ανάμνηση. Μέχρι την επόμενη φορά.
