Είναι μερικά πράγματα, που αν και τα γουστάρουμε μας αφήνουν μια παράξενη γεύση. Πολύ μου άρεσε που είδα τους Kiss to 2008 στη Μαλακάσσα. Αλλά στο τέλος της βραδιάς, και ενώ φεύγαμε υπό τους ήχους του God Gave Rock n Roll to You – ή μήπως ήταν το Wanna Rock n Roll all Night? – δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι ότι ο Gene Simmons είναι πλέον απλά ένας επαγγελματίας entertainer και ότι αυτό που μόλις είχα δει ήταν ένας 50ρης να βγάζει τα προς το ζειν. Μοναδική εμπειρία το live του Di Anno πριν από κάποια χρόνια σε ένα μικρό club στα Χανιά. Αλλά όσο τον έβλεπες να μην μπορεί να περπατήσει χωρίς να τον κρατάνε δύο, αναρωτιόσουν αν αυτό είναι τελικά το μέλλον κάθε heavy metal ήρωα. Σύντροφοι, το Σάββατο το βράδυ είδαμε επί σκηνής τους Saxon.
Ανταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης (I-jukebox)
Η βραδυά ξεκίνησε με τους βετεράνους Innerwish, οι οποίοι κάνοντας αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να ζεστάνουν το Gagarin που ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτο. Δικασάτο power με την ανάλογη δόση πλήκτρων, μικρό ταξίδι στην αισθητική της δεκαετίας του 90 οπότε και άνθισε αυτή η μουσική, η απαραίτητη πλέον selfie με τον κόσμο στο τέλος, και λίγο πριν τις δέκα η σκηνή άδειασε εν μέσω χειροκροτημάτων. Κάνα μισάωρο μετά, ο Αετός προσγειώθηκε.
Μία λέξη που χρησιμοποιείται συνέχεια για να περιγράψει τους Saxon είναι «αγέρωχοι». Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Δε ξέρω τι να γράψω, γιατί όταν καλείσαι να περιγράψεις ένα live αυτής της μπάντας είσαι καταδικασμένος να ακουστείς γραφικός σε κάποιο σημείο. Μα τα πάντα, από την ολόλευκη χαίτη του γέρο-Byford μέχρι την μπαντάνα και τα γυαλάκια του Paul Quinn, βοηθάνε για να μετατρέψουν ένα live των Saxon σε εμπειρία. Γιατί αναλώνομαι σε τρίχες θα ρωτήσετε. Και να μιλήσω για τι; Για κομμάτια; Χρειάζονται μήπως το “Crusader”, το “Denim and Leather” και το “Power and the Glory” συστάσεις; Δεν τραγούδησε ο κόσμος όλος το “Princess of the Night”; Πρέπει να μιλήσω για την απόδοση των Saxon, που είναι 35 χρόνια μπάντα και ο περισσότερος κόσμος που διαβάζει αυτές τις γραμμές τους έχει δει πάνω από μία φορά;
Αν δεν το πιάσατε ακόμα, η απάντηση στους προβληματισμούς της εισαγωγής ΕΙΝΑΙ οι Saxon. Όσο αυτοί οι τύποι κάνουν τέτοια live σε αυτή την ηλικία, το Heavy Metal όνειρο είναι ζωντανό και δεν μπορούν να το τσαλακώσουν 100 επαγγελματίες rock stars. Αν για κάποιους από μας το Heavy Metal είναι κάτι παραπάνω από μουσική, αν σημαίνει ελευθερία, περηφάνεια, συνέπεια και απλότητα, τότε η εικόνα του Biff να ανταλάσσει πειράγματα με το κοινό εν μέσω αυτού του live μετά από 35 χρόνια ιστορίας, είναι πολιτισμική κληρονομιά.
*Στο “Denim and Leather” album, υπάρχει ένα μαγικό κομμάτι, το “And the Bands Played On”, που ουσιαστικά μιλάει για ένα υπαίθριο μουσικό festival. Και εκεί στο δεύτερο couplet, υπάρχει η καλύτερη περιγραφή που έχω πετύχει για festival και heavy metal live γενικότερα.
See the people, feel the power, there was sixty thousand there.
Just like thunder, the crowds began to roar.
Where you there, did ya know, did ya see all the show?
There was magic in the air…
