Οι αειθαλείς Βρετανοί δημιουργούν ασταμάτητα μεταλλική ιστορία εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια. Αποφασίζουν λοιπόν να «αδράξουν τη μέρα» για ακόμη μία φορά με μια κυκλοφορία, της οποίας η δύναμη και η ενεργητικότητα δεν προδίδουν με τίποτα την ηλικία τους.
Το εναρκτήριο ομώνυμο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα καταιγιστικού NWOBHM, ενώ το “Age of Steam” φέρνει στο μυαλό τις καλύτερες στιγμές των τελευταίων albums των Judas Priest. Το mid-tempo ατμοσφαιρικό “The Pilgrimage” θα μπορούσε να είναι η συνέχεια του “Crusader”, σίγουρα από τις κορυφές του δίσκου. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν στο εκρηκτικό “Dambusters” δείχνοντας ότι η μπάντα, σε αντίθεση με άλλους συνομήλικούς της δεν διστάζει να «τα χώσει» ακόμη. To “Remember the Fallen”, αφιερωμένο στα θύματα του Covid-19 αλλά και το υπερηχητικό “Super Nova” επιδεικνύουν την παντοδύναμη παραγωγή του Andy Sneap, με τις δίκασσες και το μπάσο να γκρεμίζουν τα ηχεία.
Δεν μπορείς να είσαι οπαδός του παραδοσιακού metal και να μην ερωτευτείς το “Lady in Gray”. Το θαύμα της φύσης που λέγεται Biff Byford δίνει υπέροχη ερμηνεία σαν να ήταν 20 χρονών. Τα “All for One” και “Black is the Night” είναι από τα τραγούδια που μπορούν να γράφουν στον αυτόματο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερούν σε ποιότητα. Το album κλείνει με τέρμα τα γκάζια στο σαρωτικό “Living on the Limit” με το maiden-ικό break που δείχνει ότι οι «παππούδες» απέχουν πολύ από τη σύνταξη.
Μικρό, λιτό, απέριττο και «in your face», το Carpe Diem αποτελεί σίγουρα ακόμα μία αξιόλογη προσθήκη στην πλούσια δισκογραφία της μπάντας, αλλά και σοβαρή υποψηφιότητα για τα καλύτερα της χρονιάς.
