Past tense to future tense let history unfold τραγουδούν οι Sanctuary στο πρώτο κομμάτι του In the mirror black. Σε ένα χρόνο από την κυκλοφορία του, ο σύντομος 20ος αιώνας έληγε με πάταγο ρίχνοντας αυλαία στην καταιγιστική περίοδο που εγκαινιάστηκε το 1914. Ο Χομπσμπάουμ, στην «Εποχή των άκρων» (το τελευταίο της τετραλογίας), δίνει τίτλο στην ταραχώδη περίοδο περιγράφοντας τα οράματα και τους εφιάλτες που τη χαρακτήρισαν και που πολλές φορές αλληλοκαλύπτονταν στο πέρασμα των χρόνων της.
Ο δεύτερος δίσκος των Sanctuary κυκλοφορούσε το 1990 και έμελλε να είναι και ο τελευταίος τους για μια μακρά περίοδο που άγγιξε σχεδόν τα 20 χρόνια. Κυκλοφορούσε λίγο πριν και η ίδια η ροκ μουσική γνωρίσει τη δικιά της μετάβαση προς μια καινοφανή κατάσταση: το grunge.
Η metal μουσική βίωνε τις δικές της ανακατατάξεις με καινούργιες τάσεις να εμφανίζονται, όπως το death metal, γεμίζοντας τις ακόμα λευκές σελίδες της ιστορίας της με καινούργια κεφάλαια. Μέσα σε ένα καταιγισμό καινούργιων ιδεών που διαπλέκονταν με τις παλιές, οι Sanctuary παρουσίαζαν το αριστούργημα του Us power.
Από πολλούς έχει αποκληθεί ως ο καλύτερος και πιο ώριμος δίσκος του είδους. Πρέπει επίσης να είναι και ένας από τους πιο σκοτεινούς.
Ο πρώτος δίσκος (Refuge denied) σε παραγωγή, του τότε βασανιζόμενου από τις καταχρήσεις, Dave Mustaine είχε γεννήσει προσδοκίες τις οποίες το In the mirror τις ξεπερνάει με το περιεχόμενο του. Η μουσική τους αγκαλιάζει τις παραδόσεις του power και τις συνδυάζει με ευδιάκριτες επιρροές από το τότε αναδυόμενο προοδευτικό metal. Οι Fates Warning και οι Queensryche συναντούν τους πατριάρχες Judas priest, οι γρήγορες κιθάρες αποκτούν αντίβαρο στην ατμόσφαιρα.
Η φωνή του Warrel Dane τραγουδά τους γραμμένους από τον ίδιο στίχους που είτε αναφέρονται με μελανά χρώματα για το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας είτε ποιητικά ποιημένοι προσφέρουν το καταφύγιο από ένα κόσμο που διολισθαίνει στη βία και τον αλληλοσπαραγμό.
Τραγούδια που μιλούν για εκδίκηση (το εξωφρενικά heavy, Taste revenge), για την περιρρέουσα ανασφάλεια (One more murder), για την ανάγκη ενδοσκόπησης (το ομώνυμο), για την Εδέμ που κείτεται μακριά από τη θέαση μας (Eden lies obscured).
Η μπάντα προσφέρει ένα πικρό πανόραμα για τα χρόνια που επρόκειτο να έρθουν και μόνο ελπιδοφόρα δεν προμηνύονταν σε πείσμα των οποίων αντίθετων διαβεβαιώσεων. Η μουσική των Sanctuary μεταφέρει το κλίμα της αβεβαιότητας και της ασίγαστης ανησυχίας: metal σκοτεινό που κωδικοποιείται σε τραγούδια που δεν πρόκειται να γεράσουν ποτέ.
Οι Sanctuary απεβίωσαν απότομα μετά την κυκλοφορία του άλλα ευτυχώς, λίγα χρόνια μόνο μετά, γνώρισαν τη μετεμψύχωση στο σώμα των κορυφαίων Nevermore. Η συνέχεια και ίσως η κορύφωσή τους βρίσκεται στους τελευταίους, το In the Mirror black παραμένει όμως για πολλούς λόγους αξεπέραστο.