Είναι κάποια live που απλά σε σημαδεύουν για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Την Πέμπτη που μας πέρασε δεν περίμενα ότι φεύγοντας απο τα Εξάρχεια γύρω στη μία, θα είχα μείνει τόσο εντυπωσιασμένος από αυτό που παρακολούθησα. Και τι παρακολούθησα; Μία μπάντα που επί δυόμιση σχεδόν ώρες και παρά το ύφος της μουσικής της (μεγάλα σε διάρκεια και διόλου εύπεπτα κομμάτια) με κράτησε καρφωμένο στο ίδιο σημείο δίχως να καταλάβω πότε ξεκίνησε και πότε τελείωσε η μεγαλειώδης αυτή εμφάνιση…
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Ήλια Μεγαλιού
Στην περσινή sold out εμφάνιση των SBE στο Six D.O.G.S δεν είχα καταφέρει να βρεθώ αλλά έχοντας ακούσει διθυράμβους για το συγκεκριμένο live συν το γεγονός ότι οι δουλειές τους μου ακούγονταν πολύ ευχάριστα στο αυτί (αν και δεν μπορώ να πω ότι είχα ξετρελαθεί κιόλας), ξεκίνησα για το live της Πέμπτης όντας αρκετά περίεργος για το τι έχει να παρουσιάσει αυτή η μπάντα επί σκηνής.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…και την αρχή την έκαναν οι Χαλκιδαίοι Routes. H αλήθεια είναι ότι είχα αρκετό καιρό να δω τα παιδιά στη σκηνή. Έχοντας αγαπήσει το ομώνυμο ντεμπούτο τους πίσω στο 2008, περίμενα να δω προς τα που προσανατολίζονται πλέον ηχητικά, καθώς με τις προσθήκες των ηλεκτρονικών εφφέ από το 2010 και πέρα είχαν ήδη αρχίσει να εξελίσσουν τον ήχο τους πέρα από το πατροπαράδοτο stoner/heavy rock.
Με αρκετό κόσμο πλεόν μέσα στο An Club, οι Routes ανέβηκαν στην σκηνή ‘on schedule’ (21.30) και για 45 λεπτά περίπου παρουσίασαν κομμάτια από το δεύτερο τους full length (“Land of Holy Dope”) αλλά και αρκετά καινούρια. Με σαφέστατη διάθεση πειραματισμού πλέον και τα ηλεκτρονικά εφφέ να δεσπόζουν στον ήχο τους κράτησαν ζεστό το κοινό το οποίο τους καταχειροκρότησε. Πέρα από τα ηλεκτρονικά στοιχεία διέκρινα και κάποια ψυχεδελικά 60’s περάσματα τα οποία έχουν ενσωματώσει αρκετά επιτυχημένα μπορώ να πω αλλά θα εκφέρω σίγουρη άποψη με την επόμενη κυκλοφορία τους.
Με το sold out να είναι γεγονός, οι SBE ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις δέκα και μισή. Ο Peters (φωνή/κιθάρα) προφανώς δε περίμενε τέτοια προσέλευση και δε σταμάτησε να επαναλαμβάνει “This is unbelievable…” Ξεκίνησαν με το “Singata Mystic Queen”…με το τέλος του κομματιού ήδη δε μπορώ να πιστέψω αυτό που βλέπω και ακούω. Η μπάντα καθηλώνει με την απόδοσή της και με μπροστάρη των Peters παρασύρει το κοινό που τους αποθεώνει…
Τρομερή ενέργεια από τους 4 Γερμανούς, προσήλωση στην απόδοση των κομματιών, απίστευτο feeling και τα επιφωνήματα θαυμασμού να μην σταματούν. Συνέχεια με τα “Flipside Apocalypse”, “For The Lost Souls” και “Into The Black” και χωρίς να το καταλάβω έχουν φύγει σχεδόν 50 λεπτά ψυχεδέλειας, παραμόρφωσης και ταξιδιού. Όντας επιφυλακτικός όπως είπα και πριν οι SBE με είχαν ήδη κερδίσει και απλά περίμενα να απολαύσω το υπόλοιπο set.
Όσο προχωρούσε το βράδυ τόσο ανέβαινε η απόδοση της μπάντας. Συνέχισαν με τα “Center of the Sun” και “Midnight Boogie”, ένα καινούριο κομμάτι (“Waiting For The Flood”) το οποίο μας ενημέρωσαν πως πιθανότατα θα είναι και το title track του επόμενου τους album το οποίο θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή μέσα στο 2013. Κάπου εδώ είμαι σίγουρος ότι έχω χάσει ένα κομμάτι…συνέχισαν με το “Double Freedom” (κάποιος δίπλα μου χάρηκε ιδιαίτερα για το συγκεκριμένο…), αποχώρησαν για μερικά δευτερόλεπτα μόνο, για να ξαναγυρίσουν μέσα σε συνεχόμενες επευφημίες από τον κόσμο και να μας χαρίσουν ένα χορταστικό 20λεπτο encore.
Συνοψίζοντας…δεν ξανακρίνω καμία μπάντα αν δεν την παρακολουθήσω live. H εμφάνιση των SBE σίγουρα είναι από αυτές που θα μνημονεύω σε σχετικές συζητήσεις σε μερικά χρόνια. Απαιτώ νέο album το συντομότερο δυνατό και live εκ νέου. Για το δεύτερο ελπίζω να μεριμνήσει η CTS!