Πραγματικά με ενδιαφέρει η ελληνόφωνη σκηνή της rock, γιατί πιστεύω ότι κανείς δεν έχει ξύσει ούτε την επιφάνεια της ελληνικής γλώσσας σε συνδυασμό με τον σκληρό ήχο και γι’ αυτό το λόγο άδραξα την ευκαιρία να ακούσω το album των Πατρινών Salto Mortale «Ατελές το όν».
Σε αυτό το δίσκο, λοιπόν, άκουσα καλούς μουσικούς να πειραματίζονται και να δοκιμάζουν πράγματα, αλλαγές στους ρυθμούς, ψυχεδελικές μελωδίες με έναν αέρα από stoner, αλλά δεν μου έμεινε στο τέλος κάτι να θυμάμαι. Άκουσα στίχους που προσπάθησαν να σκάψουνε βαθιά, αλλά δε με ακούμπησαν (με μια εξαίρεση ίσως). Ο τραγουδιστής έβγαζε το θυμό και το επαναστατικό στοιχείο του όλου album, αλλά τα αγαπημένα μου σημεία ήταν όταν δεν τραγουδούσε, καθώς τα φωνητικά του ήταν flat σε αρκετά κομμάτια.
Όσον αφορά τη μίξη και την παραγωγή, άκουσα αυτήν την τυπική μίξη που φωνάζει ελληνική από μακριά. Μου φάνηκε μια live ηχογράφηση που κανείς δεν ασχολήθηκε να της δώσει χαρακτήρα, παρά μόνο τα τυπικά για να ακούγεται ισορροπημένη και καθαρή.
Προσωπικά ξεχώρισα τρία κομμάτια από το «Ατελές το όν». Την «(από)σύνθεση», που groov-άρει σαν κομμάτι και το ρεφρέν ξεχωρίζει, με το αίτημα «να στάζει αίμα μόνο για εμένα» στίχος που μου έμεινε και σαν εκτέλεση. Το «Soundtrack Για Μια Προσμονή» με μια σκοτεινή αισθητική και ίσως το καλύτερο κομμάτι του album. Και τέλος το κομμάτι που το κλείνει, «Και αυτό θα περάσει», το μελωδικότερο και πιο ευάλωτο κομμάτι αυτής της δουλειάς, που το συστήνω και θα ήθελα να δω και άλλα κομμάτια σε αυτή τη κατεύθυνση από τους Salto Mortale.
Συνολικά το «Ατελές το όν» είναι ένα album με κάποιες καλές στιγμές, που για ένα πιο συγκεκριμένο ακροατήριο μπορεί να αποτελέσει και κρυφό διαμάντι. Σίγουρα υπάρχουν δυνατότητες στη μπάντα αυτή και θα θελα να δω περισσότερα από αυτούς. Το album, ωστόσο, δε θα αποτελέσει ορόσημο στην ελληνόφωνη σκηνή. Ίσως είμαι λίγο σκληρός υπέρ του δέοντος, αλλά είναι η προσωπική μου άποψη και θα ήθελα να δώσετε μια ευκαιρία να κρίνετε μόνοι σας. Απλά η μουσική πρέπει να σε κάνει ή να νιώθεις μικρός, ή να σε κάνει να κουνιέσαι, ή να σε κάνει να κλαις σαν παιδί, ή να σε ανεβάζει. Αυτό ψάχνω ακούγοντας ένα δίσκο και αν και δεν το βρήκα εδώ, δεν υποτιμώ την αξιέπαινη προσπάθεια των Πατρινών.