Πέρασε ήδη ένας χρόνος από το πρώτο 4.20 Symposium Fest και το δεύτερο που πραγματοποιήθηκε ήταν ακόμα πιο καλό, πιο οργανωμένο, μεγαλύτερη ποικιλία στα συγκροτήματα, υπήρξε τήρηση του timetable και το σημαντικότερο και πιο ενθαρρυντικό απ΄όλα ήταν η μεγαλύτερη προσέλευση από πλευράς του κοινού!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες εδώ)
Οι House Anxiety είχαν το δύσκολο ρόλο στο να μας βάλουν στο κλίμα της βραδιάς και η αλήθεια είναι ότι δε χρειαστήκαμε και πολύ. Βλέπετε από τις πρώτες κιόλας νότες το sludge metal των παιδιών σε παρασέρνει στο ρυθμό του. Σωστό παίξιμο, σωστές επιρροές, σωστό attitude γιατί νιώθουν το είδος που υπηρετούν. Τα διπλά φωνητικά από τον frontman και τον drummer ήταν σκέτη απόλαυση και τους δίνουν extra πόντους, ενώ η διασκευή σε Eyehategod ήρθε απλά να επιβεβαιώσει το πόσο γουστάρουν να παίζουν αυτή τη μουσική.
Αλλαγή μουσικού πεδίου με τους Monovine σε πιο grunge ρυθμούς και, μιας και δε θυμάμαι να τους είχα δει ξανά ή έστω να έχω ακούσει κάτι από το υλικό τους, τους έδωσα την πρέπουσα σημασία. Η τριάδα προσκυνάει μεν τους Nirvana, αλλά είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Είναι rock με όλη τη σημασία που μπορεί να έχει αυτή η λέξη κι έκαναν πολλούς από εμάς να μην μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω τους. Απλοϊκές, μα ψυχωμένες συνθέσεις από τους Monovine σε κάνουν να περνάς καλά ακόμα και αν η φωνή του τραγουδιστή στα δυο πρώτα κομμάτια ήταν λίγο πίσω. Εξαιρετική εμφάνιση και ευελπιστώ να τους ξαναπετύχω σύντομα σε κάποιο live τους.
Σειρά για ακόμα περισσότερο κέφι και κλωτσομπουνίδι από τους Wish Upon A Star, οι οποίοι ανέβασαν τo level. Μουσικά δε μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον αλλά οι τύποι live σπέρνουν και κάνουν τους fans τους να περνάνε κάτι παραπάνω από καλά. Στα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα της εμφάνισης των punk rockers παρατηρήθηκε αυξημένη κίνηση στο pit και όποιος βρέθηκε εκεί σίγουρα πέρασε καλά – το μαρτυρούσαν εξάλλου και οι φάτσες τους και το συγκρότημα από πάνω το απολάμβανε. Τα δυο νέα κομμάτια που μας παρουσίασαν ήταν το κερασάκι στη τούρτα της εμφάνισης των Wish Upon A Star!
Η ώρα όμως είχε φτάσει για να υποδεχθούμε τους Sadhus και η μετατόπιση μας για να πιάσουμε κάγκελο ήταν πλέον μονόδορομος. Ειλικρινά δε ξέρω τι να γράψω πλέον για μια εμφάνιση των Sadhus που να μην έχει γραφτεί ή ειπωθεί! Το μόνο που μπορώ να γράψω είναι ότι αυτό το συγκρότημα σε κάθε του εμφάνιση σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα και με κατεστραμμένο αυχένα είτε παίζει το “Bamboola”, είτε αλλάζει τα φώτα για σε ακόμα μια εμφάνιση στο “Foondamentalist”, είτε θα σου φτύσει στα μούτρα τα “Sobbing Children”, “Hyper Roller” και “Make Me 20 Euros”, είτε θα σου πετάξει το black metal riffing του “Lazarus”, είτε θα δώσει μια κορυφαία εκτέλεση στο “Flesh”.
Κάπως έτσι εκτυλίχθηκε η βραδιά της 20ης Απριλίου και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για του χρόνου και το τρίτο 4.20 Symposium Fest!