Έχω αρχίσει και στερεύω απο εισαγωγές για τα live reports. Το είπα και ησύχασα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια δεν παίζει και ιδιαίτερο ρόλο καθότι τα πράγματα είχαν ώς εξής: Sabaton, με support Accept, με support Twilight Force. Άντε γεια μας.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Φεύγοντας καπάκια από τη δουλεία, βάζοντας και λίγο ψάξιμο πάρκινγκ, κατάφερα να χάσω το μεγαλύτερο μέρος του set των “DnD metallers” , Twilight Force. Παρ’όλα αυτά, όσο πρόλαβα με έκανε να τους φαντάζομαι σε ένα πανδοχείο της Μέσης Γης, καθώς η αμφίεσή και η μουσική τους ήταν άκρως παραπεμπτική στον κόσμο που έχει δημιουργήσει ο καθηγητής. Έλα τώρα, τι ποιός καθηγητής; Οι κύριοι Κρίκος και Ροδοκανάκης που βρίσκονταν από νωρίς στο Academy και τους ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το feedback, επιβεβαίωσαν ότι είναι από τα καλύτερα power metal που έχουν ακούσει τελευταία και εν γένει τιμιότατοι σε όλα τους.
Με το έυλογο διάλειμμα για να αδειάσει ένα μέρος της σκηνής, οι Accept ανέβηκαν και για άλλη μια φορά απέδειξαν γιατί είναι μια από τις μεγαλύτερες heavy metal μπάντες που έχουν υπάρξει ποτέ. Τα έχω ξαναπει, o U.D.O είναι τεράστιος και άξιος σεβασμού για πολλά πράγματα, αλλά οι τύποι με τον Tornillo έχουν γίνει και πάλι 20άρηδες. Ο Wolf είναι από τους πιο ηγετικούς κιθαρίστες που έχω δει και απολαμβάνει κάθε στιγμή του live, χωρίς να αφήνει ανεκμετάλευτο ούτε εκατοστό από το χώρο που του δίνει ο Tornillo. Με μειωμένο set, καθότι support, ακούσαμε από “Stampede” και “Teutonic Terror” μέχρι φυσικά “Metal Heart” και “Balls to the wall”. Μου έλειψε λίγο το “Midnight Mover”, να το κουνήσουμε λίγο αλλά οκ, καταλαβαίνω, τι να πρωτοβάλεις. Για πλάκα θα μπορούσαν να είναι main act, πράγμα το οποίο συμβαίνει ενίοτε, αλλά όντως, όπως είχα γράψει λίγο πριν το live, η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν κάτι σαν παράδοση σκυτάλης. Κάτι του τύπου “Είμαστε οι Accept αλλά είναι και 2017, καταλαβαίνουμε. Τόπο στα νιάτα”. ΠΟΣΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΠΑΝΤΑ ΠΙΑ;
Με το πέρας του set των τεράστιων Accept, ένα ακόμα μέρος της σκηνής άδειασε, αποκαλύπτοντας μας εντυπωσιακότατο σκηνικό των Sabaton. Τα τύμπανα στημένα πάνω σε ενα “τανκ” με κανόνια από τη μια, πολυβόλα από την άλλη, οι βάσεις των μικροφώνων σε M4 (ή κάτι τετοιο – κάτι μας έμαθε το CS), η τεράστια οθόνη του Academy από πίσω, όλα έδειχναν ότι πάμε για ακόμα πιο πολλά εκείνο το βράδυ. Και έτσι και εγένετο. Μετά από μια μικρή εισαγωγή-θεατρικό από τους roadies, υπό τους ήχους του “In the army now” οι Σουηδοί για 2 ώρες όπως θα έλεγαν και οι φίλοι μας οι Άγγλοι “they put up one hell of a show”. Το διασκεδάζουν άπειρα, φαίνεται, και μαζί τους σε παρασύρουν και σένα σε ένα πάρτι πηδώντας σε κομμάτια της ιστορίας μέσα από τα τραγούδια τους. Η μόνη πιο ήρεμη στιγμή του live ήταν η ακουστική και συνάμα εξαιρετική εκτέλεση του “Final Solution”, με αναπτήρες και κινητά να σηκωνονται στον αέρα.
Ο Joakim Broden είναι το λιγότερο χαρισματικός frontman. Επικοινωνιακότατος, troll-αρε τα υπόλοιπα μέλη, ιδιαίτερα τον -30άρη με το babiest-face-ever- καινούργιο τους κιθαρίστα, μιλούσε ελληνικά, έπαιξε λίγο Michael Jackson, αστειευόταν, τα πάντα όλα έκανε. Και εξαιρετική απόδοση. Όλοι τους. Και ο De’Azsh των Twilight Force στα τύμπανα που αντικαθιστούσε τον, σύντομα μπαμπά, Hannes Van Dahl. Περιττό να σας πω τι έγινε σε κομμάτια όπως “Primo Victoria”, “To Hell and Back” και φυσικά στο υπεραγαπημένο από το Ελληνικό κοινό, Coat of Arms. Μέχρι και σε pit μπήκα ο κωλόγερας. Και δε με λες και τον μεγαλύτερο fan ever, αλλά αυτό έκαναν οι Sabaton. Μας πήραν απ΄το χέρι και ήταν σε φάση: “Θα διασκεδάσεις στο live μας. Όλοι διασκεδάζουν”. Και ισχύει.
Υ.Γ.: Χωρίς καμία διάθεση… κωλογλειψίματος, ευτυχώς που υπάρχει και το Academy και βλέπουμε τέτοια live.
