Η βραδιά της Παρασκευής που μας πέρασε είναι από εκείνες που δύσκολα περιγράφονται με λόγια, με τους λόγους και της συγκυρίες που την συνόδεψαν να είναι παραπάνω από αρκετές για να περάσεις ένα υπέροχο 3ώρο και κάτι παραπάνω. Ο πρωταρχικός λόγος δεν ήταν άλλος από την επίσημη παρουσίαση του καινούργιου δίσκου των Roundlights, ονόματι “Exposito”, στα πλαίσια ενός μικρού Tour #1 με πρώτη στάση το Βόλο την προηγούμενη μέρα και αμέσως μετά είχαμε σειρά εμείς.
Ανταπόκριση: Τάσος Καρράς / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Αρκετή η ζέστη έξω, αρκετή δροσιά μέσα στο πάντα φιλόξενο χώρο του Death Disco. Μια όμορφη γωνία είχε στηθεί με μια sexy φουσκωτή κούκλα να φοράει το μπλουζάκι και το καπέλο για το promo του Exposito και όμορφες αφίσες παρέα με βινύλια να ολοκληρώνουν την εικόνα. Την μουσική αρχή έκανε ο αγαπημένος μας The Karamazov Project ή αλλιώς ο Πάνος Πανταζόπουλος και η αγαπημένη του Gretsch που τον συνόδευσε σε όλη την διάρκεια της βραδιάς όπως και στο ταξίδι που έκανε για να είναι κοντά μας από την πόλη της Καλαμάτας.Σε ένα καθαρά φιλικό κλίμα λοιπόν για άλλη μια φορά κατάφερε να μας ανατριχιάσει με τις φωνητικές και ερμηνευτικές του δυνατότητες και χαρίζοντας μας αγαπημένα του κομμάτια πλέον όπως τα “Swallowed Stones and Broken Bones”, τα “The Wolf Within” και “We Agree That Love Disagrees” που είχαν ηχογραφηθεί πριν μερικά χρόνια στην Θεσσαλονίκη σε συνεργασία και με τον frontman των Roundlights, “Mankey Sounds” και “Under The Gun” ακολούθησαν, τραγούδια που θα συναντήσουμε και στον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο που θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα και έχει ηχογραφηθεί στην πόλη της Καλαμάτας και το Bandapart Recording Studio, για να κλείσει με 2 ολοκαίνουργια κομμάτια το “Feather Stone Blues” και το “Last Of Mankind” μια εξαιρετική folk σύνθεση.
Από Καλαμάτα Αθήνα στην συνέχεια και σειρά των The Snails να ανέβουν στην σκηνή με τον κόσμο αργά αλλά σταθερά να πληθαίνει. Μια μπάντα που δεν είχα την ευκαιρία να την ξαναδώ ζωντανά, και ομολογώ πως μας έκαναν να περάσουμε όμορφα με την παραδοσιακή rock’n’roll ενέργεια τους και τις δυνατές τους συνθέσεις. Με τις περισσότερες εγχώριες μπάντες να το έχουν ρίξει το τελευταίο διάστημα σε πιο βαθιές μουσικές αναζητήσεις με την ψυχεδέλεια να τους κυριεύει, μας έδωσαν μαι δυνατή garage παράσταση και σε αρκετά σημεία μας έκαναν να χορέψουμε, πράγμα που ίσως λείπει στις μέρες μας. Ξεκίνησαν τον set τους με το “Psycho Train” και με τα “Wild Child”, “Five Years Ahead Of My Time” και “My Other Side” να ξεχωρίζουν στην συνέχεια, για να μας χαρίσουν ένα υπέροχο κλείσιμο με μια δυνατή διασκευή στο “You’re Gonna Miss Me” του αγαπημένου Roky Erickson και του σχήματος των 13th Floor Elevators πατέρες της garage ψυχεδέλειας.
Και επιτέλους είχε έρθει η ώρα να υποδεχτούμε τους στρογγυλοφάναρους φίλους μας, που εμφανίστηκαν στην σκηνή αγκαλιασμένοι σαν μια γροθιά και συντονίζοντας τις τελευταίες τους κινήσεις. Δεν άργησε να ξεκινήσει το party με το εισαγωγικό κομμάτι του Exposito “Garage Oriental (Jezebel Spirit)”. Ακολούθησε καταιγισμός με τα “Swinging Soul Therapy”, “In The Road”, “Shine”, “Let Me Buy You A Dream” και ένα τρελό χορό να έχει στηθεί, rock’n’roll πατροπαράδοτο και πρωτόγονο όπως ακριβώς χρειάζεται. Αξίζει να σημειωθεί η όμορφη επιμέλεια της βραδιάς η οποία είχε “ντυθεί” με μικρά πανέξυπνα διαλείμματα ηχητικών από cult ελληνικές ταινίες με αποκορύφωση το απόσπασμα από το “Όλα είναι δρόμος” και τον κ.Μάκη να ζητάει να του φέρουν μέχρι και τις λεκάνες για να τις σπάσει.
Επίσης άξιο αναφοράς και η ομοιογένεια της μπάντας με όλους να ξεχωρίζουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, και κάτι που σπάνια συναντάς, ένας frontman που κάνει στην άκρη όποτε κρίνει απαραίτητο για να λάμψουν και οι υπόλοιποι, με πρώτο και καλύτερο τον Νικόλα στο μπάσο που συμπλήρωνε όμορφα το μοναδικό show του Tak, καθώς και όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές αυτής της garage εκρηκτικής εμφάνισης, με μια ειλικρίνεια απέναντι στο κοινό που σπανίζει στις μέρες μας. Σε κάποια φάση έκανε την εμφάνιση της στην σκηνή χορεύοντας με όλη τη μπάντα η φουσκωτή κούκλα στολισμένη με τα “του” Exposito για να καταλήξει δίπλα στα τύμπανα του Νάσου, ο οποίος είχε και τα γενέθλια του και δεν παραλείψαμε να του ευχηθούμε όλες και όλοι. “Sober”, “Run”, Spinnin’ Walls”, “Woody’s Machine Blues” κάποιες από τις στιγμές που ξεχώρισαν. Για να κλείσουν με τα “Driller Sin” και “Lose Control” και τον Tak να τρέχει στο bar για ανεφοδιασμό και να επιστρέφει για να μας αποτελείωσουν με ένα encore που δεν γινόταν να μην χορέψουν όλες και όλοι. Κλείσιμο της βραδιάς με τον ύμνο του πάτερ Jeffrey Lee Pierce και των The Gun Club με το “Preaching The Blues”, κάτι σαν τελευταίο σφηνάκι.
Οι Roundlights λοιπόν μας απέδειξαν και επί σκηνής ότι διαθέτουν μια συνοχή που δεν την συναντάς συχνά και μια ενέργεια που όσο περνάνε τα χρόνια πολλαπλασιάζεται και δεν μπορούμε από το να περιμένουμε την επόμενη συνάντηση μαζί τους. Κερασάκι στην τούρτα οι The Snails και The Karamazov Project που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα και να γιορτάσουμε όλοι μαζί σε ένα rock’n’roll party που απλά δεν ήθελες να τελειώσει.