Τα δύο sold out shows των Rotting Christ στο γνωστό club της Λιοσίων ήταν σίγουρα ό,τι καλύτερο έχω παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό. Έχοντας δει το συγκρότημα και σε μεγάλα φεστιβάλ αλλά και σε μικρότερα stages, ήξερα αν μη τι άλλο ότι θα περάσω καλά. Το Σάββατο, λοιπόν, οι προσδοκίες μου όχι μόνο επιβεβαιώθηκαν αλλά αισθάνθηκα και τυχερή που ήμουν παρούσα.
Ανταπόκριση/Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Πιστοί στην ώρα έναρξης, οι Christ εμφανίστηκαν στη σκηνή στις 21:30, μέσα από ένα επιβλητικό intro και το γνωστό παραλήρημα των οπαδών τους. “ΧΞΣ (666)” και το ολοκαύτωμα ξεκινάει! Ο Σάκης, ορεξάτος, ως άλλος “μαέστρος” διευθύνει το κοινό, που τραγουδάει μαζί του τα crowd vocals και επιδίδεται σε ασταμάτητο headbanging, όπως άλλωστε και οι ίδιοι οι Rotting Christ που δίνουν ένα απίστευτο show.
To set τους, διάρκειας 2,5 ωρών περίπου, συμπεριλάμβανε κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους. Aπό το ακατέργαστο “Satanas Tedeum” και το κατάμαυρο “Triarchy of the Lost Lovers” μέχρι την ατμοσφαιρική περίοδο των “A Dead Poem” και “Sleep of the Angels” και φυσικά ιδιαίτερη μνεία έγινε στην υπέρ του δέοντος επιτυχημένη (εμπορικά και καλλιτεχνικά) “τριλογία” των “Aealo”, “Theogonia” και “Κατά το Δαίμονα Εαυτού”.
Δεν νομίζω οτι θα είχε αξία να ξεχωρίσουμε στιγμές μιας που τόσο στο εκτελεστικό κομμάτι όσο και στο κομμάτι της ανταπόκρισης του κόσμου, το επίπεδο δεν έπεσε ούτε στιγμή. Ωστόσο όμως, επειδή το συγκρότημα μας επιφύλασε και κάποιες “εκπλήξεις”, δε θα ξεχάσω τις παλιές φωτογραφίες των Rotting Christ που προβλήθηκαν λίγο πριν την εκτέλεση του demo του ’89, με τον Σάκη να ευχαριστεί τους Jim Mutilator και Magus Wampyr Daoloth (πρώην μέλη του σχήματος), τις κλασσικές διασκευές τους σε Thou Art Lord και Current 93, αλλά και το “διάλειμμα” με το συγκινητικό “Orders From The Dead” να ακούγεται από τα ηχεία.
H αλήθεια είναι ότι δεν είμαι die-hard fan των Rotting Christ, αλλά ούτε κατά διάνοια δεν μετάνιωσα που ήμουν αυτό το Σαββατοκύριακο στο Gagarin. Εδώ μιλάμε για μία μπάντα θρύλο, μια μπάντα συνώνυμη της εγγύησης, που ενώ έχει ξεφύγει εδώ και χρόνια από το underground, παραμένει ταπεινή και απολαμβάνει κάθε φορά το σανίδι, γεμίζοντας venues παγκοσμίως. Ελπίζουμε να μην αργήσουμε να τους ξαναδούμε στα μέρη μας…