“We Celebrate, You Enjoy” είναι το φετινό σύνθημα του επετειακού Rockwave Festival, το οποίο γιορτάζει την συμπλήρωση 20 χρόνων κι έχει φροντίσει την υλοποίηση ενός πλούσιου προγράμματος που θα συνεχιστεί μέσα στο καλοκαίρι. Το Σάββατο στις 20 Ιουνίου κατευθυνθήκαμε στο Terravibe Park για να απολαύουμε μια ιδανική ημέρα και να πραγματοποιηθεί ένα όνειρο: να δούμε ζωντανά για πρώτη φορά στη χώρα μας, την performance ενός τόσο ταλαντούχου και σπουδαίου καλλιτέχνη, του Robbie Williams.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Κοντογιάννη / Φωτογραφίες: Αποστόλης Καλλιακμάνης
Μόλις πάτησα το πόδι μου στη Μαλακάσα εντυπωσιάστηκα από την προσέλευση του κόσμου, η οποία είχε ξεκινήσει από νωρίς δίνοντας έτσι τον παλμό της φεστιβαλικής εμπειρίας. Στη σκηνή βρίσκονταν ήδη οι Inconsistencies. Εναρμονισμένοι με το περιβάλλον και με τους ήχους τους να αντηχούν ευχάριστα και ταιριαστά στην φεστιβαλική αναμπουμπούλα, καθώς καινούριος κόσμος κατέφθανε κάθε λίγο, οι μπύρες και οι καφέδες έδιναν κι έπαιρναν και οι ψάθες στρώνονταν εδώ κι εκεί διάσπαρτα στις καταπράσινες πλαγιές. Παρουσιάζοντας το debut EP τους με τίτλο “When everything must go”, όμορφες μελωδίες, πότε πιο μπαλαντοειδείς κι άλλοτε πιο ενεργητικές γέμιζαν όμορφα την χαλαρή καλοκαιρινή ατμόσφαιρα, δίνοντας ένα ευχάριστο μουσικό πέρασμα και μια αφορμή για να τους γνωρίσει ο κόσμος κι εμείς να τους απολαύσουμε σε μια τόσο ξεχωριστή ημέρα!
Ύστερα από αρκετή ώρα μουσικής αδράνειας, στη σκηνή ανέβηκε το επόμενο ελληνικό συγκρότημα που είχε αναλάβει να ζεστάνει το πολυπληθές κοινό, οι Ex – Girlfriend’sPerfume. Μια πολυμελής μπάντα με σαξόφωνο, πλήκτρα, κιθάρα, μπάσο, drums και φυσικά τα φωνητικά, δεν μένει απαρατήρητη. Θεωρητικά. Στην πράξη, ήταν πράγματι τόσο απαρατήρητη η performance της μπάντας, μιας και δεν φάνηκε να συγκινείται ο κόσμος ούτε καν για το στοιχειώδες χειροκρότημα, με αποτέλεσμα είτε υπήρχαν πάνω στη σκηνή είτε δεν υπήρχαν να είναι το ίδιο και το αυτό.
Στη συνέχεια, έχοντας περάσει ακόμα ένα διάστημα μουσικής ατονίας, είχε έρθει η ώρα να βγει στη σκηνή, η Kovacs για να support-άρει την πολυαναμενόμενη και λαχταριστή εμφάνιση του αισθησιακού Robbie Williams. Έχοντας ως σύμμαχο την βαθιά πλούσια φωνητική της ευρύτητα, την θαυμαστή άνεσή της πάνω στη σκηνή αλλά και τον συναιθηματισμό της ερμηνείας της, έδωσε μια αξιοπρεπή εμφάνιση στην μεγάλη σκηνή. Η επιλογή ωστόσο, της εμφάνισης της Ολλανδής ως support act στο φεστιβάλ έχοντας περάσει ένα διάστημα μόλις δύο μηνών από την προηγούμενη εμφάνιση της στην Ελλάδα, μάλλον ατυχής μπορεί να χαρακτηριστεί. Μπορεί η πρώτη της εμφάνιση να ήταν επιτυχημένη και ο κόσμος να την αγάπησε, όμως το να ξαναεμφανιστεί μόλις δύο μήνες μετά σε ένα όχι και τόσο ταιριαστό line up είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο την παράταση της ανιαρής εμφάνισης των support acts της ημέρας, αλλά και την έλλειψη μιας ενεργητικής και δυναμικής φιγούρας που θα «ζέσταινε» τις χιλιάδες κόσμου που βρίσκονταν στον χώρο.
Γύρω στις 10.30 είχε έρθει επιτέλους η ιερή εκείνη στιγμή που όλοι περιμέναμε. Όποια έλλειψη ενεργητικότητας θα συμπληρώνονταν και θα ολοκληρώνονταν με την εμφάνιση του πολυαγαπημένου «κακού» παιδιού της pop/soft rock μουσικής. Τα φώτα σβήνουν κι εμφανίζεται στην μεγάλη οθόνη της σκηνής το χαρακτηριστικό “Are you with me Rockwave? Then Let Me Entertain You” μήνυμα. Ύστερα από λίγα επιβλητικά δευτερόλεπτα, ακούγονται οι πρώτες χαρακτηριστικές μελωδίες του “Let Me Entertain You” και ο πανικός αρχίζει. Θερμότατη υποδοχή από το ελληνικό κοινό, φοβερή έναρξη που την ακολούθησε το “Rock DJ” στους ίδιους ρυθμούς και με έναν Robbie Williams εκστασιασμένο. Η αναγνωριστική περίοδος τόσο για τον ίδιο όσο και για το κοινό, ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ενώ οι πρώτες συγγνώμες που δεν είχε έρθει τόσα χρόνια στην Ελλάδα, άρχισαν να πέφτουν.
Το κοινό όλο και πιο ενθουσιώδες ρούφηξε στη συνέχεια ένα υπέροχο “Monsoon” συνοδευόμενο από ένα “Come Undone” και “Still Haven’t Found What I’m Looking For”. Τα τσισάκια όμως της χαράς βγήκανε μόλις ανακοίνωσε το επόμενο τραγούδι, το “Me and My Monkey” το οποίο είπε ότι έμαθε ότι το αγαπάμε πολύ εδώ στην Ελλάδα. Η αναπάντεχη έκπληξη του τραγουδιού μιας και δεν το παίζει πλέον στις περιοδείες του μόνο ανατριχίλα έφερε. Η υπεροχότητα συνεχίστηκε με “The Road to Mandalay” και τα sing-alongs συνεχίζονταν με τον Robbie κατενθουσιασμένο να διευθύνει την ορχήστρα του. Το ίδιο συνεχίστηκε κι έπειτα με το jazzιάρικο “Minnie the Moocher” και το “Swing Supreme”, αλλά και το “Ignition”. Ιδιαίτερα όμορφη και συγκινητική η στιγμή, όταν φώναξε τον πατέρα του πάνω στη σκηνή και μαζί τραγουδήσανε το “Better Man”.
Στη συνέχεια, “We will rock you” και “I love rock ‘n’ roll” έδωσαν την αφορμή να κουνήσουμε τα κεφάλια μας εκτός από τα κωλαράκια. Απολαυστικό “No regrets” και στη συνέχεια καλεί πάνω στη σκηνή την fit bomb Μαριλέτα, για να τον συνοδεύσει όσο εκείνος θα τραγουδάει το “Candy”. Απολαυστικός, επικοινωνιακός Robbie Williams να κάνει εύστοχα σχόλια μεταξύ των τραγουδιών, άλλοτε για να μας πει ότι οι Ελληνίδες γυναίκες είναι πολύ όμορφες, είτε για να μας πει ότι από το μπαλκόνι του στο ξενοδοχείο που διαμένει στο Σύνταγμα βλέπει τις κινητοποιήσεις και δηλώνει ότι είναι μαζί μας. Μάλιστα, αφιέρωσε ένα μικρό τραγούδι για την Ελλάδα και πάντοτε με χιούμορ και ειλικρίνεια μας έκανε να αισθανθούμε απέραντη αγάπη για τον ίδιο. Μερικές οπερατικές νότες και μετά το intro για το θρυλικό “Feel”. Το συνεπακόλουθο πάγωμα από την μεγαλειώδη στιγμή ήταν αναπόφευκτο. Η όμορφη εκτέλεση του “Royals” της Lorde ταίριαξε ιδανικά στη συνέχεια, ενώ το “Millenium” με όλη του την επικότητα έδωσε αρκετή ενέργεια στην ατμόσφαιρα. Η στροφή στο μυθικό “Whole Lotta Love” των Led Zeppelin έδωσε μερική ροκίλα ακόμα και συνταίριαξε με το φοβερότατο γκλαμουρίστικο “Kids” οδηγώντας προς το τέλος θεαματικά τόσο σε ακρόαση όσο και σε εικόνα την πρωτοφανή συναυλιακή εμπειρία.
Το encore πέρα για πέρα χορταστικό, με το “Bohemian Rhapsody” των Queen και την άψογη εκτέλεσή του να ζεσταίνει τις καρδιές μας, ενώ το “She’s The One” δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Έπειτα από δύο γεμάτες ώρες ενός θαυμάσιου show, το “Angels” μαζί με το “My Way” και μετά πάλι λίγο το “Angels” σήμαναν το τέλος της πολυαναμενόμενης εμφάνισης του μεγάλου σταρ, που παρά την μεγάλη αναμονή το αποτέλεσμα δικαίωσε με το παραπάνω το ελληνικό κοινό.
Η δέσμευση του Robbie Williams να επιστρέψει στην Ελλάδα σε 18 μήνες, όταν δηλαδή ξεκινήσει πιθανότατα την επόμενη παγκόσμια περιοδεία του, ήταν το καλύτερο δώρο μιας και όσοι δεν μπόρεσαν να τον απολαύσουν ζωντανά θα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν την δεύτερη φορά, ενώ για όσους ήμασταν εκεί, θα είναι ένα εγγυημένο ραντεβού. Χωρίς αμφιβολία ο Robbie Williams δεν σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει με την ειλικρίνεια, την αμεσότητα, το ταλέντο του, το χιούμορ του, την αγένειά του και είναι αυτός που μας θυμίζει την κακή πλευρά του εαυτού ενός μεγάλου σταρ, εκείνη που τόσο επίμονα θάβουν οι επικοινωνιακές πρακτικές του μάρκετινγκ και του χολιγουντιανού σταριλικιού και γκρεμίζει τις πολυεπίπεδες φαντασιακές εικόνες των στερεότυπων που θριαμβεύουν και αναπαράγονται, αποκόβοντας όποια ανθρώπινη χροιά τολμά να ξεπροβάλλει από ένα διεθνούς φήμης πρόσωπο. Είτε πρόκειται για τα ναρκωτικά, είτε για τις πισώπλατες μαχαιριές, είτε πρόκειται για το σεξ, είτε για το Εγώ του, είτε για τον κόσμο, είτε για τους Take That, είτε για την μουσική βιομηχανία, η μουσική του είναι μια ειλικρινής κατάθεση ψυχής ενός ατίθασου άνδρα που θριαμβεύει μέσα σε ένα υποτακτικό πλαίσιο, αυτό της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας.