«Ίσως δεν έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα. Ίσως κάποιος να έκανε κάτι λάθος»
Μία οικογένεια επιβιώνει του πυρηνικού ολοκαυτώματος και προσπαθεί να βρει το κουράγιο να επιστρέψει στο φως. Μία μπάντα χάνει απρόσμενα τον κιθαρίστα, ιδρυτικό μέλος της και, κυρίως, κολλητό φίλο της και προσπαθεί να βρει το δρόμο της προς την επόμενη μέρα. Η μία ιστορία λειτουργεί παραβολικά ως προς την άλλη και ξεδιπλώνεται σε αυτό το album-φάρμακο για το ίδιο το συγκρότημα μετά το χαμό του Piotr Grudziński το 2016.
Μην πάει το μυαλό σας σε αυτο-υποστηρικτικές ανόητες συμβουλές του τύπου «τελικά όλα θα πάνε καλά» και «ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα». Τίποτα δεν γιατρεύεται. Απλά, αν δεν αποφασίσεις την κρίσιμη στιγμή να την εγκαταλείψεις, αυτή η ρημάδα η ζωή σε κλωτσάει προς τα μπρος. Ο πόνος όμως είναι εκεί, μουδιασμένος, και εμφανίζεται απρόσμενα σαν λάστιχο, να σε ξανατραβήξει πάλι προς την θλίψη. Οι Riverside αποφάσισαν να συνεχίσουν να ζουν, οι τρεις τους, χωρίς να προσλάβουν άλλον κιθαρίστα. Αντίθετα ο φυσικός τους ηγέτης, τραγουδιστής και μπασίστας, Mariusz Duda αποφάσισε να αναλάβει και τις κιθάρες στον δίσκο, κάνοντας έτσι τον πόνο και τη γιατρειά «οικογενειακή υπόθεση».
Λείπει ο ήχος του Piotr; Σίγουρα και είναι εμφανές. Τα riffs του Mariusz πατάνε πάνω στις, εκπληκτικές όπως πάντα, μπασογραμμές του, ενώ τα solos του είναι λιτά, Gilmour – ικά, αφήνοντας χώρο να έρθουν να προσφέρουν τυχόν καλεσμένοι κιθαρίστες στα live που έπονται. Το συγκρότημα όμως κατάφερε να προσφέρει ταυτόχρονα έναν ολοκληρωμένο δίσκο με πολύ ενδιαφέρον που εδράζεται στο παρελθόν τους, αλλά και κλείνει το μάτι στο μέλλον. Το ειρωνικό είναι ότι το προηγούμενό τους album «Love, Fear and the Time Machine», ήταν το πιο φωτεινό, ελαφρύ και γλυκά μελαγχολικό που είχαν γράψει.
Η μελαγχολική a capella εισαγωγή του “The Day After” οδηγεί στο “Acid Rain” που αρχικά δαγκώνει στρυφνά και μετά γλύφει της πληγές του. Το “Vale of Tears” είναι μεγαλοπρεπώς progressive αλλά και μελωδικό, ενώ το “Guardian Angel” με την πιο χαμηλότονη και βαθιά ερμηνεία που έχει κάνει ο Duda ποτέ σε προκαλεί να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου. Το “Lament” οδηγεί τους Riverside στο μέλλον (δείτε οπωσδήποτε το καταπληκτικό video!) και στη συνέχεια το “The Struggle for Survival” τα σπάει ενθουσιάζοντας τους fans του τεχνικού αλλά και δυναμικού προοδευτικού metal. Οι οπαδοί του προηγούμενου δίσκου θα αισθανθούν «στο σπίτι τους» με το αρμονικά οικείο “River Down Below”, μία υπέροχη σύνθεση. Κλείσιμο αυτού του περιπετειώδους δίσκου με τα “Wasteland” σαν κατακλείδα της οιμωγής και το “The Night Before” να ολοκληρώνει τον κύκλο αφήνοντας μια χαραμάδα φωτός.
Οι Riverside έφτιαξαν τον πιο ολοκληρωμένα «ελλιπή» δίσκο τους κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες δίνοντας ένα έργο σημαντικό, ουσιαστικό και αντάξιο της δισκογραφίας τους. Αναγκαίο δε, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους οπαδούς τους για να μπορέσουν να προχωρήσουν.