Δύο ακριβώς καλοκαίρια μετά την επέλαση της Μεγάλης Δυτικής Βαλκύριας, η Καλιφορνέζικη τετράδα επιστρέφει, πάντοτε (κι αυτή την φορά βαθύτερα) πιστή στις παραδόσεις του ήχου που υπηρετεί, με το πέμπτο κατά σειρά ηχότοκό της υπό την επωνυμία “Hollow Bones”.
Από το μεθυσμένο και ζοχαδιάρικο riff του “Hollow Bones pt.1” έως τον απλό, άδολο κι ανθρώπινο ερωτισμό του “All That I Want”, το album απλά παίζει μέχρι διακοπής ρεύματος στο repeat. Για ποιον τίτλο πρωτίστως να τεθεί σχολιασμός ; Για την κυκλοθυμική σεξουαλικότητα του “Tied Up”; Για το κολλητικό θέμα και το ύπερgroove του “Thundering Voices”; Για τα “Bad Boy” και “Hollow Bones pt.2”, τις δυο κορυφαίες συνθέσεις τόσο του παρόντος δημιουργήματος όσο ίσως και της καριέρας τους ή για τον σεβάσμιο φόρο τιμής προς τον Steve Marriot στην άκρως εύστοχη (σχεδόν δική τους σύλληψη) διασκευή του “Black Coffee”; ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ!
Όπως πάντοτε απλοί, ευθύτατοι, με λιτά εκφραστικά μέσα, γνήσιο rock attitude, ψυχή και άρρωστοι με τους Led Zeppelin, οι Rival Sons κατάφεραν γι ακόμη μια φορά να δώσουν στην αισθητικά μαστιζόμενη εποχή μας ένα διαμάντι. Τους ευχαριστούμε, τους ακούμε χορεύοντας με την ένταση να φτάνει έως το γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας του τοπικού αστυνομικού τμήματος και φυσικά αναμένουμε (γένοιτο) προσεχή εμφάνισή τους!