Η έβδομη ημέρα του Release Athens Festival αποδείχθηκε ως μία από τις πιο συναρπαστικές του αγαπημένου φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια. Η φανταχτερή 80’s pop αύρα των Pet Shop Boys, παρέα με τους εκλεκτούς καλεσμένους τους που συμπλήρωναν το line-up, χάρισαν στο ελληνικό κοινό μια αξέχαστη και άκρως διασκεδαστική καλοκαιρινή εμπειρία, που έδειξε τις διαθέσεις της από νωρίς το απόγευμα με όμορφα live acts.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Release Athens Festival
BOBYA COTTISHA
Με τον ήλιο να βασιλεύει, οι Bobya Cottisha ανέλαβαν να διασκεδάσουν με τη φευγάτη indie-pop μουσική τους, τους ελάχιστους (ελάχιστους όμως) τολμηρούς που αψήφισαν τις υψηλές θερμοκρασίες και βρέθηκαν στο χώρο από νωρίς. Άν και κανά-δυο συνθετικά κλικw παραπάνω τα χρειαζόντουσαν για να κάνουν τη διαφορά πέρα από τα κλισέ του είδους, οι Θεσσαλονικείς μας παρουσίασαν μια χούφτα από ευχάριστους funk/neo-soul ρυθμούς, “κουνώντας” αρκετούς στους ρυθμούς τους. Χωρίς να δείχνουν ιδιαίτερο άγχος επί σκηνής, το performance τους ήταν ότι πρέπει για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα.
ΜΑΖΟΗΑ
Σειρά πήρε ο αγαπημένος μας Τζίμης Πολιούδης ως ΜΑΖΟΗΑ παρέα με τα μπλιμπλίκια και την κιθάρα του. Δε ξέρουμε αν είχε βρεθεί ποτέ αντιμέτωπος με ανάλογο φεστιβαλικό P.A., πάντως παρά τα τεχνικά προβλήματα και την αφόρητη ζέστη (υπέφερε, όχι αστεία), ο MAZOHA κατάφερε να ξεσηκώσει και τους 78 θεατές που βρέθηκαν μπροστά του. “Ποπ 81”, “Φρίκες”, “Είναι ωραία να πεθαίνουμε παρέα”, “Ρημάζω”, “Πρωταθλητής” με μια εντελώς d.i.y -οριακά punk- αισθητική επί σκηνής που μας κέρδισε και μας έστειλε κατ’ ευθείαν στο μπαρ για τις πρώτες μπύρες. Μπράβο του.
Κ. ΒΗΤΑ
Ακριβώς τη στιγμή που η προσέλευση του κόσμου άρχισε να μας θυμίζει πως έχουμε έρθει σε φεστιβάλ και όχι σε οικογενειακό πάρτυ, ο Κωσταντίνος Βήτα και οι συνεργάτες του μας συνόδεψαν με ένα όμορφο mid-tempo ηλεκτρονικό set, που μάλλον το ευχαριστήθηκαν αρκετοί. Αν και οι μουσικές του πλέον χαρακτηρίζονται από πιο πειραματικές διαθέσεις, δεν παρέλειψε να μας χαρίσει “Το Κύμα” του, το “Όλα Πριν Γίνουν” αλλά και μια “Στέρεο Νόβα” έκπληξη. Το “Ένα Κλεμμένο Ποδήλατο”, που αν και αρχικά έδειχνε να περνάει απαρατήρητο ανάμεσα στα χάι φάιβ μεταξύ φίλων και τα “έλα που ‘σαι, δίπλα απ’ τον ηχολήπτη είμαστε”, γρήγορα πάγωσε τον χρόνο, καθηλώνοντας τα βλέμματα και την καρδιά μας. Αν και μουσικά το target group του έχει από καιρό αλλάξει, ο Κωσταντίνος Βήτα παραμένει ένας απ’ τους παιδικούς μας ήρωες. Έστω και σόλο.
THIEVERY CORPORATION
Μετά το απαραίτητο break, οι Thievery Corporation ανέλαβαν πόστα και μας απέδειξαν για άλλη μια φορά (αλλά και στους εαυτούς τους) τους λόγους για τους οποίους είναι τόσο αγαπητοί στη χώρα μας. Αν και υπηρετούν ένα εφήμερο προ εικοσαετίας genre, το πετυχημένο ρυθμικό blend από electronica/reggae/dub/hip-hop κ.α. που εφαρμόζουν στις μουσικές τους, δείχνει έχει ταιριάξει γάντι στις προτιμήσεις του ελληνικού κοινού. Χωρίς στη πραγματικότητα να κάνουν τίποτα περισσότερο απ’ την τελευταία φορά που τους είχαμε παρακολουθήσει (και την προηγούμενη απ’ αυτήν) το ντουέτο των Rob Garza και Eric Hilton παρέα με μια κολλεκτίβα έμπειρων μουσικών, ξεσήκωσαν την Πλατεία Νερού με αγαπημένα hits, ενισχύοντας το ήδη καλοκαιρινό vibe. Με σύμμαχο τον καλό ήχο, ακούσαμε τα “Lebanese Blonde”, “Shadows Of Ourselves”, “Voyage Libre”, “Warning Shots”, και φυσικά το αγαπημένο “Richest Man In Babylon”. OΚ, παρά την beach bar αισθητική της μουσικής τους, -που για πολλούς περνάει και δεν ακουμπάει-, η ζωντανή εκδοχή των συνθέσεων τους είναι όσο feelgood χρειάζεται για να μην βαρεθείς.
PET SHOP BOYS
Βόλτα στο μπάρ, αναμονή, και η σκηνή αλλάζει μπροστά στα μάτια μας. Φώτα ανεβαίνουν, οθόνες τεστάρονται, τεχνικοί τρέχουν και εμείς παίρνουμε θέση. Σκοτάδι για μιά στιγμή, και τα χρώματα τις ουκρανικής σημαίας φωτίζουν τα πρόσωπα μας. Χωρίς δηλώσεις. Απλώς χρώμα για να μας θυμίζει πως αυτό που όλος ο κόσμος φοβήθηκε τις πρώτες μέρες, έχει γίνει πλέον μια ακόμη κανονικότητα που προσπερνάμε σαν να μην τρέχει τίποτα. Σκοτάδι, και “Suburbia”.
Για τις επόμενες δύο ώρες, οι Neil Tennant και Chris Lowe μας πήραν απ’ το χέρι και μας ταξίδεψαν σε έναν λαμπερό μουσικό κόσμο, κάνοντας στάσεις στις σημαντικότερες στιγμές της δισκογραφίας τους. Οι Pet Shop Boys, σύμβολο και οι ίδιοι της pop κουλτούρας, καθήλωσαν για μια ακόμη φορά το κοινό τους με ένα φαντασμαγορικό live show που δεν του έλειπε απολύτως τίποτα. Εξάλλου, ένα “Greatest Hits Tour”, από ένα group που έχει μόνο greatest hits στον κατάλογο του, δεν μπορεί να πάει στραβά. Με ιδιαίτερη όρεξη -και αρκετά κοινωνικοί-, το βρετανικό δίδυμο ξεσήκωσε μικρούς και μεγάλους στους χορευτικούς ρυθμούς του, με τα δημοφιλή τους τραγούδια να παίρνουν σειρά το ένα μετά το άλλο.
Η συμμετοχή του κοινού ήταν για σεμινάριο, και οι συγκινήσεις μεγάλες. “Can You Forgive Her” δεύτερο κομμάτι, με τα πρώτα singalongs δειλά να ξεκινάνε και να βρίσκουν τον δρόμο τους με το “Where The Streets Have No Name” το οποίο πλέον μπερδεύουν με το κλασσικό “Can’t Take My Eyes Off You”. Μεταξύ άλλων, ακούσαμε τα “Domino Dancing”, μια φοβερή εκτέλεση του “Heart”, το επικών διαστάσεων “Go West”, και φυσικά το τεράστιο “It’s A Sin”, στο οποίο έγινε λίγο χαμός ακόμη. Χαιρετώντας μας για λίγες στιγμές, οι Pet Shop Boys επέστρεψαν στη σκηνή για να μας χαρίσουν δύο ακόμη αγαπημένα μας κομμάτια, τα “West End Girls” και το “Being Boring”.
Οι χαρισματικοί Pet Shop Boys κατάφεραν να μας χαρίσουν μια ξεχωριστή συναυλιακή εμπειρία, ακριβώς όπως αυτή αρμόζει σε ένα όνομα του βεληνεκούς τους. Οι Neil Tennant και Chris Lowe, πέρα από επιτυχημένοι μουσικοί και hit makers, μπορούν το ίδιο εύκολα να υποστηρίξουν και μια απαιτητική live show παραγωγή, κερδίζοντας τη θέση τους στην ιστορία.
