Ο καιρικός καύσωνας έδινε αργά τη θέση του στο συναυλιακό, καθώς το κοινό συγκεντρωνόταν, κατά χιλιάδες, για να παραστεί στην έναρξη του μεταλλικού μέρους του Release Festival, στο γνωστό παραθαλάσσιο στέκι της Πλατείας Νερού.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ξενικουδάκης / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (πλήρες photostory εδώ)
Ο ήλιος βρισκόταν ακόμη ψηλά, ορκισμένος να ταλαιπωρήσει τους Grand Magus που είχαν το δύσκολο έργο να ανοίξουν τη γιορτή. Είχα ξαναδεί τους Σουηδούς σε κλειστό χώρο την προηγούμενη φορά που είχαν παίξει στην πατρίδα μας και δεν είχα ενθουσιαστεί καθώς δεν είχαν καταφέρει να μεταφέρουν τον επικό ήχο των τραγουδιών τους στο σανίδι. Δυστυχώς τα πράγματα στην αποψινή τους εμφάνιση ήταν ακόμη χειρότερα. Στην πρώτη της συναυλία μετά από δύο χρόνια η μπάντα ακούστηκε ασύνδετη, απροβάριστη με αρκετά λάθη και κακό ήχο. Ο JB δεν έχανε την ευκαιρία να μας αναφέρει, φανερά αναψοκοκκινισμένος, πόσο μη συμβατός είναι ο αθηναϊκός ήλιος με την μπάντα. Κάτι πήγε να γίνει στην επαφή με το κοινό, σε κλασσικά κομμάτια όπως τα «Iron Will» και «Like the Oar Strikes the Water», ενώ το επικό «Hammer of the North» ανέλαβε να κλείσει μία ταλαίπωρη εμφάνιση.
Είναι δύσκολο να έχεις έρθει σε επαφή με τον μαγικό κόσμο των, ελληνοποιημένων πια, Blind Guardian και να μην περάσεις καλά σε συναυλία τους. Οι Γερμανοί, με back drop από το θρυλικό “Imaginations From the Other Side”, ξεκίνησαν με τον ομώνυμο ύμνο και για μία ώρα και ένα τέταρτο μας ταξίδεψαν στον μυθικό τους κόσμο. Κατά τη διάρκεια του setlist τους επισκέφθηκαν τρεις φορές το τελευταίο τους album, με μεγαλύτερη απόκριση του κόσμου στο «Secrets of the American Gods». Η μπάντα φαινόταν πραγματικά ορεξάτη και έπαιξαν αψεγάδιαστα, έχοντας όμως ως αντίπαλο, πέρα από τη ζέστη, τον πολύ κακό ήχο. Τα δεύτερα χορωδιακά φωνητικά και το μπάσο δεν ακούστηκαν ποτέ, ενώ ο Hansi φαινόταν να κάνει οικονομία δυνάμεων βασισμένος περισσότερο στη χροιά του και λιγότερο σε πραγματικές νότες της φωνής του.
Παρόλα αυτά το κοινό φάνηκε αποφασισμένο να το διασκεδάσει με τραγουδάρες όπως τα «Nightfall», «The Script for My Requiem» και «Mirror Mirror». Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η συμπερίληψη του «This Will Never End», ενώ το sing-along ήταν δεδομένο στο «The Bard’s Song – In the Forest» αλλά και στο φινάλε με το κλασικό «Valhalla». Έχουμε σίγουρα δει καλύτερα live των Βάρδων, προετοίμασαν όμως κατάλληλα το έδαφος για αυτό που θα ακολουθούσε.
Όσοι αγνόησαν τον τελικό του μπάσκετ και παρευρέθηκαν στο φεστιβάλ είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την, με διαφορά, καλύτερη εμφάνιση των Megadeth στη χώρα μας. Ο Mega – Dave με τη νέα παρέα του κυριολεκτικά σάρωσαν τα πάντα στην Πλατεία Νερού ξεκινώντας με τον thrash οδοστρωτήρα του «The Sick, the Dying… and the Dead!» από το τελευταίο album. Αυτό που έδωσε πραγματική «κλωτσιά» στη συναυλία ήταν ο από σκηνής τσακωμός, κατά τη διάρκεια του «Skin o’ My Teeth», του Mustaine με έναν σεκιουριτά που παρενοχλούσε τους φωτογράφους. Μπορεί να σταμάτησε για λίγο να τραγουδάει, δεν έχασε όμως νότα στην κιθάρα και συνέχισε δέκα φορές πιο δυναμικά με το «Angry Again» (ταιριαστό!).
Από εκεί και πέρα κοινό και μουσικοί συντονίστηκαν μετατρέποντας το live σε τεράστιο μεταλλικό πάρτι με το σχετικό χαμό σε τραγούδια όπως τα «Hangar 18», «She-Wolf» και «Tornado of Souls». Ο Teemu Mäntysaari, αν και ανέκφραστος στο πρόσωπο, φάνηκε ιδανικός στη θέση του lead κιθαρίστα με άψογη απόδοση των «Countdown to Extinction» (έκπληξη!) και «Trust». Ο Mustaine εμφανώς συγκινημένος με την ανταπόκριση του κοινού δεν σταμάτησε να λέει πόσο χαρούμενος είναι που παίζει μπροστά μας μετά από όσα έχει περάσει.
Το καταιγιστικό rhythm section των James LoMenzo (μπάσο) και Dirk Verbeuren (τύμπανα) οδήγησε το κοινό να τραγουδάει σε κάθε beat ME-GA-DETH δίνοντας απανωτά χτυπήματα με τα «Symphony of Destruction» και «Peace Sells». Στο encore “Mechanix” (η original μορφή του «Four Horsemen» των Metallica) και αποτελείωμα με το «Holy Wars… The Punishment Due». Αποχωρήσαμε κατάκοποι αλλά και ευτυχισμένοι έχοντας γίνει κοινωνοί του έργου μιας τεράστιας ιστορικής μπάντας σε ανέλπιστα καλή βραδιά. Ευχόμαστε η φεστιβαλική συνέχεια του καλοκαιριού να είναι αντίστοιχου επιπέδου.
