Τα, μέχρι στιγμής, εντυπωσιακά δείγματα γραφής του George Ravaya με την κυρίως μπάντα του, τους κορυφαίους Έλληνες progressive-metallers Need, με προδιέθεταν για ένα, τουλάχιστον, πολύ ενδιαφέρον ακρόαμα από την πρώτη προσωπική του κυκλοφορία. Η αλήθεια είναι πως κρατάω μικρό καλάθι όταν ακούω instrumental κιθαριστικές κυκλοφορίες καθώς στις περισσότερες τα κομμάτια αποτελούν απλά αφορμή για την επίδειξη των τεχνικών ικανοτήτων του εκάστοτε βιρτουόζου, μέσω ατελείωτων και, συνήθως, ανούσιων solos τα οποία λησμονούνται την στιγμή που τελειώνει η ακρόαση.
Στο εν λόγω EP τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι καθώς οι συνθέσεις έχουν δομηθεί πάνω σε, όπως προδίδει και ο τίτλος του, εξαίσια, ποικιλόμορφα και ευρηματικά riffs. Η δόμηση και η αλληλουχία τους γίνεται με τέτοιο τρόπο που να κρατιέται το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο στην 25λεπτη διάρκεια της κυκλοφορίας. Συνδυάζονται δε και με γερές δόσεις μελωδίας ενώ δεν λείπουν οι απαραίτητες progressive σπαζοκεφαλιές για τους θιασώτες της τεχνικά περίπλοκης μουσικής.
Το εισαγωγικό “Heartinos” ξεκινά με άγριες διαθέσεις, μπολιάζεται όμως γρήγορα με ματζόρε μελωδία σε Satriani-κό ύφος. Εξωτικό και ανεβαστικό το “Tidiodaitu” που ακολουθεί με πολύ όμορφο και «κολλητικό» mid-section για sing-along, ενώ το φινάλε του είναι καταιγιστικό. Οι ρυθμοί πέφτουν στο ατμοσφαιρικό “Barcelona in the Rain”, το οποίο δημιουργεί μία γλυκύτατη και ελαφρά μελαγχολική ατμόσφαιρα. To “Sobstar” είναι προϊόν αγάπης προς την classic rock κιθαριστικής σχολής των Deep Purple, Whitesnake και Uriah Heep ενώ το “Rivergiant” επιστρέφει σε μοντέρνα prog μονοπάτια για να κλείσει σε υψηλούς τόνους το EP.
Σε αναμονή λοιπόν του νέου album των Need, το “Rifftard” αποτελεί εξαίρετο ακρόαμα για να καλύψει το κενό και να ομορφύνει μουσικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Σπεύσατε λοιπόν στο Bandcamp για να το ακούσετε αλλά και για να καταθέσετε τον οβολό σας εφόσον σας άρεσε.