Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε για μια ακόμη (μα τελευταία) φορά , μια από τις πιο αδικημένες μπάντες που πέρασαν ποτέ από τον σύγχρονο heavy/noise ήχο. Ο λόγος για τους Raketkanon των οποίων “Final Goodbye Tour” έκανε ευτυχώς στάση και στην χώρα μας. Αν και μάλλον η ξαφνική νεροποντή που προηγήθηκε λίγο πριν την έναρξη του live, κράτησε αρκετούς στα σπίτια τους, αρκετοί (μα λιγοστοί) ήταν οι γενναίοι που βρέθηκαν στο Γκάζι για να αποχαιρετήσουν μια από τις πιο παράξενες μπάντες που έχουμε ποτέ συναντήσει.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Οι λιγοστοί που παρακολούθησαν τους Tenants που άνοιξαν τη βραδιά, έμειναν με καλές εντυπώσεις. Αν και ο ήχος ήταν άνισος λόγω του σχεδόν άδειου έως εκείνη τη στιγμή venue, τα κατάφεραν μια χαρά. Παρά το άγχος του «πρώτου live» και κάποια μικροπροβληματάκια που τους ταλαιπώρησαν επί σκηνής οι Tenants μας παρουσίασαν υλικό από το πρωτότοκο album τους “Stations” κερδίζοντας πολλά παραπάνω πέρα από τη συμπάθεια μας. Η μουσική τους κλείνει μάτι σε 90’s noise rock καταστάσεις, με αρκετά post στοιχεία. Με λίγα λόγια, σταθερές μπασογραμμές, κοφτές κιθάρες τύπου Helmet, εντυπωσιακά τύμπανα και αρκετές δόσεις feedback. Αν και χρειάζονται αρκετές πρόβες παραπάνω για να «δέσουν» όπως πρέπει, το μήνυμα το πήραμε. Αναμένουμε να τα ξαναπούμε μαζί τους.
Τα πράγματα από θέμα προσέλευσης δεν άλλαξαν ιδιαίτερα. Οι Chronoboros ανέλαβαν τη σκηνή και ξεκίνησαν το εντυπωσιακό έργο τους παρουσιάζοντας ένα set βασισμένο αρκετά στη νέα τους κυκλοφορία “The Mass Saw Acres Of Chain”. Για ακόμη μια φορά απέδειξαν πως πρόκειται για μια από τις πιο καλοδουλεμένες και γνήσιες μπάντες στην πιάτσα. Το φιλόδοξο metal/noise/math/πες το όπως θες, ακραίο μουσικό τους πλαίσιο δε αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Περνούν απ’ το sludge και τα αργόσυρτα μοτίβα σε τύπου Lightning Bolt παροξυσμούς, με την ίδια ευκολία που παντρεύουν το noise rock σύμπαν της Amphetamine Reptile με (σχεδόν) black metal riffs. Αν και η μουσική τους μια κάποια εκπαίδευση τη χρειάζεται, οι Chronoboros τη βγάζουν πάντα καθαρή. Ωραίοι τύποι.
Σειρά είχαν οι επίτιμοι καλεσμένοι της βραδιάς. Οι ημίτρελοι Raketkanon κατάφεραν να κάνουν τους πάντες να παραμιλάνε. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι «κέρασαν» ένα πιατίνι στο κοινό, έφαγαν τούμπες επί σκηνής, κρεμάστηκαν από την τράσα που στηρίζει τα φώτα κα ένα σωρό ακόμη πιο ανισόρροπες ομορφιές. “Fons” , “Florent” ,“Ricky” και από κάτω ένας εκατό ατόμων χαμός. Το παράδοξο με όλα αυτά, ήταν πως δεν το έχασαν ούτε στιγμή. Τα πάντα στη μουσική τους ήταν στη θέση τους παρά το γεγονός ότι αλωνίζανε κάθε λίγο και λιγάκι. Ο Pieter έκανε τη βόλτα του τραγουδώντας, για να δώσει φιλάκι στον ηχολήπτη τους, περνώντας ανάμεσα από κορμιά που τα έδιναν όλα. Αφού δεν ανέβηκε στο πατάρι πάλι καλά. Μας αφιέρωσαν ερωτικό τραγουδάκι, και παραλίγο να κατουρήσουν στις μπύρες μας. Χαμός. Χαμός. Χαμός.
Τα έχουμε ξαναπεί. Οι εμφανίσεις των Raketkanon είναι μια από τις πιο feelgood rock εμπειρίες και τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Αν δεν έχεις βρεθεί ποτέ μπροστά από αυτούς τους Βέλγους (που δεν πρόκειται πια ξανά), έχεις χάσει μια από τις πιο γνήσιες στιγμές του μοντέρνου underground ήχου. Γλυκά το λέω.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ