Οι Rainyard κάνoυν το δυναμικό τους ντεμπούτο στη σκηνή και τραβάνε την προσοχή με το πρώτο τους άλμπουμ, “Powerslide”. Η μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, δεν παίζει απλώς μουσική, μας μιλάει για εμπειρίες, συναισθήματα και στιγμές που μας αγγίζουν όλους. Με επιρροές από τη grunge και το hard rock, καταφέρνουν να συνδυάσουν τον ωμό ήχο του παρελθόντος με μια φρέσκια και προσωπική προσέγγιση. Λίγο πριν παρουσιάσουν ζωντανά τον δίσκο τους στην Αθήνα, ο Άρης Ζαρκαδάκης μίλησε μαζί τους για τη δημιουργία του “Powerslide”, τις δυσκολίες, τις απώλειες που σημάδεψαν τη μουσική τους και τα όνειρα που έχουν για το μέλλον.
Πρώτα απ’ όλα, πολλά συγχαρητήρια για το ντεμπούτο άλμπουμ σας, το “Powerslide”, το οποίο κυκλοφορεί την Κυριακή 20 Απριλίου. Πώς αισθάνεστε;
Θάνος: Ευχαριστούμε πολύ! Το “Powerslide” είναι ένα άλμπουμ έντονα συναισθηματικά φορτισμένο, και πλέον απλώς νιώθουμε συγκίνηση και ανακούφιση που επιτέλους κυκλοφόρησε. Επίσης, είναι η πρώτη φορά για όλους μας που συμμετέχουμε σε έκδοση βινυλίου, οπότε είμαστε τρομερά ενθουσιασμένοι. Πιστεύουμε πάρα πολύ και στον δίσκο, αλλά και γενικότερα σε αυτό που κάνουμε.
Ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω, πώς γνωριστήκατε όλοι σας και πότε δημιουργήθηκε επίσημα η μπάντα;
Θάνος: Αυτό ξεκινάει από πολύ παλιά και είναι μεγάλη ιστορία. Με τον Χάρη (μπάσο) γνωριζόμασταν από κάπου το 2010-2011, όταν παίζαμε και σε άλλη μπάντα μαζί τότε, τους “Devo Range”, με τους οποίους κυκλοφορήσαμε ένα άλμπουμ. Κάποια στιγμή το σχήμα αυτό διαλύθηκε, αλλά εμείς θέλαμε να συνεχίσουμε μαζί με κάτι καινούριο. Ψάχνοντας λοιπόν για τα υπόλοιπα μέλη, μία μέρα περπατούσα και άκουσα κάποιον να παίζει και να τραγουδάει. Ήταν αυτός που λίγο αργότερα θα μου συστηνόταν ως Στέφανος (φωνητικά). Κάθισα παραδίπλα, παθαίνοντας σοκ με αυτό που άκουγα, και μόλις έκανε διάλειμμα, πήγα και του μίλησα, λέγοντάς του – μεταξύ άλλων – πως έχουμε έτοιμη μπάντα και ψάχνουμε τραγουδιστή. Αργότερα θα συνειδητοποιούσε πως του είπα ψέματα, αλλά δεν είχε σημασία πια, γιατί είχαμε ήδη κολλήσει. Αρχίσαμε να παίζουμε, δοκιμάζοντας διάφορους ντράμερ, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τον Γιώργο (ντραμς) τον γνώρισα όταν τον άκουσα να τζαμάρει στο “Sharp 9”, έναν blues/rock σύλλογο πάνω από τα Λαδάδικα. Κατευθείαν ερωτεύτηκα το παίξιμό του και ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτό ακριβώς που ψάχναμε. Μαζί του, σε εκείνο το τζαμ, ήταν κι ο Ανδρόνικος, ο άνθρωπος πίσω από όλο το ηχητικό κομμάτι της παραγωγής του “Powerslide”.
Ακολούθησαν κάποιοι μήνες με τον Γιώργο να μας κάνει τον δύσκολο, αφενός γιατί τότε έπαιζε σε κάπου δέκα μπάντες, αφετέρου γιατί δεν πολυπίστευε ότι μιλούσα σοβαρά. Μετά από πολύ πρήξιμο, συμφώνησε να έρθει για μια πρόβα. Εκεί γνώρισε και τον Στέφανο και τον Χάρη· ξεκινήσαμε να παίζουμε και ο χώρος γέμισε μουσική, εντελώς αβίαστα. Ο Χάρης μου έκλεισε το μάτι δίνοντας το «ΟΚ», ο Γιώργος πείστηκε, οπότε πλέον είχαμε έτοιμο και το ρυθμικό κομμάτι, τη «μηχανή» κάθε μπάντας. Τότε έγινε ουσιαστικά η πρώτη «γέννηση» της μπάντας, τον Νοέμβρη του 2018.
Το επόμενο διάστημα κάναμε πρόβες, δοκιμάζοντας διάφορες ιδέες και ηχογραφώντας κάποια πρόχειρα ντέμο, στα οποία πήραν τελική μορφή τα “Irene”, “Addiction” και “Sunrain”. Κάπου εκεί μας διέκοψε ο COVID, και επειδή κανείς μας δεν κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, σκορπίσαμε στις πόλεις μας. Ξαναμαζευτήκαμε όλοι στη Θεσσαλονίκη, με κύριο κίνητρο να επανεκκινήσουμε τη μπάντα, το 2022. Ξεκινήσαμε ξανά πρόβες, και την άνοιξη του ’23 τις πρώτες ηχογραφήσεις και live. Εκεί είναι ουσιαστικά η δεύτερη «γέννηση» της μπάντας. Παίζαμε για περίπου έναν χρόνο ως τετράδα, κυκλοφορώντας και το single “Irene”.
Τον Τάσο (κιθάρα) τον ξέραμε ήδη χρόνια μέσω του Στέφανου, αφού είχαν μεγαλώσει μαζί στην Άρτα, και πάντα νιώθαμε ότι υπήρχε χημεία. Έμενε στην Αθήνα και, σε μια επίσκεψή του εδώ, ήρθε σε μια πρόβα. Του δώσαμε κιθάρα (ήξερε ήδη τα περισσότερα κομμάτια) και ο ήχος έδεσε ακόμα περισσότερο. Ούτως ή άλλως, αν έμενε εδώ, θα ήταν εξαρχής στην μπάντα. Οπότε τον μετακομίσαμε και γίναμε πεντάδα. Επίσης, είναι ο εμπνευστής του ονόματος της μπάντας. Όταν, ακόμα ως τετράδα, είχαμε κλείσει το πρώτο μας live αλλά δεν είχαμε όνομα, πρότεινε το “Painyard”, στο οποίο αλλάξαμε ένα γράμμα γιατί μας αρέσουν οι βροχές. Κάπως έτσι πήραμε την τωρινή μας μορφή.
Ποιοι καλλιτέχνες ή ποιες μπάντες θα λέγατε ότι είναι οι μεγαλύτερες μουσικές επιρροές σας;
Θάνος: Οι προφανείς επιρροές είναι η grunge σκηνή του ’90 στο Seattle, “Alice in Chains”, “Soundgarden”, “Pearl Jam”, “Nirvana’, “Mother Love Bone”, “Screaming Trees” κ.λπ., μαζί με άλλες μπάντες εκείνης της περιόδου όπως “Melvins”, “Stone Temple Pilots”, “Smashing Pumpkins”, “King’s X”, “Deftones”, “Jane’s Addiction”, “L7”. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου μας έχουν παίξει επίσης οι “Warrior Soul” και μια πιο άσημη μπάντα από τη Σουηδία, οι “Sharp Nine”, με τον μοναδικό τους δίσκο “Untimed”. Από εκεί και πέρα, ειδικά στις κιθάρες, αντλούμε έμπνευση και από hard rock/sleaze μπάντες όπως “Guns N’ Roses”, “Skid Row”, “Def Leppard”, αλλά και από metal συγκροτήματα όπως “Pantera”, “Metallica”, ‘Megadeth” κ.λπ. Υπάρχουν όμως και πιο «κρυφές» επιρροές, όπως οι “The Cult” και “Killing Joke”, μπορεί να πρόκειται για ηχοχρώματα ή ανεπαίσθητα περάσματα, αλλά δίνουν κάτι ξεχωριστό. Και φυσικά, οι «μπαμπάδες» όλων: “Black Sabbath”! Τέλος, τελευταία μας «εμμονή», χωρίς να έχουν επηρεάσει συνθετικά (ακόμα), είναι οι “Turnstile”, των οποίων έχουμε παίξει διασκευές σχεδόν σε όλα μας τα live.
Ας γυρίσουμε λίγο στο “Powerslide”. Πώς ήταν η δημιουργική διαδικασία; Υπήρχαν έτοιμες ιδέες;
Θάνος: Η δημιουργική διαδικασία είναι λίγο-πολύ ίδια για κάθε κομμάτι. Συνήθως ξεκινάει με κάποιο ή κάποια riff στην κιθάρα, και μετά, στην πρόβα, μαζί με το μπάσο και τα τύμπανα, προσπαθούμε να βρούμε το beat και τη γενικότερη γκρούβα, ώστε να στήσουμε τη ραχοκοκαλιά του τραγουδιού. Κάπου εκεί αρχίζουν οι δοκιμές στα φωνητικά, και όταν καταλήξουμε στη βασική φωνητική μελωδία, έχουμε πλέον μια καλή εικόνα του πού πάει το κομμάτι. Έτσι μπορούμε να δουλέψουμε σε μια αλλαγή ή «γέφυρα» που θα μας οδηγήσει στο φινάλε.
Αφού ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο, συνήθως γράφουμε κάποια πρόχειρα ντέμο για να τελειοποιήσουμε τους στίχους, τις φωνητικές αρμονίες, διάφορα περάσματα, σόλο κ.λπ. Φυσικά, κατά την τελική ηχογράφηση, προέκυψαν αρκετές αλλαγές ή ιδέες της τελευταίας στιγμής. Μας αρέσει επίσης να δοκιμάζουμε κομμάτια στα live, ακόμα κι αν δεν είναι εντελώς έτοιμα, για να δούμε πώς λειτουργούν. Οι περισσότερες ιδέες υπήρχαν εδώ και αρκετά χρόνια. Κάποιες ήταν ήδη ολοκληρωμένα τραγούδια, ενώ άλλες ήταν σε πολύ πρώιμο στάδιο, υπήρχαν μόνο τα βασικά riff ή κάποια θέματα και τις ολοκληρώσαμε τα τελευταία 1-2 χρόνια, αφότου ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις. Το πιο «φρέσκο» είναι το ομώνυμο, το οποίο ολοκληρώθηκε κυριολεκτικά λίγες ώρες πριν μπούμε στο στούντιο.
Κάποιο ξεχωριστό κομμάτι για το οποίο είστε ιδιαίτερα περήφανοι ή για το οποίο οι οπαδοί θα πρέπει να προσέξουν στο ντεμπούτο σας
Στέφανος: Στο τέλος του δίσκου θα ακούσετε το “XIII-IX-MMXX (Low Life)”. Εξ αρχής, το riff και ο τρόπος που «σκοτείνιαζε» το στούντιο όταν το παίζαμε με έκαναν να θέλω να γράψω για κάτι που όλοι έχουμε βιώσει, θα βιώσουμε ή θα σταματήσουμε να βιώνουμε όταν συναντήσουμε τον θάνατο. Είναι, λοιπόν, γραμμένο από τον Τάσο, μιας και εγώ δεν μπορούσα να βάλω λέξεις σε όλο αυτό, για έναν κοινό μας φίλο που σκοτώθηκε άδικα και πολύ νωρίς (19 ετών). Όπως συνήθως, ευθύνονται δημόσιες αυθαιρεσίες, και η οικογένειά του ακόμα παλεύει για δικαίωση. Για πολλούς από εμάς, τους φίλους του, ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε πραγματικά τη θλίψη του να χάνεις έναν τόσο καλό άνθρωπο. Ευτυχώς πρόλαβε να μας διδάξει πολλά, και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Ο τίτλος του κομματιού είναι η ημερομηνία που έφυγε.
Υπήρχαν απροσδόκητες προκλήσεις ή εκπλήξεις κατά την ηχογράφηση αυτού του άλμπουμ;
Θάνος: Υπήρχαν προκλήσεις, αλλά όχι απροσδόκητες. Η μία, φυσικά, είναι το οικονομικό κομμάτι. Εξ αρχής δεν θέλαμε να κάνουμε εκπτώσεις στις ηχογραφήσεις, ώστε να είμαστε ικανοποιημένοι και σίγουροι για το τελικό αποτέλεσμα, κάτι που όμως μας πήγε πίσω χρονικά, καθώς χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να συγκεντρώσουμε το απαραίτητο μπάτζετ. Η άλλη πρόκληση ήταν πιο τεχνικής φύσης. Αρχικά ηχογραφήσαμε πέντε κομμάτια, από τα οποία κάναμε mix και master μόνο το “Irene” για να κυκλοφορήσει ως single. Μετά από περίπου έναν χρόνο, μπήκαμε στο στούντιο και ηχογραφήσαμε τα υπόλοιπα τρία (Powerslide, Homesick, XIII-IX-MMXX). Η πρόκληση, λοιπόν, ήταν να καταφέρουμε να μη «φαίνεται» η διαφορά, ώστε τα κομμάτια να μην ακούγονται «ξένα» μεταξύ τους, καθώς προήλθαν από δύο διαφορετικές φάσεις ηχογραφήσεων, στις οποίες είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν διαφοροποιήσεις.
Πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που δεν έχει ξανακούσει τη μουσική σας;
Θάνος: Από την αρχή, και λόγω των επιρροών μας, ο ήχος μας έμοιαζε σαν μια τομή του hard rock στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με την αρχή του grunge/alternative των ‘90s. Έχει ωμότητα, ενέργεια και νοσταλγία, ενώ παράλληλα διατηρεί και μια πιο φρέσκια, σύγχρονη χροιά. Νομίζω αυτή είναι η πιο εύστοχη περιγραφή.
Έχετε προγραμματίσει κάποιο μουσικό βίντεο, κάποια περιοδεία ή κάτι άλλο με σκοπό την προώθηση του άλμπουμ; 9 Μαΐου το παρουσιάζετε ζωντανά στην Αθήνα (An Club). Και έχετε και μία εμφάνιση στο Krokos Open Air στην Κοζάνη στις 9 Αυγούστου.
Χάρης: Υπάρχει όντως στα σκαριά η δημιουργία ενός video. Λόγω της έντονης αφοσίωσής μας όμως στο release του δίσκου, στο αγχωτικό deadline για την ετοιμότητα των βινυλίων, καθώς και στα live σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα τον Μάιο, αποφασίσαμε να είναι μία από τις επόμενες κινήσεις μας, ώστε να γίνει σωστά και όχι βιαστικά. Στην καλοκαιρινή ατζέντα, όπως είπες, υπάρχει το Krokos Open Air, και προσπαθούμε να προγραμματίσουμε κι άλλες εμφανίσεις. Μετά το καλοκαίρι, θέλουμε και ανυπομονούμε να κάνουμε την πρώτη μας περιοδεία εκτός Ελλάδας.
Πού βλέπετε το συγκρότημα το επόμενο διάστημα; Ας πούμε, σε πέντε χρόνια;
Χάρης: Μισό λεπτό γιατί αγχώθηκα για το αν θα πάρω τη δουλειά (joking)… Νέο υλικό, που ήδη δουλεύουμε, live εμφανίσεις, πειραματισμοί, κι άλλα live, αποφάσεις σε κάποιο μπαρ που ίσως δεν είναι πάντα οι σωστές, περιοδείες, ακόμα περισσότερο υλικό, κι άλλος δίσκος. Ίσως όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Νομίζω καλά είναι για πέντε χρόνια, μην είμαστε και άπληστοι.
Και για κλείσιμο, μερικές γρήγορες αλλά σημαντικότατες ερωτήσεις:
Α: Το πρώτο άλμπουμ που αγοράσατε ποτέ:
Β: Καλλιτέχνης των ονείρων σας για συνεργασία:
Γ: Ένοχο τραγούδι:
Δ: Μία λέξη για να περιγράψετε το ντεμπούτο άλμπουμ σας:
Γιώργος:
Α) Nirvana – Nevermind Β) Tom DeLonge Γ) DJ Khaled – All I Do Is Win Δ) Νεύρα
Τάσος:
Α) Metallica – Black Album Β) Trent Reznor Γ) Chappell Roan – My Kink Is Karma Δ) Νοσταλγία
Στέφανος:
Α) The Velvet Underground & Nico (banana) Β) Josh Homme Γ) Miley Cyrus – Wrecking Ball Δ) Επιτέλους
Χάρης:
Α) AC/DC – Highway to Hell Β) Jerry Cantrell Γ) Backstreet Boys – I Want It That Way Δ) Άντε λίγο
– Χάρη, αυτό είναι δύο λέξεις.
– Άντε, σκέτο.
Θάνος:
Α) Linkin Park – Meteora Β) Jimmy Page Γ) Armin van Buuren – In and Out of Love (καθόλου μα καθόλου ένοχο) Δ) Άδειασμα
