Τετάρτη βράδυ και το θρυλικό club των Εξαρχείων ετοιμάζεται να υποδεχτεί ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα των ημερών μας, του Radio Moscow, οι οποίοι ξεκίνησαν την ευρωπαϊκή περιοδεία τους από τη χώρα μας. Η Θεσσαλονίκη προηγήθηκε, η Αθήνα ακολούθησε και το Αθηναϊκό κοινό τίμησε για ακόμα μια φορά την έλευση των Αμερικάνων αναβιωτών της late ‘60s/early ‘70s rock σκηνής!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χατζηαγγέλου (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά άνοιξαν οι The Cave Children μια ψυχεδελική rock/pop μπάντα με έμφαση στη pop πλευρά της, δίχως όμως να ξεχνά τις rock καταβολές της τις οποίες αραιά και που φρόντιζε να μας τις θυμίζει. Σχετικά καλή παρουσία από τους Τhe Cave Children οι οποίοι μου άφησαν καλές εντυπώσεις, ειδικά προς το τέλος της εμφάνισης τους. Βέβαια, επειδή το είδος που καταπιάνονται χωράει αναμφισβήτητα πολύ πειραματισμό, ίσως θα ήταν προτιμότερο να ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο, μιας και τα δυο τελευταία κομμάτια που έπαιξαν ήταν σαφώς πιο heavy και σε πιο jam ύφος και ίσως η προσθήκη μιας δεύτερης κιθάρας να εμπλούτιζε πιο πολύ τον ήχο τους. Γενικότερα έδειξαν όρεξη και είχαν καλή σκηνική παρουσία και θα ακούσουμε πολλά από το συγκεκριμένο συγκρότημα! Η εμφάνιση τους και αυτή η πρώτη γνωριμία μου μαζί τους κρίνεται τουλάχιστον ικανοποιητική.
Η ώρα είχε φτάσει και καθώς η προσέλευση του κοινού γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη, γεμίζοντας το An, χωρίς όμως να παρατηρούνται σκηνές από άκρατου στριμωξίδι. Η μουσική που ακουγόταν από τα ηχεία γέμιζε την ώρα μας μέχρι να βγει στη σκηνή το τριο από την Iowa. Μέχρι τη στιγμή που βγήκαν και μας πέταξαν στη μούρη τον ένα ύμνο μετά τον άλλο! Οι Radio Moscow παίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο και σε στιγμές ξεπέρασαν το απίστευτο live που έδωσαν πριν από δυο σχεδόν χρόνια! Ο Parker Griggs είναι ένας απίστευτος βιρτουόζος, συνδυάζοντας την αξιοζήλευτη τεχνική με την ουσία, μα πάνω από όλα με το συναίσθημα κάτι που γίνεται αμέσως εμφανές με το πρώτο άκουσμα. Το rhythm section των Paul Marrone (τύμπανα) και Anthony Meier (μπάσο) ήταν καταιγιστικό δίνοντας ένα συνεχές groove καθώς βρίσκονταν με κλειστά τα μάτια και αποφεύγοντας τα λάθη! Ο ήχος χωρίς ψεγάδια, βοήθησε τους Radio Moscow στο να αναδείξουν τις συνθέσεις του σε ένα κοινό που εκ προοιμίου έμοιαζε παραδομένο στις ορέξεις του συγκροτήματος. “No Good Woman”, “I Just Don’t Know”, “Mistreating Queen”, “I Don’t Need Nobody”, “Deep Blue Sea”, “No Time”, ήταν μερικά από τα κομμάτια που φιλοδώρησαν το κοινό οι Radio Moscow κάνοντας μας για ακόμα μια φορά να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό με την απόδοση τους!
Το τέλος της εμφάνισης των Radio Moscow με βρήκε να αναρωτιέμαι αν όλο αυτό που είδα αλλά και άκουσα ήταν το 2015 ή αρχές του 1970…