Στην μετά-punk εποχή των αρχών της δεκαετίας του ’80, εκεί όπου ο πειραματισμός και το τσάκισμα των κανόνων του rock n’ roll είχαν πια ξεκινήσει και αυτά να γίνονται ένας άτυπος κανόνας, αυτό που πραγματικά είχε μείνει σαν μήνυμα και πνεύμα των καιρών (το zeitgeist, αν προτιμάτε), μπορούμε να το συνοψίσουμε χρησιμοποιώντας τη διαβόητη φράση του Γέροντα του Βουνού: «τίποτα δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται».
Η κρίσιμη μάζα της άκρατης ελευθεριότητας που εμφύσησε το punk σε ό,τι το διαδέχθηκε στη σφαίρα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, το θράσος που έγινε πεποίθηση πως όλα είναι εφικτά αρκεί να τα ζούμε στην ολότητά τους, έμελλε να στιγματίσει ανεπανόρθωτα τη γενεαλογία της μουσικής και να γεννήσει μορφές, μουσικά μορφώματα, πρόσωπα, προσωπεία και μουσικές προσωπικότητες που κουβαλούν στο μυαλό και το έργο τους μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να γκρεμίσει ό,τι κατά καιρούς θεωρούμε δεδομένο. Μια από αυτές τις σημαδιακές και εξέχουσες προσωπικότητες της σύγχρονης τέχνης και μουσικής είναι αδιαμφισβήτητα και οη Genesis P-Orridge.
[σημ. Με σεβασμό στην «πανδρόγυνη» στάση ζωής τουτης Genesis P-Orridge, τα αρσενικά και θηλυκά γένη των λέξεων, όταν αναφερόμαστε σε αυτοναυτην, δεν θα «σπάνε», αλλά θα ενσωματώνονται σε μία λέξη –αν και οη ίδιοςιδια προτιμά να μιλά σε πρώτο πληθυντικό για τοντην εαυτό τουτης]
Κάθε αναδίφηση στην ιστορία των Psychic TV (ή, κατά το “μαγικότερον”, Psychick TV), σαν μουσικό project και καλλιτεχνικό φαινόμενο, που δεν στοχεύει σε μια πλήρη και εμπεριστατωμένη (πολύτομη) βιογραφία, είναι καταδικασμένη να είναι περιληπτική, ελλιπής και επιγραμματική. Η πολυμορφία και η πολυπλοκότητα, η σε φάσεις άλογη και παράλογη αισθητική μετάλλαξη, οι χαοτικοί συμβολισμοί και ο αποπροσανατολισμός των αισθήσεων, όλα αυτά μαζί και κάθε ένα ξεχωριστά, δεν είναι εμπόδια στην προσέγγισή μας στο έργο και στην κληρονομιά των PTV, αλλά ακριβώς το «λυσάρι» που θα μας βοηθήσει να εισχωρήσουμε βαθύτερα στον σκοτεινά πολύχρωμο, απτό μα και άυλο, κόσμο τους.
Ίσως η μόνη σταθερά σε αυτή την τεθλασμένη πορεία των PTV στον χρόνο να είναι το σημείο εκκίνησής τους. Μέσα από τις στάχτες των σημαντικότερων πειραματιστών της punk περιόδου, Throbbing Gristle, στον απόηχο των industrial συχνοτικών ερευνών τους πάνω στο σύγχρονο αστικό τοπίο, αναδύεται το πρώτο τους σχήμα με την συμβολή των Alexander Fergusson, Geff Rushton/John Balance (R.I.P.) και Peter Christopherson (R.I.P.) στο πλευρό τουτης P-Orridge. Έχοντας αντιληφθεί από νωρίς τη δυναμική του video σαν καλλιτεχνικό μέσο, η πρώτη φάση στην ιστορία τους (μέχρι και το 1987) είναι μια μυστικιστική σπουδή πάνω σε οπτικοακουστικές φόρμες, ένα συνεχές και σπειροειδές πείραμα πάνω στις ανοχές και αντοχές των ανθρώπινων αισθήσεων, που μεταφέρει τον ακροατή-θεατή από το ζενίθ στο ναδίρ με την ίδια ευκολία που αλλάζει τονικότητες. Επιτομή αυτής της περιόδου είναι τα δύο αριστουργηματικά albums “Force the Hand of Chance” και “Dreams Less Sweet”, τα οποία όχι μόνο στέκουν ως και σήμερα και θα στέκουν στο διηνεκές ως πολύπλευροι πολύτιμοι λίθοι μουσικής ευφυϊας, αλλά είναι ουσιαστικά και η μαγική κολυμπήθρα όπου βαφτίστηκαν οι μεγάλοι ανατόμοι της ανθρώπινης ψυχής Coil. Κατά τ’ άλλα, η δισκογραφία εκείνης της περιόδου κατακλύζεται από live recordings που άγγιξαν τα 17 στον αριθμό (από τα 23 που ήταν αρχικά ο στόχος), τα οποία ίσως είναι στο συνολό τους η πραγματική παρακαταθήκη αυτού του σχήματος που δοκίμασε τα όριά του από πολύ νωρίς και με τόση μαστοριά -διότι οι PTV ήταν και θα είναι ένα κατ’ εξοχήν performance art project, μια εμπειρία που εκτυλίσσεται επί σκηνής και που δεν μπορεί να οριοθετηθεί από την παραγωγή ενός studio album. Σε αυτό το συμπέρασμα συνεπικουρεί το γεγονός πως είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις ένα album στην μακρόχρονη πορεία των PTV ως «χαρακτηριστικό». Είναι πολύ μακριά και απέναντι από τέτοιες συμβάσεις και απλοποιήσεις.
Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’90, η προσωπική και καλλιτεχνική ζωή τουτης P-Orridge πήρε τόσες πολλές μορφές και στροφές, όσες θα έπαιρνε ένας “απλός” άνθρωπος αν ζούσε πενήντα ζωές. Είναι φύσει αδύνατον να μπούμε σε λεπτομέρειες εδώ, αλλά τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με το μουσικό σκέλος της δραστήριότητάς τουτης, εκείνη η μορφή των PTV (με άλλους συνεργάτες πλέον, που είναι αδύνατον να απαριθμηθούν για να μην αδικηθούν κάποιοι) ταξίδεψε πάνω στο ωστικό κύμα της acid house και techno, πάντα με το δικό τους ιδιαίτερο ψυχεδελικό ιδίωμα, παράγοντας μια αλλόκοτη και μυστικιστική εκδοχή της dance κουλτούρας που κατέκλυσε τον πλανήτη εκείνη την εποχή. Στα μέσα της δεκαετίας «γεννήθηκε» και το πανδρόγυνο ον με το όνομα Breyer P-Orridge που αποτελεί από μόνο του ένα αυτόνομο κεφάλαιο στη ζωή τουτης.
Λίγο πριν την αλλαγή της χιλιετίας, οη P-Orridge, πάντα με κύριο όχημα τους Psychic TV, ανέλαβε πάμπολλα παράλληλα και αλληλένδετα project με μυριάδες ονόματα και ψευδώνυμα, συνεργάστηκε με μουσικούς και εικαστικούς καλλιτέχνες από σχεδόν όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, δημιούργησε open source formats με απαγγελίες και spoken word που επανεξέτασαν την αμφίδρομη σχέση καλλιτέχνη-πομπού και ακροατή-δέκτη, έζησε σαν φυγάς στο Νεπάλ, έσυρε τον πολλά βαρύ Rick Rubin στα δικαστήρια για πολλά εκατομμύρια δολάρια, κατηγορήθηκε για άσκηση μαύρης μαγείας και εν τέλει αποχώρησε από τη μυστικιστική ομάδα Thee Temple ov Psychick Youth της οποίας ήταν ιδρυτικό μέλος.
Ύστερα από μια βραχύβια παύση στις (φανερές έστω) μουσικές δραστηριότητες, επέστρεψε το 2003 επαναβαπτίζοντας το project PTV3, με στουντιακό υλικό και ζωντανές εμφανίσεις, εφαρμόζοντας ξανά το “hyperdelic” ιδίωμα στο οποίο οη ίδιοςιδια πρωτοστάτησε παλιότερα και ασκεί έως και σήμερα. Ο θάνατος του άλλου τουτης μισού (στην κυριολεξία) το 2007, οι συνεχείς επεμβάσεις στο σώμα τουτης, η προσήλωση σε έναν ολόδικό τουτης θεϊσμό και οι συνεχείς, ίσως αναπάντεχα εύστοχες και εμπεριστατωμένες, δημόσιες τοποθετήσεις τουτης πάνω στο σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα, είναι οι άλλες πλευρές, πέραν της μουσικής, που καθορίζουν τοντην Genesis P-Orridge σαν ταυτότητα στις μέρες μας –μια σπουδαία όσο και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με όλους τους αισθητικούς και ηθικούς κώδικες και κανόνες.
Η εμφάνισή τουτης στη σκηνή του MODU με το τωρινό σχήμα των PTV3, εκτός από μοναδική οπτικοακουστική εμπειρία, θα είναι και μια ακόμα ευκαιρία για εμάς σαν κοινό να έρθουμε σε επαφή με τη ψυχεδελική μαγεία ενός πολυδιάστατου και ανήσυχου δημιουργού που καθόρισε ένα σημαντικότατο μουσικό και αισθητικό ρεύμα και ταυτόχρονα επαναπροσδιόρισε τη δική του φύση πέρα από κάθε καλλιτεχνική, αξιακή και ηθική σύμβαση. Το 2016 μπορεί να είναι η χρονιά που παίρνει μαζί της στην Ιστορία πολλούς σπουδαίου, αλλά μας φέρνει και σε πρώτου προσώπου επαφή με αυτούς που είναι ακόμα ενεργοί.