Μιας και τους Psychedelic Trips to Death τους είχα ξαναδεί και πρόσφατα μάλιστα, θα έλεγα οτι περισσότερο με εντυπωσίασαν οι Azraq Sàhara άλλωστε είναι και πιο κοντά στα γούστα μου, αλλά σε κάθε περίπτωση και οι δύο (για τους μεν τα έχω ξαναπεί και σε προηγούμενο live report μου) έπαιξαν πολύ καλά και έκαναν το βραδύ της Παρασκευής να κυλήσει όμορφα για τους παρόντες στο Six D.O.G.S.
Ανταπόκριση: Γιάννης Πατρώνας / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Χωρίς ιδιαίτερα πολύ κόσμο, το live-άκι ξεκίνησε με πρώτους και καλύτερους τους Azraq Sàhara. Πρόκειται για ένα αθηναϊκό trio με βασικό πυρήνα τις surf μελωδίες και το reverb. Συνδυασμός που στη live ακρόαση σε έκανε πραγματικά να αισθάνεσαι τον καυτό ήλιο, να φαντάζεσαι το βυθό της θάλασσας, σε ταξίδευε γενικά και αόριστα, αργά και ήρεμα. Οι ελάχιστες εναλλαγές στον ήχο, στην διάθεση στην κίνηση στα βλέμματα, στα πράγματα γενικώς, σε υπνώτιζαν, σε καθήλωναν σε ένα αργό και νωχελικό κούνημα ενώ το μυαλό και το συναίσθημα βρίσκονταν πραγματικά σε άλλα μέρη, άλλα κλίματα πιο θερμά, πιο βαριά. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναλύσω ιδιαίτερα τα των συνθέσεων αφού ότι περιέγραψα είναι και το αποτέλεσμα τους πράγμα που με άφησε ιδιαίτερα ικανοποιημένο. Όσον για τον ήχο τους και τη lo fi αισθητική τους μπορώ να πω ότι ταιριάζει άψογα με το σύνολο της μουσικής που παίζουνε και προσθέτει εξαιρετικά στο χάομα και το βάθος που αισθάνεσαι στο άκουσμα τους.
Σειρά είχαν οι Psychedelic Trips To Death και αυτοί trio από τη Θεσσαλονίκη, συχνά πυκνά εμφανιζόμενοι σε διάφορα γνωστά μαγαζάκια της Αθήνας. Τελευταία φορά τους είχα δεί το Μάρτιο στο Death Disco που όμως τους αδίκησε λόγω του ήχου του. Είναι μεν trio (χωρίς drummer αλλά με έναν τύπο που παίζει synths και διάφορα άλλα εφέ και δεύτερες, για όποιον δε τους έχει ξαναδεί) αλλά ο όγκος που βγάζουν και ο ήχος που χρειάζονται είναι αρχιδάτος για να είναι καλό το αποτέλεσμα, κάτι που εν αντιθέσει με το Death Disco, το six d.o.g.s κατάφερε και με το παραπάνω να καλύψει. Έτσι για δεύτερη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα απόλαυσα το set των PTTD το οποίο συνηθίζει να κινείται σε τροπικά κλίματα εντόνου ρυθμού και διάθεσης. Αν κάτι δε μου άρεσε λίγο ήταν η παρουσία της κιθάρας που μου φάνηκε σε κάποιες φάσεις να καλύπτει παραπάνω απ ότι θα ‘πρεπε αλλά σε γενικές γραμμές στο σύνολο του σετ, ο ήχος ήταν πολύ καλός. Νομίζω οτι αξίζει έπειτα απο 3 χρονιά και το DIY ντεμπούτο τους “Malibu” να δώσουν μια δυνατή συνέχεια σε αυτό που κάνουν. Αυτό που ίσως με στεναχώρησε είναι οτι παρόλο που έπαιζαν σε μαγαζί καλύτερων προδιαγραφών ο κόσμος που ήρθε να τους ακούσει ήταν λιγότερος απ’ ότι στο DD, πράγμα που ίσως επιβεβαιώνει οτι αρκετοί περιμένουν κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό.
Σε γενικές γραμμές τα δύο Αθηναϊκά σχήματα της παρασκευής συμπλήρωσαν άψογα το ένα το άλλο αφού όση ηρεμία είχε το ένα δεν είχε το άλλο και αντίστροφα για την ένταση, και έδωσαν ένα πολύ καλό ξεκίνημα για ένα ακόμα καλύτερο Σαββατοκύριακο.
