Οι Project Renegade εμφανίζονται την ερχόμενη Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου, στο Piraeus Club Academy, ενώ μετρούν αντίστροφα για την κυκλοφορία του νέου τους album “Ultra Terra”. O Σπύρος Ζαρμπαλάς έθεσε τις ερωτήσεις στην frontwoman, Μαριάννα Φλώρου.
Kαλησπέρα παιδιά από το Rockin’Athens! Eνώ οι Project Renegade υπάρχουν αρκετά χρόνια και έχετε παίξει σε αρκετά φεστιβάλ και σημαντικά support slots, το επερχόμενο live στο Piraeus Club Academy είναι αν δεν κάνω λάθος το πρώτο σας headline show στην Αθήνα. Πώς και το καθυστερήσατε τόσο, και γιατί επιλέξατε αυτήν την περίσταση για να το πραγματοποιήσετε;
Καλησπέρα και από μας και ευχαριστούμε για τις ερωτήσεις! Εντάξει είμαστε μεν πέντε περίπου χρόνια, από το 2017, ενεργοί σαν μπάντα αλλά μην ξεχνάμε ότι δύο από αυτά ήταν και η καραντίνα! Και φυσικά δεν είναι το πρώτο μας headline show, έχουμε ξανακάνει και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη πριν την πανδημία, αλλά ας πούμε ότι είναι το πρώτο headline show που έχει λάβει μια παραπάνω έκταση τόσο στη διάδοσή του αλλά και στο ενδιαφέρον από το κοινό.
Νομίζω ότι έχουμε την ανάγκη να κάνουμε ένα πιο μεγάλης διάρκειας live αυτή την περίοδο για να μπορέσει και ο νέος κόσμος που μας είδε μετά το άνοιγμα από την καραντίνα να εμβαθύνει περισσότερο στον ήχο των Project Renegade, να χορτάσει το live show μας και να καταλάβει όλα τα spectrums και τις δυναμικές που έχουμε σαν μπάντα. Επίσης είναι μια ευκαιρία και για εμάς να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, νέα κομμάτια, νέες ιδέες για το stage και να δούμε και εμείς που βρισκόμαστε σαν μπάντα και τι θέλουμε να βελτιώσουμε και να εξελίξουμε. Πάνω απ’όλα θέλουμε να γιορτάσουμε με τον κόσμο που μας στήριξε και θέλει να μας στηρίξει και να μας γνωρίσει καλύτερα, να περάσουμε όμορφα και να του προσφέρουμε μια μοναδική εμπειρία!
Μετά το “Order of the Minus” του 2019, τα νέα σας singles μας βάζουν σιγά-σιγά στο κλίμα τoυ επερχόμενού σας δίσκου. Τι να περιμένει ο κόσμος από το “Ultra Terra”?
Και τα δύο singles που έχουμε κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, τα “The Fix Is In” και “Bloodwitch”, δίνουν μια γεύση από την ποικιλία των κομματιών που θα συναντήσει ο ακροατής στο “Ultra Terra”. Είναι δυο κομμάτια αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, το μεν πρώτο είναι ένα groovy, jumpy και γρήγορο κομμάτι, το δεύτερο είναι πιο ηλεκτρονικό και πειραματικό με πιο dark αισθητική. Οπότε σίγουρα το “Ultra Terra” είναι ένας δίσκος με διαφορετικές πινελιές, που συνδυάζει πολλά και διαφορετικά στοιχεία, κάτι που είναι σίγουρα ένα χαρακτηριστικό του ήχου μας. Σε σχέση με το “Order of the Minus” θα έλεγα είναι πιο σκληρό και ωμό, περισσότερο αφιλτράριστο και θαρραλέο στο να ξαφνιάσει τον ακροατή. Περισσότερα ρίσκα, εξελιγμένοι παίκτες και διαφορετικά μουσικά ηχοχρώματα νομίζω δίνουν μια ιδέα του τι να περιμένει ο ακροατής.
Είστε μια μπάντα που κυκλοφορείτε σταθερά video clips πολύ υψηλού επιπέδου. Πόση σημασία έχουν τα σωστά visuals για τις μπάντες στην σημερινή εποχή και πώς έχετε σκεφτεί να τα ενσωματώσετε σε ένα live setting;
Σίγουρα η εικόνα μπορεί να αποτελέσει ένα άριστο μέσο για να διαδοθεί η μουσική στο κοινό. Νομίζω πλέον οι άνθρωποι ζουν καλώς ή κακώς σε μεγάλο βαθμό στην καθημερινότητά τους μέσα στις οθόνες τους οπότε έχουμε γίνει περισσότερο visual sensitive παρά audio sensitive. Είναι πιο ευχάριστο για τους περισσότερους να δουν κάτι καινούργιο και έτσι να τους κερδίσεις παρά να σε ακούσουν μόνο. Κατά κάποιο τρόπο είναι ένα εργαλείο διαφήμισης του ποιος είσαι και γιατί αξιώνεις να κερδίσεις την προσοχή κάποιου. Επίσης, για εμάς έχει άπειρη πλάκα και μας αρέσει πολύ σαν εμπειρία γιατί πρέπει να σχεδιάσεις το concept, τα outifts, το story αν υπάρχει. It’s fun!
Τώρα ως προς το live, πλέον τα visuals και οι τεράστιες οθόνες είναι κάτι αρκετά διαδεδομένο και μάλιστα και εμείς φέτος στα φεστιβάλ που παίξαμε, σε όσα είχαν διαθέσιμες οθόνες, καταφέραμε να προβάλουμε ένα μικρό concept video (που μάλιστα είχε και κάποια στοιχεία που θα δείτε στο “Ultra Terra”) ώστε να συνοδεύει το performance μας. Και σίγουρα είναι κάτι πάνω στο οποίο δουλεύουμε και θέλουμε να δουλέψουμε περισσότερο και να εμβαθύνουμε ώστε να κάνουμε το show μας καλύτερο και πιο εντυπωσιακό. Άλλωστε, σε ένα live πας να δεις και να ακούσεις οπότε οι οθόνες, τα φώτα, τα props και ότι έχει σκεφτεί ένας καλλιτέχνης για να συνοδέψει το show του πάντα ανεβάζουν το επίπεδο της συναυλιακής εμπειρίας του θεατή.
Έχοντας παίξει πλέον τόσες φορές στο εξωτερικό, τι διαφορά παρατηρείτε μεταξύ του κοινού και των διοργανώσεων εκεί σε σχέση με τα εγχώρια live? Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην Ελληνική σκηνή τι θα ήταν;
Ως προς το κοινό δεν μπορώ να πω ότι έχω παρατηρήσει ιδιαίτερες διαφορές. Αν τους αρέσεις θα σε στηρίξουν, θα ανοίξουν pits, θα φωνάξουν και θα περάσουν καλά. Ίσως θα έλεγα μόνο το γεγονός ότι μας βλέπουν σαν ξένη μπάντα ίσως να φαντάζουμε πιο exotic και rare στα μάτια τους οπότε έχουν και ένα παραπάνω κίνητρο να έρθουν να σου μιλήσουν, να βγάλουν φωτογραφίες ή να σου ζητήσουν αυτόγραφο γιατί δεν ξέρουν πότε θα σε ξαναδούν. Αλλά αν παίζεις καλά και περνάς το μήνυμά σου το κοινό ανταποκρίνεται σε κάθε χώρα ανεξαρτήτως.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι το κοινό έχει πληρώσει ένα εισιτήριο για να περάσει καλά και θέλει να περάσει καλά. Οπότε αν εσύ του δίνεις αυτό που θέλει δεν έχει λόγο να μην στο δείξει. Τώρα ως προς τις διοργανώσεις μπορώ να σου πω ότι και στο εξωτερικό υπάρχουν καλές και κακές διοργανώσεις. Το δικό μας χειρότερο live μέχρι στιγμής ήταν στο εξωτερικό, όπως επίσης και το καλύτερο μας live ήταν επίσης στο εξωτερικό. Νομίζω ότι πάνω απ’όλα το αν μια διοργάνωση είναι καλή ή κακή έχει να κάνει με την εμπειρία. Όσο μεγαλύτερη εμπειρία έχει η διοργάνωση τόσο πιο προετοιμασμένη είναι για τα αναπάντεχα που μπορεί να συμβούν. Και τόσο καλύτερα βοηθάει τον καλλιτέχνη να μην έχει άλλες ανησυχίες πέρα από το πώς θα βγει να παίξει. Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο απελευθερωτικό και πόσο καλύτερα σε κάνει να παίζεις όταν έχεις να ανησυχείς και να σκεφτείς μόνο για την ώρα που βρίσκεσαι στην σκηνή.
Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στην ελληνική σκηνή είναι η κουλτούρα του κόσμου ως προς το πως αντιμετωπίζει τις νέες και underground μπάντες. Δεν υπάρχει το απλά πάω να τσεκάρω μια μπάντα και ας μην ξέρω ποιοι είναι αυτοί. Όπως θα άλλαζα και το θα πάω σε ένα live πιο αργά για να δω το main όνομα γιατί βαριέμαι να φάω στη μάπα το openign act. Στο εξωτερικό αυτό το πράγμα δεν υπάρχει σαν έννοια. Είτε σε φεστιβάλ είτε σε μεμονωμένο show ο κόσμος είναι παρών από την αρχή μέχρι το τέλος. Και δεν θέλω να πω το κλασικό η μεγάλη μπάντα που ακούς τώρα κάποτε έπαιζε support σε μια άλλη μεγάλη μπάντα. Αλλά αυτό το πράγμα ισχύει! Και γιατί στην τελική να μην ανακαλύπτουμε καινούργιες μουσικές και καλλιτέχνες; Μπορεί μάλιστα να υπάρχει και μια ευχάριστη έκπληξη και να αποκτήσεις μια καινούργια αγαπημένη μπάντα! Η ελληνική σκηνή έχει πάρα πολύ καλό υλικό που είναι άξιο στήριξης και όσο πιο πολύ στηρίζεται τόσο περισσότερο θα μπορεί να ανέβει το επίπεδο και να απολαμβάνουμε lives που δεν θα έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το εξωτερικό.
Ονομάσατε το event σας “Next Gen Blood”, και τα τελευταία χρόνια βλέπουμε συνεχώς «νέο αίμα» μπαντών από την εγχώρια σκηνή να κάνουν το βήμα παραπάνω. Πιστεύετε ότι έχουμε επιτέλους φτάσει στο turning point όσον αφορά την συνείδηση του κόσμου που θα μας οδηγήσει σε εξάλειψη εκφράσεων όπως «πολύ καλό για Ελλάδα»;
Σίγουρα είναι κάτι που εμείς θέλουμε να σπρώξουμε προς τα εκεί! Όπως λες βλέπουμε την ανάγκη του κόσμου για κάτι καινούργιο, όπως και τα νέα συγκροτήματα και γι’ αυτό για εμάς το “Next Gen Blood” δεν είναι απλά ένα μουσικό εγχείρημα, αλλά είναι ένα εγχείρημα αλλαγής στην ελληνική σκηνή με στόχο να εισάγει νέους καλλιτέχνες που εκπροσωπούν την φωνή της επιβίωσης και έχουν ένα μήνυμα επίκαιρο με το οποίο ταυτίζεται ο κόσμος. Μην ξεχνάμε ότι η γενιά μας έχει βιώσει πάρα πολλά πράγματα από οικονομική κρίση, πανδημία, τώρα ενεργειακή κρίση και πολέμους, έχει άλλες εμπειρίες, ανησυχίες και προβληματισμούς και όλα αυτά πρέπει να εκφραστούν με κάποιο τρόπο.
Οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον μόνο για θεματικές που έχουν να κάνουν με δράκους και ιππότες, χαρμάνια και γρήγορη και μεγάλη ζωή. Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του κόσμου που θέλει να δει καλλιτέχνες του σήμερα, καλλιτέχνες που μιλούν για το τι συμβαίνει τώρα, καλλιτέχνες που θέλουν να ανοίξουν διάλογο και να εκφράσουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του σύγχρονου νέου ανθρώπου αλλά και τα όνειρα κι τις ελπίδες του. Καλλιτέχνες που παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους και το μήνυμα που πρεσβεύουν και θέλουν να κάνουν το κάτι καλύτερο! Ελπίζω το live μας στις 11 Νοεμβρίου με τους Lazy Man’s Load στο Piraeus Club Academy να αποτελέσει το έναυσμα για να προχωρήσει αυτή η ιδέα και να αγκαλιαστεί και από άλλες μπάντες ώστε να γίνει όντως αυτό το κάτι παραπάνω.
Ποιo θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα των Project Renegade μέχρι στιγμής; Και ποια είναι τα πλάνα σας για το 2023;
Νομίζω η πορεία που έχουμε στο συναυλιακό κομμάτι. Είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε πλάι σε ονόματα όπως Evanescence, Bullet For My Valentine, Within Temptation, όπως και στο φετινό Release Athens Festival με Slipknot και Sepultura. Είναι φοβερή τιμή και απίστευτη εμπειρία να μοιράζεσαι τη σκηνή με τους μουσικούς που σε ενέπνευσαν και είναι οι ήρωές σου. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν όντως τα έχουμε ζήσει όλα αυτά! Το 2023 σίγουρα θα κυκλοφορήσει το “Ultra Terra” και θα επικεντρωθούμε στο να στηρίξουμε αυτό τον δίσκο με εμφανίσεις μας τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό. Υπάρχουν ήδη κάποια κλεισμένα lives τα οποία θα ανακοινωθούν με τον καιρό και ελπίζουμε να έχουμε ένα δυνατό συναυλιακό αποτύπωμα και το 2023!
Πλησιάζοντας σιγά σιγά στο τέλος του 2022, θα ήθελα να μου πείτε 5 φετινούς δίσκους που έχετε ξεχωρίσει και θα προτείνατε σε κάποιον οπαδό της μπάντας.
Bad Omens – The Death of Piece of Mind
Architects – The Classic Symptoms Of A Broken Spirit
Lorna Shore – Pain Remains
Lamb of God – Omens
Bleed from Within – Shrine
