Παρασκευή βράδυ και ο Οκτώβριος ξεκινάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ένας πολύ καλός δίσκος για τους Potergeist και το συγκρότημα βρήκε την ευκαιρία να γιορτάσει το νέο του album μπροστά σε ένα σχεδόν γεμάτο An, σε μία ατμόσφαιρα απίστευτα όμορφη και θερμή, σε μία βραδιά που όλα έδειχναν ότι τίποτα δε μπορεί να πάει στραβά. Και δεν πήγε…επειδή τα συγκροτήματα είναι πολλά, δε θα σας κουράσουμε με προλόγους…όσοι ήταν εκεί την Παρασκευή το βράδυ έφυγαν με ένα μεγάλο χαμόγελο, ανάμεσά τους και ο γράφων.
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Ο κόσμος ακόμη λίγος αλλά γεμάτος ζωντάνια, υποδέχεται τους Stonebringer που αποτελούν μία από τις μπάντες με ένα πολύ μεγάλο βάθος στις συνθέσεις της, παρά το νεαρό της ηλικίας των μελών που συναποτελούν το σχήμα. Το “Ocean Of The Brave” EP είναι μία πολύ καλή πρόταση για τους λάτρεις του “heavy blues” ήχου που μας παραδίδουν. Σίγουρα, το φωνητικό δίδυμο μπορεί να θεωρείται “ισχύς εν τη ενώσει” αφού όταν τραγουδάνε μαζί, οι συνθέσεις αποκτούν μία άλλη ομορφιά. Είχαν τα προβλήματά τους στον ήχο αλλά έδειξαν μία πρόοδο στις “σκηνικές” τους ικανότητες αφού ήταν ιδιαίτερα κινητικοί και ορεξάτοι, ζεσταίνοντας για τα καλά τον κόσμο ενόψει του τι θα βλέπαμε. Αποτελούν, πάντως, συνθετικά μία ασφαλή επένδυση για όποιον θέλει να το τολμήσει.
Επόμενοι στη σειρά οι Harsh Demise που σίγουρα ήταν η πιο heavy μπάντα της βραδιάς και σίγουρα ο όρος “heavy” είναι αυτός που μπορεί να τους αποδοθεί αφού η μουσική τους είναι ένα σύνολο συνθέσεων και διαφορετικών επιρροών και μου φάνηκαν μία ενδιαφέρουσα επιλογή για εκείνο το βράδυ. Ο κακός ήχος που είχαν όμως, τουλάχιστον στο σημείο που βρισκόμουν εγώ κοντά στη σκηνή, δεν τους βοήθησε σε καμία περίπτωση να ξεδιπλώσουν τις ομολογουμένως “γεμάτες” συνθέσεις τους και ειλικρινά ό,τι και να πούμε θα είναι πέρα για πέρα άδικο. Αν κάποιος που ήταν εκεί, ακούσει το “Something Out Of Nothing” του 2012 στο Bandcamp, θα καταλάβει τι εννοώ.
Και πάμε κάπου εδώ στους Psycho Choke, τους οποίους δεν έχουμε συχνά την τύχη να βλέπουμε. Τα καρντάσια από τη Σαλονίκη, κέρασαν μία μπουγάτσα περιποιημένη σε εμάς τους Αθηνέζους και δε μας χάλασε καθόλου. Τι και είχαν μόνο μία κιθάρα μαζί τους, κατάφεραν να φέρουν τον κακό χαμό και το πρώτο ξύλο στον κόσμο που τραγούδαγε τα κομμάτια τους και στο “Get Down” αλλά και στο “Faces” περιττό να περιγράψω τι έγινε. Ο κόσμος φάνηκε ότι τους περίμενε καιρό και αρκετοί φάνηκαν να έχουν έρθει περισσότερο για τους ίδιους παρά για τους οικοδεσπότες της βραδιάς, Potergeist. Η απίστευτη δύναμη που έβγαλαν επί σκηνής, αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο όσους ήταν έτοιμοι για πολύ ξύλο. Τεράστια εμφάνιση, με ικανότητα επαγγελματία και καρδιά και ψυχή ερασιτέχνη. Μπράβο παιδιά να μας έρχεστε πιο συχνά. Παρουσίασαν, επίσης, και δύο νέα κομμάτια, το “Drop Dead” και το “Ratrace” με το τελευταίο να κλείνει ένα θεαματικό set που έβγαλε πολύ αίμα και ιδρώτα, το πρώτο μεταφορικά φυσικά!
Στο κυρίως πιάτο της βραδιάς, τα φέρετρα βγήκαν, οι ταφόπλακες βγήκαν στη φόρα και τα φώτα άρχισαν να χαμηλώνουν. Ο βάλτος βρώμαγε χώμα και αίμα και τα Swampires βγήκαν στη σκηνή για να παρουσιάσουν το νέο τους album, που αποτελεί μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών στη χώρα μας και διεκδικεί την πρωτιά φέτος με μεγάλη άνεση, αν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν “πρωτιές” σε τέτοια θέματα. Οι Potergeist βγαίνουν στη σκηνή με το “Southern Crown” και ο κόσμος ήδη αρχίζει να νιώθει τα ανεβασμένα vibes του συγκροτήματος που είναι σε κέφια, αν και ο ήχος στην αρχή δεν τους βοηθάει.
Ευτυχώς,τα πράγματα διορθώθηκαν και είδαμε ένα live, αντάξιο των προσδοκιών που δημιούργησε το “Swampires”, το οποίο αποδόθηκε σχεδόν εις το πλήρες μαζί με μερικά ακόμη κομμάτια, όπως το “Ride On”, που σίγουρα έδωσε το απαραίτητο συναίσθημα στον κόσμο για να χτυπηθεί περισσότερο. Στα “Hope” και “Love’s Martyr”, οι περίπου 400 που ήταν εκεί, έδειξαν την προτίμησή τους ενώ η Πηνελόπη Αναστασοπούλου ήταν η guest της βραδιάς, συνοδεύοντας τον Alex στο “Muddy Mermaids”. Το κλείσιμο της βραδιάς με το προσωπικό αγαπημένο “Rivers & Oceans” από το “Muddy Mermaids” ήταν θεαματικό αφού ο πανζουρλισμός που ακολούθησε τις πρώτες νότες του, δεν περιγράφεται. Με αυτήν την εμφάνιση και αυτό το album, εύκολα μπορούμε να πούμε ότι οι Potergeist ανέβηκαν ένα σκαλί ακόμη σαν συγκρότημα. Μακάρι και ένα βήμα πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας…Ride on…