Το έχω ξαναγράψει ότι χωρίς ένα καλό live ακραίου metal δε μπορείς να ευχαριστηθείς γιορτές. Αλλά αυτό το πράγμα καταντάει αστείο, γιατί καλούμαι να σας περιγράψω ένα από τα καλύτερα live όχι της χρονιάς, αλλά… τέλος πάντων, ας πούμε της χρονιάς για να μη με πείτε υπερβολικό.
Ανταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Ξεκίνημα με Abyssus και εδώ έχουμε τη μοναδική παραφωνία της βραδυάς. Προς θεού και δαίμονα, αυτό δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με την ίδια την εμφάνιση της μπάντας η οποία ήταν άψογη. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι την ένιωσα λίγο παραπεταμένη στο μπροστινό μέρος της σκηνής, με τα σκηνικά και τα τύμπανα των Possessed να είναι ήδη στημένα, πράγμα που μου έβγαλε ένα «άντε βγείτε κι εσείς να τελειώνουμε». Και είναι κρίμα κι άδικο γιατί τα παλικάρια δε μάσησαν καθόλου, παίξανε παλικαρίσια και κέρδισαν επάξια το χειροκρότημα του κόσμου. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει κάποιος καλός λόγος για αυτό που περιγράφω, αλλά η εντύπωση που έδωσε ήταν κάπως άσχημη. Όσοι δεν ήσασταν εκεί, κρατήστε ότι οι Abyssus παίζουν δυνατό death και πρέπει να τους τσεκάρετε.
Και μετά μας πήρε και μας σήκωσε…Προσωπική δήλωση: Η επαφή μου με την δισκογραφία των Possessed μπορεί να θεωρηθεί στην καλύτερη επιδερμική, τα έχω ακούσει αλλά δεν τα έχω αποστηθίσει. Και είχα έρθει χαλαρός κι ωραίος, να δω μια ιστορική μπάντα και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Και για μιάμιση ώρα δεν ήξερα από που μου ερχόταν. Με δυο λόγια γιατί τα πολλά είναι φτώχια: Εγώ τουλάχιστον ΔΕΝ έχω δει άλλη μπάντα να παίζει έτσι. Ναι, οι συνθέσεις εκεί ήταν, αλλά αυτή η απόδοση δεν είναι δεδομένη σύντροφοι. Έχουμε κι έχουμε δει μπάντες live, αλλά όχι τέτοιο πράγμα. Και δεν είναι και εύκολα αυτά που παίζουν – έστω αυτοί οι νέοι – Possessed, έτσι; Ο drummer άνετα σε χάζευε και οι έγχορδοι ήταν από απολαυστικοί έως ψαρωτικοί τουλάχιστον.
Το τι γινόταν από κάτω δε, περιγράφεται καλύτερα από κοντά και από κάποιον που ήταν εκεί. Οπότε βρείτε κάποιον φίλο σας που είχε πάει και ρωτήστε τον. Αν αρχίσει να ουρλιάζει απομακρυνθείτε ήρεμα και ξαναρωτήστε τον σε δέκα λεπτά, αν και μάλλον θα έχετε ήδη πάρει μια καλή ιδέα. Και κάπως έτσι νομίζω ότι έχουμε κάνει μια καλή αναφορά στο τι έγινε σε αυτό το πραγματικά μεγαλειώδες live, σωστά; Δεν πρέπει να ξεχνάω κάτι;
Α ναι. Ο Jeff Becerra. Εδώ όμως δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα. Άντε, ας πούμε ότι στην αρχή ήταν λίγο χαμηλά η φωνή του και αναγκάστηκε ο ίδιος να το πει από το μικρόφωνο στον ηχολήπτη. Αλλά αυτά είναι στα πλαίσια αυτού που λέμε «ανταπόκριση», για να μάθετε ότι έγινε, ότι συνέβη αυτό. Η ουσία είναι σε έναν τύπο στην πρώτη σειρά, που σε κάποια φάση του φώναξε «Είσαι όλο το death metal!». Ανατρίχιασα. Ναι, αυτός ο τύπος με το καροτσάκι του, εκείνο το βράδυ ΉΤΑΝ όλο το death metal. Να δούμε πώς θα πάμε σε άλλο death live από δω κι εμπρός χωρίς να μας φανεί λίγο…