Οι Pop Evil είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που κάθε τους κυκλοφορία περιλαμβάνει 2-3 πολύ δυνατά hits και όλα τα υπόλοιπα κομμάτια έχουν ταβάνι την μετριότητα. Κι όμως, 20 χρόνια μετά το ντεμπούτο τους κατάφεραν να σπάσουν αυτόν τον “κανόνα” με τη νέα τους δουλειά. Το “What Remains”, όπως ονομάζεται ο ένατος δίσκος των Αμερικανών, πρόκειται για ένα ανέλπιστα καλό album που το χαρακτηρίζει η συναυλιακή ενέργεια. Εδώ όλα τα τραγούδια έχουν λόγο ύπαρξης και η αποστολή τους είναι να σε κάνουν να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου.
Από άποψη επιρροών δεν αφήνουν τίποτα στην απ’ έξω. To metalcore συναντάει το nu metal και το αμερικάνικο alternative rock (σχολής Breaking Benjamin, Red, Shinedown), με το αποτέλεσμα να ακούγεται διασκεδαστικότατο. Η κατάσταση γίνεται ακόμα καλύτερη χάρης την άψογη παραγωγή που κάνει τα πάντα να ακούγονται ξεκάθαρα. Πραγματικά δίνει ζωή στα κομμάτια. Πέρα από τον τούμπανο ήχο, άλλο ένα σημείο-κλειδί που κάνει την ακρόαση να κυλάει νεράκι είναι η μικρή διάρκεια. Η μπάντα φροντίζει να τελειώσει τον δίσκο στο μισάωρο, αναγκάζοντάς σε να πατήσεις εκ νέου το play.
Το “What Remains” ανοίγει με το δυνατότερό του χαρτί. Το “The Bullet That Missed” αποτελεί με διαφορά το highlight και ένα από τα καλύτερα που θα ακούσεις φέτος. Απλό, αλλά to the point riff που σε κάνει να κουνάς ασυναίσθητα το κεφάλι σου, εκρηκτικό breakdown (όπως και το “Side Effects”) και ένα εκνευριστικά catchy refrain που σου καρφώνεται από την πρώτη ακρόαση. Κομμένο και ραμμένο για συναυλίες.
Με την ίδια ενέργεια και χωρίς να σηκώνουν το πόδι από το γκάζι συνεχίζουν μέχρι το τέλος. Το “Deathwalk” είναι ίσως το πιο heavy τραγούδι που έχουν γράψει οι Pop Evil. Προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ την μπάντα να ακούγεται έτσι. Στη συνέχεια έχουμε το ομότιτλο κομμάτι που φέρνει στην επιφάνεια την πιο ηλεκτρονική πλευρά του συγκροτήματος. Τρομερό refrain επίσης. Το “Wishful Thinking”, στα χαλαρά του σημεία, θα σου φέρει στο μυαλό τους Twenty One Pilots, ενώ το groove-άρισμα του “Criminal” έχει έντονο vibe από “This is the Time” των Nothing More.
Αν και όλα τα κομμάτια μοιράζονται την ίδια αισθητική και δομή, δε νιώθεις ότι το αποτέλεσμα είναι επαναλαμβανόμενο. Το “What Remains” είναι γεμάτο με groove-άτα riffs, ηλεκτρονικά στοιχεία που δεν κουράζουν, όμορφες μελωδίες χωρίς να γίνεται έκπτωση στην επιθετικότητα, refrains που δεν ξεχνάς εύκολα και breakdowns που θα ζήλευαν πολλές σημερινές metalcore μπάντες. Μεγάλο respect στους Pop Evil που έκαναν την έκπληξη και κυκλοφόρησαν τον καλύτερο δίσκο τους, 20 χρόνια μετά την γέννησή τους.
