Δύσκολο πράγμα να μιλήσεις για καλλιτέχνες που ξέρεις από κοντά και έχεις πει και μια-δυο κουβέντες μαζί τους. Όχι, δεν είμαι από τους συντάκτες που μέσα στην ανοησία και την έπαρσή τους, θα πουν ακόμη και τον Bruce Springsteen με το…μικρό του όνομα επειδή του πήραν μία συνέντευξη μία φορά, κάποτε για πέντε λεπτά… Όμως, όταν μιλάς για Ελληνικές μπάντες, για “δικά μας” παιδιά, που έλεγε για τον Βαγγέλη Κουτσουρέ ο μέγιστος κόουτς-μακαριότατος Άγγελος Αναστασιάδης, τότε η ιστορία αλλάζει. Πάντα, μα πάντα τους γράφεις με το μικρό τους όνομα ή με τα παρατσούκλια τους στο Facebook.
Για κάποιο περίεργο λόγο, όσο η παγκόσμια μουσική σκηνή χάνει το ρομαντισμό της, τόσο αυτός αναγεννάται στην Ελλάδα. Παρότι είμαστε οι περισσότεροι άφραγκοι, νομίζουμε ότι ζούμε σε ένα δικό μας L.A. , όπως αυτό που έζησαν οι glam μπάντες του 80. Θα βγεις έξω για ένα ποτό “Α, αυτός παίζει στην τάδε μπάντα”, “Α, αυτός είναι dj εκεί”, “Τον είδες το βλάκα; Αυτός είναι που έκραξε το demo μας στο δείνα site” και πάει λέγοντας. Ψωνισμένοι; Ναι, όλοι μας! Αλλά ζούμε σε μια άλλη πραγματικότητα, παράλληλη σε σχέση με το ότι το επόμενο πρωί, θα ξυπνήσουμε για να πάμε σε μια δουλειά (ή και σε καμία κάποιοι, δυστυχώς) όπου, κρυφά, νιώθουμε ξεχωριστοί από τους τσιφτετελάτους και νεογκλαμουράτους και, όταν θα δούμε στο τρένο τον τυπά ή την τύπισσα με το μπλουζάκι της τάδε μπάντας, θα του γνέψουμε συγκαταβατικά σαν να ήμασταν μέλη του Fight Club…
Το live του Σαββάτου πλησιάζει και νομίζω ότι στην ατάκα που άκουσα σε ένα πηγαδάκι “Έρχονται οι Planet Of Zeus” δε θα απαντήσουμε “Από πού ρε βλάκα! Έλληνες είναι!” αλλά “Πότε και πού;”. Έχουμε ανταλλάξει δυο κουβέντες με τα παιδιά τόσα χρόνια και αρκετά σημαντική στιγμή για τούτο δω το site ήταν η συνέντευξη του Μπάμπη λίγο πριν το τελευταίο Rockwave Festival. Αρκετοί, όμως, μάθατε τη μπάντα μετά το 2011 και το Macho Libre. Δε θα σας το παίξω…πρωτοδισκάκιας που θα έλεγε και ο Mikeius. Απλά, θέλω με έναν απλό τρόπο να μεταφέρω σε εσάς το κλίμα που ζήσαμε όσοι τους ξέραμε από τα πρώτα τους βήματα και μετά το πρώτο τους album “Eleven The Hardway” που είχε κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2008. Παίρνουμε τη σειρά των “εγκλημάτων” τους ένα προς ένα, τουλάχιστον σε αυτά που, τουλάχιστον, εγώ ήμουν αυτόπτης μάρτυρας.
Μόνιμα βαρετός και ανούσιος πρόλογος: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Rodeo Club, 27/02/2009
Μαζί με τους Beyond Perception και Bliss, οι ελπιδοφόροι, τότε Planet Of Zeus εμφανίζονται μπροστά σε μετά βίας 50 άτομα στο χαμηλοτάβανο Rodeo, λίγο πιο κάτω από την Πλατεία Βικτωρίας. Ένας εκνευριστικά ντροπαλός frontman (παραμένει και σήμερα έτσι) αλλά και η ωμή δύναμη συνδυαζόμενη με όμορφους ρυθμούς στα τραγούδια τους είναι από τα πρώτα πράγματα που μας μένουν. Ατάκα και highlight της βραδιάς; Ο τότε frontman των Beyond Perception, που ανοίγαν τη βραδιά, Πάνος Καρνάρης λέει στο μικρόφωνο: “Σας παρουσιάζω τον άνθρωπο που είναι πιο χοντρός και από μένα, κυρίες και κύριοι Μπάμπης από Planet Of Zeus” και μαζί τραγουδάνε το “Profits Of Doom” των Clutch.
An Club, 04/12/2009
Μια βραδιά αφιερωμένη στον τεράστιο Danny Trejo όπως δείχνει και η αφίσα. Εκπληκτικό line up με Potergeist, Planet Of Zeus, The Bliss, Shock Absorber και Routes. Κρίμα, γιατί ήταν μόνο 150-200 άτομα. Ενθύμια εκείνης της βραδιάς παραμένουν τα μπλουζάκια των Planet Of Zeus με το εξώφυλλο του “Eleven…” και τη θεόστραβη στάμπα (!!!) ένα για μένα και ένα για Χριστουγεννιάτικο δώρο, τότε, στον αδερφό μου αλλά και η αφίσα που κοσμεί το προσωπικό μου Wall στο σπίτι μου, ξεκολλημένη με μεγάλη προσοχή σε κάποιο στενάκι των Εξαρχείων. Highlight της βραδιάς, όλες οι μπάντες με τους πολύ καλούς Shock Absorber να δέχονται τα…μπινελίκια του κόσμου για τη διασκευή τους σε…Saxon και το “Wheels Of Steel”, στο οποίο μόνο ο υπογράφων χτυπιόταν…περαστικά μου…
An Club, 24/12/2010
Για πρώτη φορά, αν δεν κάνω λάθος, οι Planet Of Zeus θα συμμετείχαν σε ένα από τα Xmas Xplode Fests που πραγματοποιείται κάθε χρόνο, παραμονή Χριστουγέννων στο An Club με παραδοσιακούς headliners τους Nightstalker. Για μένα, σημαντικότερο live τους δεν είναι αυτό της 25ης Νοεμβρίου του 2011. Εδώ είναι τα ωραία…οι Planet Of Zeus ξεχωρίζουν κατά πολύ από τις υπόλοιπες μπάντες της βραδιάς και δείχνουν ότι κοντράρουν στα ίσια τους πολύπειρους Nightstalker, ξεσηκώνοντας τον κόσμο για τα καλά, λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του “Macho Libre”. Το τέρας ξυπνάει…
An Club, 25/11/2011
“Εκείνο το live των Planet Of Zeus”, η ατάκα θα μείνει για πολλά χρόνια στην ιστορία του Ελληνικού rock. Το live αυτό αποτελεί μέτρο σύγκρισης για κάθε συναυλία με στριμωξίδι, ζέστη, λιποθυμίες και τα συναφή. Οι Planet Of Zeus ανεβαίνουν στο σανίδι του An με 777 εισιτήρια (επίσημος αριθμός) και περίπου 80-100 άτομα έξω από το μαγαζί. Στο “Dawn Of The Dead” μια κοπέλα λιποθυμάει, ζέστη και αποπνικτική ατμόσφαιρα αλλά και η προσέλευση του κόσμου δείχνουν ότι ένα An και μία Ελλάδα, δεν τους χωράει πια…τα video, νομίζω, είναι ενδεικτικά:
Τεχνόπολις, 09/06/2012
Και τι δεν είδα; Wall Of Death, moshpits που έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι τα live στην Ελλάδα δεν πέθαναν αλλά, πλέον, ο κόσμος έχει υψηλότερα standards και υψηλότερες απαιτήσεις από ένα συγκρότημα που θα δει. Άξια η πορεία τους μέχρι τώρα με δύο δισκάρες και με έκαναν να θυμηθώ την πρώτη φορά που τους είδα στο Rodeo, τον Ιανουάριο του 2009 μπροστά σε 50 άτομα και ναι, είχαν την ίδια και περισσότερη όρεξη τώρα που είναι γνωστοί και έπαιζαν μπροστά σε 1000 άτομα εκείνη την ώρα. Τι να πρωτοδιαλέξουμε; Τον frontman Μπάμπη, έναν πραγματικό κολοσσό πίσω από το μικρόφωνο; Τους δαιμονισμένους…οργανοπαίχτες στα drums και την κιθάρα (by the way συγχαρητήρια στον κιθαρίστα για την επιλογή της φανέλας του Penny Hardaway των Orlando Magic) ή τον μπασίστα που είχε πιάσει τη δική του γωνιά και πραγματικά έσπερνε; Για μία ώρα οι Planet Of Zeus άφησαν πολλά κιλά μαγκιάς, ειλικρίνιας πάνω στην -πέτρινη- σκηνή της Τεχνόπολης. Το πλήρες report εδώ.
Οι Planet of Zeus λοιπόν ανεβαίνουν στη σκηνή και ξεκινάνε…Leftovers και ήδη έχει αρχίσει ένας ψιλοπανικός! Αψεγάδιαστοι συνεχίζουν δίνοντας βάρος στην τελευταία τους δουλειά “Macho Libre” με τα Doteru, Vanity (θέλετε να χορέψετε;) Suit, Macho Libre, Dawn of The Dead, Scream (η σειρά είναι σίγουρα λάθος!)…χαλαροί και άνετοι σαν να ήταν έτοιμοι από καιρό για το Rockwave, έκαναν το κόσμο να χτυπηθεί αλλά και να χορέψει! Κάπου εκεί ανάμεσα πετάνε κι ένα Something’s Wrong (από το πρώτο album) και κάνουν τους πιο παλιούς τους fans να βγάλουν το σβέρκο τους! Κλείσανε την εμφάνισή τους με το “Woke Up Dead” αφήνωντας ένα πλατύ χαμόγελο στον υπογράφοντα, ο οποίος μέσα σε 30-35 λεπτά είχε χάσει τη φωνή του, και είχε αποκτήσει δυνατούς πόνους σε κεφάλι και αυχένα! Το πλήρες report εδώ.
Είναι αυτά αρκετά για να είσαι και εσύ το Σάββατο στο Gagarin; Για μένα είναι…
Για το RockinAthens.gr: Χρήστος Ζαρκαδάκης, Άρης Ζαρκαδάκης, Χριστίνα Μαρμαρά.