Το “Viscerals” είναι ένας μικρός θρίαμβος. Το τρίτο album των Pigsx7 από το Newcastle, μπερδεύει εκστατικά τις πρώτες κυκλοφορίες των Black Sabbath, το νεύρο των Killing Joke, αλλά και τη δεύτερη πλευρά του My War των Black Flag, δημιουργώντας εξαιρετικά παθιασμένα vibes χωρίς να πέφτουν στην παγίδα της επανάληψης που συνήθως ακολουθεί το είδος. Αυτή η κυκλοφορία, βρίσκει ιδανικά τις psych/sludge ισορροπίες της, μέσω μιας ιδιαίτερης punk αισθητικής που δύσκολα περνά απαρατήρητη.
Το album ξεκινά με μια κλωτσιά. Το επικό “Reducer” έχει δαιμονικά riffs, με τα νευρικά φωνητικά του χαρισματικού Matt Baty να κλέβουν χαρακτηριστικά τις εντυπώσεις. “Rubbernecker” για τη συνέχεια, με μελωδικές «τύπου Torche» sludgy γραμμές, κάνουν την φάση ακόμη πιο γνήσια. Το παραισθησιογόνο “New Body” ,που μάλλον είναι η καλύτερη στιγμή του album, έχει τόση ένταση που δεν ξέρεις που να κρυφτείς. « I don’t feel a thing/Nothing» μας λένε, και μεις τους εμπιστευόμαστε. Το παράξενο “Blood & Butter” είναι πάνω-κάτω, μια φτηνή συνταγή με δηλητήριο. Το ρεφρεν «Make/Ends/Meat» του “World Crust” είναι -απ’ τους στίχους και μόνο- κολλητικό. Το ίδιο ισχύει και για το “Crazy In Blood” που ακολουθεί. Και έτσι έντονα μας οδηγούν έως το τέλος.
Το Viscerals είναι από τα καλύτερα δείγματα ζόρικης μουσικής που έχει να μας προσφέρει η παράξενη χρονιά που διανύουμε. Οι Pigsx7 στο τρίτο τους album, κατάφεραν να βρουν τον πραγματικό ήχο που εκφράζει τις παραξενιές τους, ξεπερνώντας κατά πολύ το συμπαθητικό -μα σχετικά μέτριο- παρελθόν τους.