Ο Philip Sayce είναι απ’τα εξέχοντα μέλη της σύγχρονης blues-rock κιθαριστικής κοινότητας, υπερταλαντούχος, με ιδιαίτερο, «γκαζομένο» ήχο και με μια πολύ επιτυχημένη, για τα δεδομένα της σκηνής, δισκογραφική πορεία. Επιστρέφει λοιπόν, μετά από πέντε χρόνια στη δισκογραφία, με το “Spirit Rising”, επιδιώκοντας να διατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ των σύγχρονων επιταγών στις παραγωγές και των παικτικών του ριζών, που βρίσκονται πολύ πίσω, στα blues, αλλά και στους πατριάρχες των blues rock κιθαριστών, Stevie Ray Vaughan και Jimi Hendrix.
Σ’αυτόν τον δίσκο, ο Philip Sayce δεν επιδιώκει να κάνει την τομή, ας το πούμε, στο είδος. Ακολουθεί τα γνωστά βήματα, διαλέγει δηλαδή blues μουσικές φόρμες, κατά κύριο λόγο, με αρκετά rock ξεσπάσματα και με πολύ εύστοχα τοποθετημένες down-tempo εκτονώσεις της έντασης. Συνεχίζει να επιλέγει επίσης, έναν διακριτικό συνδυασμό gain και reverb στην φωνή, που θυμίζει πολύ Black Keys, Arctic Monkeys, Gary Clark Jr., mainstream, σύγχρονους καλλιτέχνες που μουσικά εφάπτονται στα blues. Σε πολλά σημεία του album βέβαια, βρίσκει κανείς επιρροές κι από άλλα είδη μουσικής, όπως οι country ή κάποιες funk «πινελιές», που κάνουν σίγουρα το σύνολο λίγο πιο ενδιαφέρον. Γενικότερα στην παραγωγή διάλεξε να μην «ακροβατήσει», κάνοντας όμως και κάποιες outsider επιλογές, όπως το τυμπανιστικό παίξιμο στο “She Is The Music” και το υπερ-rock middle section στο “Wild”.
Σε μια δουλειά ενός κιθαρίστα-frontman είναι δύσκολο να μην επικεντρωθεί και η προσοχή στο κιθαριστικό παίξιμο αυτό καθαυτό. Ο Philip Sayce είναι ένας από τους πιο, αν όχι ο πιο, «εκρηκτικός» παίκτης των blues αυτήν την περίοδο, γι’ αυτό και θεωρείται, ότι επηρεάζει κιθαρίστες και πιο «σκληρών» ειδών. Ο παραπάνω χαρακτηρισμός επιβεβαιώνεται και στο “Spirit Rising”, αποδίδοντας τέλεια, μην κάνοντας οικονομία στα «γκάζια» του. Στα θετικά προστίθεται η προσπάθειά του να μην κάνει κατάχρηση στα solo, όσο γίνεται, πράγμα που γίνεται ολοφάνερο, στο, κατά την άποψή μου πρόωρο, fade out στο solo του “Once”, αλλά και σε άλλα σημεία.
Το “Spirit Rising” λοιπόν, είναι άλλο ένα statement για τον Philip Sayce. Είναι παιχταράς και με τέτοιες δουλειές εδραιώνεται στις συνειδήσεις όλο και περισσότερων, ως ένας εκ των κορυφαίων, σε μια σκηνή που έχει φανατικούς ακολούθους και βαριά κληρονομιά. Αν δε κάποιος, δεν έχει επαφή με το κιθαροκεντρικό blues-rock, αλλά τα γούστα του είναι σε αντίστοιχα ύφη, τότε το “Spirit Rising” θα τον «πάρει από το χέρι» και θα του δείξει πράγματα που θα τον εντυπωσιάσουν.
