Aφιέρωμα. Όχι δεν είναι αυτή η κατάλληλη λέξη για να περιγράψω αυτό το κείμενο, για την ακρίβεια είναι κάποιες σκόρπιες σκέψεις με την ευκαιρία της δεύτερης συναυλίας στη χώρα μας των θρυλικών Pentagram, το συγκρότημα που η ύπαρξή του είναι συνυφασμένη με αυτή του αρχηγού του και το αντίστροφο. Ο Bobby Liebling είναι ο αρχηγός ή για να ακριβολογούμε είναι η ψυχή αυτού του συγκροτήματος, χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν οι Pentagram και πολύ πιθανό να μην υπήρχε και ο Bobby Liebling χωρίς το συγκρότημα. Η ιστορία τους μεγάλη, πολύ μεγάλη, η ατυχία τους τεράστια, η τελειομανία του αρχηγού είναι άνευ προηγουμένου, καταχρήσεις αμέτρητες και λειτουργούσαν ανέκαθεν σαν τροχοπέδη για το συγκρότημα!
Όταν ο οποιοσδήποτε μη μυημένος ακούσει για πρώτη φορά έναν δίσκο τους, το πιο πιθανό είναι να πάθει κάποιου είδους πολιτισμικό σοκ από το περιεχόμενο του! Όταν λέω οποιονδήποτε δίσκο τους το εννοώ. Οι Pentagram ανήκουν σε εκείνη τη μικρή κοινότητα συγκροτημάτων που όχι απλά δεν έχουν κάποιον άσχημο δίσκο, αλλά ούτε καν μέτριο! Και εάν νομίζεται ότι είναι απλά οπαδικό αυτό που γράφω, καλύτερα θα ήταν να μπείτε στο κόπο να ακούσετε κάποιον από τους δίσκους τους και μετά να εθιστείτε σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους και θα καταλάβετε αμέσως τι θέλω να πω! Να εθιστείτε σε αυτό το εκρηκτικό μουσικό μείγμα από Blue Cheer-UFO-Black Sabbath-Bang.
Στο άκουσμα της μουσικής τους νιώθεις μια αγαλλίαση στη ψυχή, μια βαθειά πνευματικότητα, μια ελευθερία με την ευρύτερη έννοια του όρου. ’’You’re Lost, I’m Free’’ όπως τιτλοφορείται και ένα από τα τραγούδια τους.
Το αξιοσημείωτο με αυτό το συγκρότημα είναι ότι σχεδόν πάντα έπεφτε θύμα των καταχρήσεων του αρχηγού, ο οποίος έζησε το γνωστό τρίπτυχο στο απόλυτο, μοιραία λοιπόν και αυτός αλλά και το συγκρότημα ακροβατούσαν πολλάκις σε τεντωμένο σχοινί ως προς την ύπαρξή τους. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος αμέτρητοι μουσικοί πέρασαν από τις τάξεις τους με ελάχιστους να στεριώνουν για πάνω από ένα δίσκο,με μερικούς από αυτους να αποτελούν πολύ μεγάλα ονόματα του χώρου όπως οι αξιότιμοι κύριοι Victor Griffin και Joe Hasselvander και άλλους να είναι από τα ιδρυτικά μέλη όπως ο Geof O’Keefe.
Αλλά είπαμε τα πάντα περνάνε από τις διαθέσεις του αρχηγού, από τους στίχους μέχρι με το ποιούς θα συνεργαστεί. Όχι οι Pentagram δεν είναι ένα one man project, ακόμα και όταν όλα κρίνονται από τις αποφάσεις του Bobby Liebling. Αν συγκρίνουμε τα χρόνια ύπαρξης τους με τις δισκογραφικές τους δουλείες, θα συνειδητοποιήσουμε την αντιπαραγωγικότητα που τους διέπει, όχι γιατί δεν υπάρχει έμπνευση ή κάτι τέτοιο, απλά πάντα είχαν κακό timing με τις δισκογραφικές εταιρίες και τους έκοβε το δρόμο προς την αναγνώριση που δικαιολογημένα δικαιούνται.
Οι ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος παραμένουν ανεξίτηλες στη μνήμη όσων τις παρακολουθούν ακόμα και όταν αυτές δεν πραγματοποιούνται εξαιτίας του εθισμού του αρχηγού στις ναρκωτικές ουσίες. Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει προς τέρψιν των οπαδών και όλες οι συναυλίες τους πραγματοποιούνται κανονικά και χωρίς έκτροπα.
Πριν από περίπου 2,5 χρόνια ήρθαν για πρώτη φορά στη χώρα μας και ένα μεγάλο απωθημένο της doom metal κοινότητας έφυγε, στις 10 Οκτωβρίου θα ανέβουν στη σκηνή του AΝ Club για δεύτερη φορά και ένα μεγάλο ταξίδι στην ιστορία του σκληρού ήχου θα αρχίσει πάλι!