Γύρω στις 21:00 ο κόσμος έξω από το Gagarin ήταν παραπάνω από αρκετός για προκαλέσει κυκλοφοριακά προβλήματα. Και όσο πλησίαζε η ώρα έναρξης, τόσο η ουρά για ταμείο απλωνόταν κάτω στην Λιοσίων. Περίπου 10 λεπτά πριν πέσει το πρώτο intro κατάφερα να μπω μέσα και να φτάσω δίπλα στο photo-pit. Και όταν λέω «κατάφερα» εννοώ ότι ήταν όντως ένας άθλος! Δυστυχώς αυτή την φορά δεν ίσχυε το «τρία τραγούδια και έξω» αλλά μόνο το «έξω» οπότε στάθηκα στο πλάι της σκηνής προσπαθώντας να βολέψω δύο κάμερες επάνω μου, να φωτογραφίσω, να ακούσω και να μην ενοχλώ ή ενοχλούμαι από τους γύρω μου που ήμασταν μια αγκαλιά.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (πλήρες photo report εδώ)
Στην αρχή βγήκε η «task force» του Di’Anno για τις τρεις συναυλίες του επί ελληνικού εδάφους, δηλαδή ο Gus G στη κιθάρα, η Έλενα Κοτίνα (Daffodil, Nervosa) επίσης στη κιθάρα, ο Κώστας Ταλταμπάνης (Πράσσειν Άλογα, μπάσο) και ο Μηνάς Χατζημηνάς (Kafrillion, drums). Ο Paul βγήκε με το αμαξίδιο όπου είναι καθηλωμένος τα τελευταία χρόνια και έλαβε θέση στο κέντρο της σκηνής ενώ άρχιζε να παίζει η μπασογραμμή για το “Wrathchild”. Λίγες φορές έχω δει τόσο ενθουσιασμό από fans ακόμα και σε άλλα sold out events. Ο κόσμος πραγματικά θα πρέπει να έδωσε μεγάλη ώθηση στον Di’Anno να ανταπεξέλθει σε αυτές τις συναυλίες.
Και η αλήθεια είναι ότι μάλλον χρειαζόταν όση βοήθεια μπορούσε να λάβει. Η φωνή βρίσκεται εκεί, η μπάντα ήταν υποδειγματική στις εκτελέσεις, ο ήχος ήταν πολύ καλός και ο κόσμος ήταν ο ’12ος παίκτης’ χωρίς αμφιβολία. Αλλά ο Paul νομίζω ότι χρειάζεται ακόμα χρόνο μέχρι να είναι εντελώς έτοιμος να βγάλει ένα set. Αν και σε αυτή τη δεύτερη στη σειρά εμφάνισή του δεν φάνηκε να αντιμετωπίζει τα ίδια θέματα με την πρώτη, ο πόνος του στα πόδια επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό την απόδοση του όχι μόνο τεχνικά αλλά και πνευματικά. Δεν είναι εύκολο να μην βγάλεις κάπως με διεκπεραιωτικό τρόπο μια εμφάνιση όταν πονάς πολύ σωματικά.
Παρ’όλα αυτά, η διάθεσή του ήταν πολύ καλή σε γενικές γραμμές και φάνηκε να απολαμβάνει σε σημείο έκπληξης την αγάπη που του έδειχνε το ασφυκτικά γεμάτο Gagarin. Όσον αφορά το setlist, ακούστηκαν τα περισσότερα τραγούδια από τους δύο πρώτους Maiden δίσκους. Επίσης, σχετικά με τη διοργάνωση, ίσως θα ήταν καλή ιδέα όταν αγοράζει κάποιος εισιτήριο online, να μην χρειάζεται να το τυπώσει και να περάσει από το ταμείο για έξτρα εισιτήριο/στάμπα ή δεν ξέρω τι άλλο.
Εν κατακλείδι να πω ότι σε σχέση με τις προ οκταετίας εμφανίσεις του στη χώρα μας ο Paul είναι εμφανώς πιο υγιής όσον αφορά τις καταχρήσεις του. Τότε είχε ένα μπουκάλι Jack δίπλα του, τώρα ένα μπουκάλι νερό. Αλλά νομίζω όλοι όσοι τον είδαμε τώρα περιμένουμε να τον δούμε να στέκεται στα πόδια του και να μας δώσει συναυλίες όπως αρμόζουν. Με την ίδια μπάντα φυσικά.
