Λίγες ημέρες μετά την εμφάνισή τους στο Festival του Γαλατσίου και λίγες ημέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του πρώτου τους EP, οι Parthian Shot και συγκεκριμένα, ο frontman-showman τους, Παναγιώτης Παπαγεωργίου, βρήκε το χρόνο να μιλήσει μαζί μας σε μία ανοιχτή συζήτηση: για τους Parthian Shot, την Ελληνική σκηνή και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα. Μία χορταστική συνέντευξη, στο RockinAthens.gr…
Παναγιώτη σε ευχαριστούμε για τη θετική σου απάντηση να μας μιλήσεις λίγες ημέρες μετά την εμφάνισή σας στο festival Δήμου Γαλατσίου. Θεωρείς πως τέτοια festival πρέπει να συμπεριλαμβάνουν και μέρες αφιερωμένες στα rock/metal συγκροτήματα, αφουγκραζόμενα το γεγονός ότι η rock και metal μουσική “παίζουν δυνατά”, ιδιαίτερα στις πιο μικρές ηλικίες;
Κατ’αρχήν εγώ, εκ μέρους των Parthian Shot, ευχαριστώ για την τιμή αυτή. Νομίζω,πως επιτέλους, οι επίσημοι κοινωνικοί φορείς πρέπει να σταματήσουν να βλέπουν τη ροκ/μεταλ μουσική ως υποδεέστερο είδος. Δε σκέφτονται ποτέ ότι είναι ένα πολύ απαιτητικό είδος μουσικής, ότι είναι ένα είδος που έχει μεγάλη απήχιση στις ηλικίες 15-45 και το κυριότερο, εν αντιθέσει με τη χώρα μας, το metal είναι mainstream και “pop” σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο.Άρα,για μένα,ένας τοπικός φορέας π.χ. δήμος,που απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους του και τα γούστα τους,οφείλει να μην αφήνει παραπονεμένο κανέναν ακροατή.
Θεωρείς την ημέρα επιτυχημένη; Ήταν μία δύσκολη χρονική περίοδος και καταφέρατε να συγκεντρώσετε μία διόλου ευκαταφρόνητη προσέλευση.
Νομίζω ότι ο κόσμος που αγαπάει μία σκηνή,στηρίζει. Με τον τρόπο του ο καθένας. Εξάλλου μιλάμε για ένα roster που έχει αποδείξει την αξία του και όχι για ερασιτεχνικές ή άπειρες μπάντες. Είμαι σίγουρος, ότι, καθώς ίσως επαναληφθεί και του χρόνου, εάν ο Δήμος το στηρίξει λίγο περισσότερο στην προώθηση, και το οργανώσουμε λίγο καλύτερα, τα 300 άτομα που ήταν θα γίνουν 500.
Θα θέλαμε να μοιραστείς μαζί μας κάποια πράγματα που θα ήθελες ο κόσμος να ξέρει για τους Parthian Shot.
Το να κάτσω να πω την ιστορία μας,σα μπάντα,θα κρατήσει πολύ.Νομίζω ότι θα επικεντρωθώ στο ότι θεωρούμε ότι είμαστε μια ενδιαφέρουσα prog metal μπάντα,όχι πιτσιρικάδες,με πολλές και διαφορετικές επιρροές,γι αυτό και στη μουσική μας εύκολα δε βάζουμε ταμπέλες.Για το ποιοι είμαστε μπορώ να παραπέμψω τους ενδιαφερόμενους στο site μας, www.parthianshotband.gr .
Είστε από εκείνα τα συγκροτήματα που, πριν κυκλοφορήσουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, προτίμησαν να “ψηθούν” μέσα από τις live εμφανίσεις τους. Θεωρείς πως αυτή σας η επιλογή, από την επανασύνδεσή σας και μετά, σας “έδεσε” περισσότερο ως μπάντα; Όσο να ναι, είναι διαφορετικό για ένα συγκρότημα να είναι συνεχώς κλεισμένο μέσα σε ένα studio σε σχέση με το να εμφανίζεται συχνά μπροστά στον κόσμο.
Ναι, όντως έτσι είναι. Για εμάς ο κύριος λόγος της ύπαρξης μίας μπάντας είναι η ζωντανή εμφάνιση. Ειδικά στις μέρες μας, που η τεχνολογία μπορεί να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε μπάντα, έναν άνθρωπο σε παραγωγό και ηχολήπτη. Στο live φαίνεται η κλάση μίας μπάντας, από το πως αποδίδει το υλικό που αποφασίζει να παίξει-εκτελεστικά, ηχητικά – μέχρι τον τρόπο με τον οποίο “χειραγωγεί” το κοινό και πως έιναι δεμένη. Από εκεί και πέρα, εκεί βγάζεις την ενέργειά σου. Όχι σε ένα στούντιο-εκεί εκφράζεις έναν δημιουργικό τομέα.
Θα σου πω την πικρή αλήθεια, έχασα αρκετές φορές την ευκαιρία να σας δω live, όπως θα ξέρεις και εσύ! Τι έχω…χάσει εγώ και οποιοσδήποτε δε σας έχει δει από κοντά μέχρι τώρα;
Χμμμμ…με βάζεις να περιαυτολογίσω, ε; Νομίζω, λοιπόν, ότι όποιος δε μας έχει δει “χάνει” ένα live metal party.Έχουν υπάρξει βραδιές που έχουμε σκαρώσει, που κρατάνε 2,5-3 ώρες και παίζουμε όσα κομμάτια γουστάρουμε απ’όλη την ιστορία της μουσικής μας: από Dokken εώς Pantera. Είμαστε έμπειροι μουσικοί, με μεγάλο ενθουσιασμό και αυθορμητισμό, και καλή τεχνική κατάρτηση. Σίγουρα “κοπανάμε” καλά.
Μετά και το demo του 2004, κυκλοφορεί η νέα σας δουλειά. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτήν;
Ναιιιιιι!!! Η νέα μας δουλειά, είναι ένα αυτοχρηματοδοτούμενο ΕΡ (δε το ονομάζω ντέμο,καθώς πιστεύουμε ότι η ποιότητά του είναι αρκετά καλή για να ονομαστεί έτσι), που το αποτελούν 4 συνθέσεις-3 του Χρήστου Μιχάλη,1 του Κώστα Σμόνου στη μουσική, και όλες σε δικούς μου στίχους-με μία αρκετά μοντέρνα προσέγγιση του progressive, χωρίς να στερείται μία ρετρο΄διάθεση στις επιρροές του: Σαν να είναι επηρεασμένο από την αύρα του “Falling Into Infinity” των Dream Theater, αλλά γραμμένο το 2012,όχι το 97. Προσέξαμε πάρα πολύ,για αυτό και καθυστερήσαμε(το παλεύουμε από το χειμωνα του ’11) το θέμα του ήχου. Όλα τα όργανα είναι φυσικά και-πλην των τυμπάνων που γράφτηκαν σε στούντιο-ηχογραφήθηκαν στα σπίτια των δύο κιθαριστών μας, Χρήστου και Κώστα.
Είναι μία ερώτηση που απευθύνω σε πολλούς συμπατριώτες μας μουσικούς, θα την απευθύνω και σε σένα. Θεωρείς ότι, τουλάχιστον στο εσωτερικό, η παρούσα οικονομική συγκυρία θα σπρώξει τον κόσμο προς τα live δικών μας συγκροτημάτων;
Εδώ ίσως γίνω λίγο “αντιπαθητικός” σε συναδέλφους,αλλά πιστεύω ότι μας αφορά-τους περισσότερους: Φταίμε εμείς,τα συγκροτήματα, όχι η οικονομική κατάσταση.Φταίμε για έναν κύριο λόγο: το γεγονός ότι οι περισσότερες ελληνικές μπάντες – ίσως και εμείς,για να μη βγάλουμε την ουρά μας απ’έξω- πέφτουμε στην παγίδα του wanna-be-κάτι είσαγώμενο. Δε μπορεί ν’ακούς μπάντες που είναι κόπια κάτι ξένου. Που είναι imitation και ίσως ξεπερασμένο-δε μιλάω για απλές επιρροές,καθώς όλοι μας με κάποιες ξεκινάμε. Και δε λέω ότι δεν υπάρχουν ελληνικές μπάντες που έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν-και όπως βλέπεις χαίρουν εκτίμησης στις εμφανίσεις τους ανεξάρτητα κρίσης. Μεγάλη ιστορία που θέλει πολύ χώρο για την αναλύσουμε. Ε,όταν π.χ. ένας βλέπει ότι μέσα σε έναν μήνα παίζουν οι Parthian Shot και μετά από μερικές μέρες οι Dream Theater, όσο καλοί και να έιναι οι P.S. θα προτιμήσει ο κόσμος το “οριτζινάλε”-το ίδιο ισχύει και για τους δίσκους μας,για όλα μας. Πίστεψέ με, ο κόσμος έχει ανάγκη από διεξόδους, απλά η κρίση τους έκανε επιλεκτικούς. Και για αυτό χάνουμε έδαφος σαν underground.
Θεωρείς πως σε αυτό το μήκος κύματος είναι και η…τιμολόγηση των εισιτηρίων σε τέτοια live; Με δεδομένη την μέση προσέλευση που βλέπω και την, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, συμβολική τιμή του εισιτηρίου, θεωρώ πως περισσότερο θέλουν οι μπάντες να κινητοποιήσουν τον κόσμο παρά να έχουν οικονομικό όφελος.
Τι λέμε τώρα;Το μονοπώλειο των μουσικών σκηνών και η πατέντα “εάν σ’αρέσει,μπαντούλα,με τόσα.Αν όχι υπάρχουν άλλες 50 που κάνουν τούμπες να έρθουν στη θέση σου”. Αντικειμενικά; Μάλλον πληρώνουμε για να κάνουμε το κέφι μας: Πρόβες,μεταφορές κτλ έχουν μεγαλύτερο κόστος απ’ότι βγάζεις σε ένα live.Άρα,τι μένει ως πληρωμή;Ο κόσμός: Φτηνό εισιτήριο, ώστε να μαζέψεις κόσμο και να γουστάρεις και εσύ και αυτός. Χρήμα πάντως δε βγαίνει…είδικά στο underground.
Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρώ ότι υπάρχουν ευκαιρίες και ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι πλέον στην Ελλάδα, περισσότεροι από ό,τι στο παρελθόν, στο χώρο της rock/metal μουσικής.Πιστεύω ότι υπάρχουν τα εχέγγυα για να πάνε τα πράγματα πολύ καλύτερα για τις δικές μας μπάντες, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Από ό,τι καταλαβαίνω δεν μοιράζεσαι αυτήν την αισιοδοξία;
Ίσα ίσα!Βλέπω με χαρά και αισιοδοξία την άνοδο της σκηνής.Απλά πιστεύω ότι τα μεγάλα μπαμ έγιναν από μπάντες οι οποίες είτε έγιναν μεγάλες λόγο σωστού επαγγελματισμού, πειθαρχίας, προσήλωσης και καλλιστου management,είστε γιατί έδειξαν σοφία και οξυδέρκεια και χρησημοποίησαν στοιχεία που είναι Ελληνικά.Είτε σε θεματικά concepts, είτε σε ενορχηστρώσεις,είτε σε μελωδίες.Πράγματα οικεία στ’αυτιά μας και περίεργα,πρωτότυπα και πρωτοπόρα στ’αυτιά των ξένων.Απλά πιστεύω ότι τα συγκροτήματα που προτιμούν το στυγνό κοπιάρισμα μπορεί να βγάλουν καλά κομμάτια,μπορεί να κάνουν ένα στιγμιαίο μπαμ,αλλά στην τελική παραμένουν «μονόφθαλμοι εν πλήθος τυφλών» και ίσως,όπως προείπα «δεύτερης διαλογής».Πιστεύω ότι έχουμε εξαιρετικά ταλέντα,εξαιρετικές μπάντες,και από τα γεννοφάσκια μας μία σχεδόν έμφυτη “crossover” μουσική παιδεία.Ανατολή και δύση,αρχαίο και νέο,λαϊκό και μοντέρνο.Και κακώς δε τα χρησημοποιούμε.Εάν δεις τα breakthroughs από μη-αγγλοσαξονικές/αμερικάνικες/τευτονικές μπάντες, έγιναν όταν πήραν γραμμή ότι δε μπορούν ν’ανταγωνιστούν τους δημιουργούς του είδους.Angra,Sepultura,Orphaned Land,Rotting Christ(Theogonia/Aealo era),Skyclad και άλλες ειδικά σκανδιναβικής καταγωγής που φέρουν περήφανα τις Viking/skald-ικές τους ρίζες και μυθολογίες είναι ελάχιστα παραδείγματα. Εκεί φαίνεται η ανοιχτομυαλιά: στο να κάνεις δική σου,χωρίς κόμπλεξ, τη μουσική που υπηρετείς.
Παναγιώτη, σε ευχαριστούμε και πάλι και ευχόμαστε όλα να πάνε κατ’ ευχήν με την νέα σας δουλειά. Τι να περιμένουμε το χειμώνα από εσάς;
Εμείς σας ευχαριστούμε πολύ για τη στήριξη και ελπίζουμε σε πρώτη φάση το ΕΡ μας να φτάσει σε πολλά αυτιά, ώστε να πετύχει το σκοπό του-Ν’αρέσει η μουσική μας.Από εκεί και πέρα,νομίζω ότι θα είναι μία έντονα κινητική χρονιά, σκοπεύουμε στο να κυνηγήσουμε την προβολή της μουσικής μας. Οπότε, όποιος ενδιαφέρεται,είτε μέσω του facebook της μπάντας,είτε μέσω της επίσημης σελίδας μας,θα έχει ενημέρωση για το που και πότε θα μας συναντήσει μπροστά του. Και πάλι, ευχαριστούμε!
