Επιστροφή για τους Panic! At The Disco με το έκτο κατά σειρά studio album τους «Pray For The Wicked» που κυκλοφόρησε στις 22 Ιουνίου 2018 από τις Fueled by Ramen και DCD2. Το άλμπουμ κυκλοφορεί δύο χρόνια έπειτα από το επιτυχημένο “Death Of A Bachelor” το 2016 και αποτελεί ουσιαστικά ένα solo project του Brendon Urie, του πλέον εναπομείναντος αυθεντικού μέλους των P!ATD. Η ανακοίνωση ήρθε ήδη από τον Μάρτιο με την κυκλοφορία των singles “(Fuck A) Silver Lining”, “Say Amen(Saturday Night) στις 21/3, και των “High Hopes” και “King Of The Clouds” στις 23/5 και 18/6 αντίστοιχα. Ο Pete Wentz των Fall Out Boy το χαρακτήρισε ως το “Death Of A Bachelor on steroids” και είναι ακριβώς αυτό.
Έχοντας αφήσει πίσω εξ ολοκλήρου το alternative rock στυλ των P!ATD, ο Brendon Urie έγραψε και ηχογράφησε σχεδόν μόνος του ένα χορευτικό, party album 11 κομματιών. Είναι παραπάνω από εμφανής η επίδραση που είχε στον ήχο, η συμμετοχή του Urie στο Broadway musical “Kinky Boots” το καλοκαίρι του ’17. Τόσο η παρουσία πνευστών, synths και δεύτερων φωνητικών όσο και η απίστευτη άνεσή του στις ψηλές νότες –μάλιστα πρόκειται για τις υψηλότερες νότες που έχουμε ακούσει ποτέ από τον καλλιτέχνη- δίνουν την αίσθηση ενός album που γράφτηκε πρωτίστως για να ακουστεί live. Από στιχουργικής άποψης, δε θα βρει κανείς κάποιο βαθύ νόημα. Οι στίχοι είναι απλοί, επαναλήψιμοι και πραγματεύονται θέματα, όπως η επιτυχία και η αποτυχία, τα παιδικά όνειρα, οι ανασφάλειες, η αυτοκαταστροφικότητα, η ωριμότητα. Αρκετές είναι οι αναφορές και στη θρησκεία: I pray for the wicked on the weekend/Mama can I get another amen/Oh it’s Saturday night, τραγουδάει ο Urie στο “Say Amen”. Προερχόμενος από οικογένεια Μορμόνων, δηλώνει ότι αν και σέβεται το παρελθόν του, θέλει να καθορίζει εκείνος τον τρόπο ζωής του.
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι πολλά, καθώς πρόκειται για ένα άλμπουμ που ήδη ξεκινάει με ένα άκρως δυνατό πρώτο μισό. Ενδεικτικά αναφέρω το δικό μου αγαπημένο “Roaring 20s” και τα “Hey Look Ma, I Made It”, “High Hopes”, “One Of The Drunks”, “Say Amen (Saturday Night), καθώς και το τελευταίο κομμάτι “Dying In LA”, μια μελαγχολική, ήπιων τόνων μπαλάντα με τελείως διαφορετικό στυλ από τα υπόλοιπα κομμάτια του “Pray For The Wicked”. Αν και ο Brendon Urie επιλέγει έναν πιο mainstream ήχο, αρκετά διαφορετικό από αυτόν που μας έχουν συνηθίσει οι P!ATD, το “Pray For The Wicked” ακούγεται σίγουρα πολύ ευχάριστα και ξεσηκώνει με την ενέργειά του. Γεμάτο με απλά catchy pop κομμάτια που όμως μένουν, μας κάνει να αναμένουμε την επόμενη δουλειά, μιας και οι P!ATD είναι γνωστοί για τον πειραματισμό τους με νέα είδη και στυλ.