Με αφορμή την τεράστια κουβέντα που έχει ανοίξει μετά τον εκνευρισμό του Bruce Dickinson και τις χυδαίες εκφράσεις εναντίον fan που είχε ανάψει καπνογόνο, σχεδόν αντανακλαστικά μου ήρθε στο μυαλό το αριστούργημα του Γκυ Ντεμπορ “Κοινωνία του Θεάματος”. Στο βιβλίο αυτό ο Γκυ Ντεμπόρ αναλύει την έννοια του θεάματος και πως αυτό μπορεί να αφομοιώσει σύγχρονες τάσεις προς όφελος του αλλά και πως μπορεί να κάνει δικό του οτιδήποτε δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.
Προφανώς και θεωρώ ειλικρινή την στάση του Bruce Dickinson να αντιδράσει σε κάτι που τον ενοχλεί, αλλά μια μικρή βόλτα στην επίσημη σελίδα του σχήματος στο Facebook δείχνει ότι το Management\Marketing της μπάντας, έχει ανεβάσει δεκάδες φωτογραφίες του κοινού με αναμμένα καπνογόνα και τα σχόλια “H Ελλάδα πήρε φωτιά” παίρνουν χιλιάδες reactions, εκθειάζοντας το ελληνικό κοινό αλλά και την μπάντα που προκαλεί τέτοιες αντιδράσεις μετά από τόσα χρόνια. Από την μία έχουμε τον τραγουδιστή του σχήματος να βρίζει με χυδαίο τρόπο έναν fan που τον έχει κάνει θεό και από την άλλη έχουμε τις πανέμορφες φωτογραφίες με τα καπνογόνα.
Αν ενοχλούσαν τόσο πολύ τον Bruce Dickinson τα καπνογόνα, τότε αντί για φωτογραφίες του κοινού με αναμμένα καπνογόνα, θα έβγαινε μια επίσημη ανακοίνωση που θα παρακαλούσε το κοινό να μην ανάβει καπνογόνα γιατί το συγκρότημα δεν μπορεί να αποδώσει. Αλλά τελικά το θέαμα έκανε δικό του κάτι το οποίο εχθρεύεται, γιατί το marketing γνωρίζει πολύ καλά πως να χαϊδέψει τα αυτιά της metal κοινότητας.
Μέσα στα χρόνια έχουμε αρκετά παραδείγματα που το περιεχόμενο δεν συνάντησε την πράξη. Το Ιούνιο του 2000 Οι Rage Against The Machine επισκέφθηκαν την Ελλάδα στο θέατρο Πέτρας και η συναυλία δεν εξελίχτηκε με τον καλύτερο τρόπο. Οι διοργανωτές φοβούμενοι την πολιτικότητα της μπάντας και το κοινό που θα προσελκύσει ζήτησε την βοήθεια της αστυνομίας. Η αστυνομία έριξε την σπίθα στο μπαρούτι, φέρνοντας διμοιρίες ΜΑΤ να περιφρουρήσουν τον χώρο. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα επεισόδια μεταξύ κοινού και ΜΑΤ δεν άργησαν να ξεκινήσουν και προφανώς το σχήμα φυγαδεύτηκε. Η λεπτομέρεια όμως που έκανε την διαφορά ήταν ότι όταν ξεκίνησαν τα επεισόδια, ο τραγουδιστής του σχήματος φώναξε στο μικρόφωνο: “Οι επαναστάσεις γίνονται ενάντια στους στρατούς και όχι ενάντια στην περιουσία του κόσμου” (ή κάτι τέτοιο, συγχωρήστε με έχουν περάσει 22 χρόνια). Μάλλον ξέχασε ότι τα video clip τους είναι γεμάτα συγκρούσεις στις οποίες προφανώς και θα υπάρξουν υλικές ζημιές. Αλλά ακόμα πιο θεαματικό ήταν ότι έχουν βγάλει video με εκτεταμένες συγκρούσεις στην Ελλάδα.
Αυτό που θέλω να καταλήξω δεν είναι ότι πρέπει τα συγκροτήματα να ανέχονται τα πάντα, στον βωμό της λατρείας των fan, αλλά θα περίμενα μια συνέπεια μεταξύ λόγου και πράξης. Ο Πουλικάκος έλεγε ότι “η αλητεία θέλει ευγένεια αλλιώς είσαι τσόγλανος” και αυτή την ευγενική αλητεία την είδαμε ξεκάθαρα στο live των Motorhead στον Λυκαβηττό τον Ιούλιο του 2002. Έξω από τον χώρο έπεφταν δακρυγόνα και μέσα ο Lemmy έβγαζε όλους τους άσσους από το μανίκι του. Ξέρετε…τους άσους μπαστούνι.