Μετά την πρώτη ολοκληρωμένη του δουλειά Butterflies, δύο χρόνια πριν, o Οδυσσέας Τζιρίτας κυκλοφόρησε πρόσφατα το Gonzo Bliss, ένα δίσκο με δέκα τραγούδια που ηχογραφήθηκε στα μέσα του Ιανουαρίου του 2020.
Στο ενδιάμεσο διάστημα των δύο, προσπαθούσε να συνδυάσει ετερόκλιτα μουσικά στυλ σε μια ισορροπημένη σύνθεση και τελικά το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν το Gonzo Bliss, ένας πολύπλευρος δίσκος με χαρακτηριστική ταυτότητα, έντονες μουσικές και διακαλλιτεχνικές επιρροές.
Σε πολλά σημεία, θυμίζει αρκετά τον ήχο των 90’s αλλά παράλληλα έχει κι ένα πολύ σύγχρονο twist. Το pop στοιχείο είναι παρόν σε ολόκληρο το δίσκο χωρίς όμως από αυτόν να απουσιάζουν οι έντονες κιθάρες και οι χαρακτηριστικές μπασσογραμμές.
Μάλιστα στο Sharp Knife ακούμε πολύ ωραίες μελωδίες που συνδυάζουν το funk με το gospel ενώ στα It Takes Οne to Know και Future Pop, έχουν έναν πιο ρυθμικό ήχο θυμίζουν David Bowie. Μας χαρίζει ένα ευρύ ηχητικό φάσμα, καθώς ο τελικός ήχος, φαίνεται να έχει επηρεαστεί κι από σύγχρονους καλλιτέχνες με αξιοσημείωτη παρουσία όπως οι Porcupine Tree ή οι Muse.
Όμως, τα διαλογικά στοιχεία του δίσκου δεν σταματούν εκεί, καθώς ο Οδυσσέας εντάσσει στον δίσκο του και κινηματογραφικά θέματα ανοίγοντας έτσι μια έμμεση συζήτηση και με δυο ταινίες. Το Elephant Man αναφέρεται στην ομώνυμη ταινία του David Lynch, ενώ οι στίχοι του Explain/Escape είναι βασισμένοι στο The Lighthouse του Robert Eggers, το οποίο μάλιστα μπήκε στον δίσκο, με την αρχική του μορφή, αφού είχε γραφτεί με ακουστική κιθάρα.
Ο Οδυσσέας Τζιρίτας μας φέρνει ένα φρέσκο αποτέλεσμα σε έναν πολύ καλό pop δίσκο με δημιουργίες που αφομοιώνουν όλες τους τις επιρροές.