Εν όψει της ζωντανής εμφάνισης των Queensrÿche στις 16 Νοεμβρίου στο Fuzz Club, ο Γιώργος Ξενικουδάκης συνομίλησε με τον τραγουδιστή τους Todd La Torre για μουσικά αλλά και ιδεολογικά θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος. (Με την βοήθεια στην απομαγνητοφώνηση της Αναστασίας Μανιουδάκη)
Έχοντας κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ με τους Queensrÿche με εσένα στη φωνή, μαζί με το παλιό υλικό, πώς δημιουργείτε ένα setlist που δεν διαρκεί τρεις ώρες; Ποια τραγούδια από το νέο άλμπουμ έχουν ξεχωρίσει και ζητούν οι οπαδοί κατά τη διάρκεια της περιοδείας;
Τα νέα τραγούδια που παίζουμε είναι τα “Blood of the Levant”, “Man the Machine”, “Light Years” και “Propaganda Fashion”. Έτσι, υπάρχουν τέσσερα από αυτά ήδη στο σετ τώρα. Νομίζω ότι για το 2020 θα προσθέσουμε δύο ακόμα. Κάποια που ζητά να ακούσει το κοινό είναι τα “Bent” και “Dark Reverie”. Ίσως να ξεκινήσουμε να τα παίζουμε τον επόμενο χρόνο, αλλά στην Αθήνα θα παίξουμε μερικά από αυτά που ανέφερα νωρίτερα. Είναι δύσκολο να φτιάξουμε setlist για να τους ευχαριστήσουμε όλους. (γέλια)
Έχουν περάσει 7 χρόνια (αν συμπεριλάβουμε το “Rising West” project) που εντάχθηκες στη μπάντα. Υπάρχει αλλαγή στο πόσο σίγουρος είσαι όταν τραγουδάς παλαιότερο υλικό αλλά και όταν εισφέρεις στο γκρουπ την αισθητική και την άποψή σου;
Έτσι νομίζω. Μου αρέσει να παίζω το παλιό κλασικό υλικό. Προφανώς, έχω ισότιμη γνώμη στο να βοηθήσω σε αυτό που θέλουμε να δουλέψουμε, είτε πρόκειται για να προσθέσουμε παλαιότερο υλικό είτε νέο. Είμαι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της μπάντας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Είναι μια δημοκρατική διαδικασία, οπότε όλοι έχουμε λόγο σε αυτό, και δίνουμε τις σκέψεις και τις απόψεις μας. Μπορεί κάποιος να πει “Ω θα ήταν πραγματικά διασκεδαστικό να παίξουμε αυτό το τραγούδι, αλλά ίσως είναι …”. Υπάρχουν τραγούδια όπως το “Road to Madness” που είναι πολύ μεγάλα. Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν θα παίξουμε αυτό ή τρία άλλα τραγούδια στη θέση του. Αλλά αισθάνομαι άνετα με το ρόλο μου στη μπάντα και τραγουδώντας το υλικό που παρουσιάζουμε, έτσι είναι όλα καλά.
Περίπου μισός χρόνος πέρασε από την κυκλοφορία του “The Verdict”. Τι αντίκτυπο νομίζεις πώς είχε στους οπαδούς και στους κριτικούς; Είστε ικανοποιημένοι με την προώθηση της Century Media για το άλμπουμ;
Δεν είμαι στην Ευρώπη για να δω ακριβώς την προώθηση, νομίζω ότι η Century Media έχει κάνει σπουδαία δουλειά με το βίντεό μας, τους προϋπολογισμούς μας και τις συνεντεύξεις που διοργανώνει, βοηθώντας να υποστηρίξει το tour. Πιστεύω ότι κάνουν πολύ καλή δουλειά. Πολλοί λένε ότι το “The Verdict” μοιάζει με το λογικό επόμενο βήμα.
Εννοείς μετά το “Condition Human”…
Ναι, είναι βαρύ, νομίζω ότι είναι ίσως το βαρύτερο άλμπουμ που βγάλαμε. Είναι progressive, έχει αργά στοιχεία, έχει αρκετά πράγματα, έχει επιθετικά πράγματα. Πιστεύω λοιπόν ότι περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που ο τυπικός οπαδός των Queensrÿche θα εκτιμούσε. Έτσι έχουμε πραγματικά καλό feedback. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι είναι το καλύτερο album που έχει βγάλει η μπάντα από το “Empire”.
Στο “The Verdict” ηχογράφησες όλα τα τύμπανα, ενώ στην περιοδεία ανέλαβε τη θέση ο Casey Grillo, ενώ εσύ παίζεις κάποια συμπληρωματικά κρουστά. Ποια είναι τα τελευταία νέα για τη θέση του drummer; Θα επιστρέψει ο Scott Rockenfeld;
Παίζω τύμπανα στο άλμπουμ γιατί ο Scott δεν ήταν διαθέσιμος και ο Casey έχει περιοδεύσει μαζί μας για δυόμισι χρόνια. Έτσι, όλα είναι καλά. Το album δεν υπέφερε, oι ζωντανές εμφανίσεις δεν υποφέρουν με το υπάρχον line up και νομίζω ότι οι οπαδοί καταλαβαίνουν ότι οι αλλαγές συμβαίνουν και ότι η ζωή συνεχίζεται και απλά πρέπει να προχωρήσουμε. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε. Υπήρξαν κάποια εμπόδια για να ξεπεραστούν προφανώς, αλλά νομίζω ότι είμαστε, ως επί το πλείστον, πετυχημένοι με αυτές τις μεταβάσεις.
Σκέφτεστε να κάνετε μια οντισιόν στο μέλλον για έναν άλλο ντράμερ ή πρόκειται να αναλάβεις τα τύμπανα στο εξής;
Εννοείς για το άλμπουμ;
Για το επόμενο άλμπουμ… για την επόμενη περιοδεία…
Ο Casey Grillo είναι πολύ αφοσιωμένος. Είναι κολλητός μας. Μας αρέσει να τον έχουμε στο συγκρότημα και μπορεί να καταλήξει να παίξει στο επόμενο άλμπουμ. Προσωπικά, νομίζω ότι το αξίζει. Σε αυτό το σημείο, μετά από δυόμισι χρόνια, έχει αφοσιωθεί 100% στους Queensrÿche. Λοιπόν, ίσως να παίξω σε ένα τραγούδι και αυτός να κάνει τα υπόλοιπα. Ανεξαρτήτως, νομίζω ότι…Δεν βλέπω τη μπάντα να διεξάγει ποτέ οντισιόν. Νομίζω ότι εκτός από τον Scott, ο Casey είναι ο τύπος για τη δουλειά. Όπως έχουν τα πράγματα, ο Scott δεν φαίνεται να έχει κανένα ενδιαφέρον για τη μουσική. Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, αλλά είμαστε ευχαριστημένοι με τον Casey.
Οι στίχοι στο “Τhe Verdict” φαίνονται να πραγματεύονται την εσωτερική αναταραχή και τη συγκεντρωμένη οργή που προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες όπως η πολιτική κατάσταση ή η παρακμή των κοινωνικών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων. Ο συνδυασμός αυτού του γεγονότος με την βαρύτερη μουσική προσέγγιση ήταν μια συνειδητή επιλογή; Θέλατε να κάνετε μια θυμωμένη δήλωση και ένα βαρύ album για να δηλώσετε τη γνώμη σας;
Νομίζω ότι μόνο με τη μουσική, η μουσική ρυθμίζει τον τόνο και… προφανώς, οι Queensrÿche ήταν πάντα ένα πολύ κοινωνικά συνειδητοποιημένο συγκρότημα, πολιτικά φορτισμένο στο στιχουργικό περιεχόμενο. Αυτά είναι πράγματα που με ενδιαφέρουν στην προσωπική μου ζωή. Παρακολουθώ την πολιτική και όσα συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο. Το “Blood on the Levant” είναι τέλειο παράδειγμα. Αφορά την έναρξη του πολέμου στη Συρία. Και έπειτα έχουμε το “Launder the Conscience” όπου οι άνθρωποι βρίσκουν τρόπους να δικαιολογήσουν την κακή συμπεριφορά τους στο όνομα μιας θρησκείας είτε μιας πολιτικής ατζέντας που προσπαθούν να μεταμφιέσουν ως την καλύτερη για τον λαό. «Ξέρετε, πρέπει να παραιτηθείτε από τα δικαιώματά σας για αυτό ή κάτι άλλο». Δεν ξέρω αν ήταν μια συνειδητή σκέψη, εκτός από το γεγονός ότι αυτά είναι τα θέματα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των μυαλών των ανθρώπων. Υπάρχουν πολλά για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε και υπάρχουν σίγουρα στοιχεία επιθετικότητας και αναταραχής και πόλωσης που μπορεί απεικονίζονται μέσα από αυτούς τους στίχους.
Έτσι δεν είναι αυστηρά ένα concept album, έχει ένα γενικό θέμα
Ακριβώς.
Η πολιτική είναι ένα σταθερό θέμα στη δισκογραφία του συγκροτήματος. Αρχικά, στο “Operation: Mindcrime”, υπήρχε μια πιο επαναστατική ιδεολογία, αλλά μετά φαίνεται να έγινε μία μια στροφή στο “American Soldier”. Τώρα με το “Blood on the Levant” με την έκκληση για επανάσταση, οι Queensrÿche επιστρέφουν στις ιδεολογικές τους ρίζες;
Ναι, το να παίζεις heavy metal είναι γαμημένα επαναστατικό.
Θα πρέπει να είναι…αυτό λέω
Είναι το να αγωνίζεσαι για τον αδύναμο, τονίζοντας τις κοινωνικές αδικίες. Νομίζω ότι τα τραγούδια που μιλάνε για μάχη με τη μία πλευρά, η μόνη στιγμή που συμβαίνει να επιλέξουμε μια πλευρά, θα ήταν, για παράδειγμα, η πλευρά των ανθρώπων που σκοτώνονται στη Συρία. Ποτέ δεν θα υποστήριζα την πλευρά των Ρώσων ή του Άσαντ. Αν λοιπόν θέλεις να πολεμήσεις για αυτές τις πλευρές, τότε είσαι μαλάκας, αλλά όταν πρόκειται για πολιτική πλευρά, δεν θα διαλέγαμε ποτέ…όπως στις ΗΠΑ έχουμε τα δύο μεγάλα κόμματα που είναι οι Ρεπουμπλικανοί και οι Δημοκρατικοί, δεν διαλέγουμε μια πλευρά στους στίχους μας. Υπάρχει σίγουρα μια επαναστατική στάση μέσα από πολλά από αυτά τα τραγούδια όπως το “Propaganda Fashion”. Ζούμε μια από εκείνες τις στιγμές που υπάρχει μεγάλη ένταση σε όλο τον κόσμο και δεν είμαστε μοναδικοί σε αυτή την προσέγγιση, αλλά νομίζω ότι είναι σίγουρα στο πραγματικό Queensrÿche ύφος.
Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή των εκατομμυρίων πωλήσεων, των πλατινένιων δίσκων και του heavy rotation στην τηλεόρασης των βίντεο για τα περισσότερα metal συγκροτήματα. Μια εποχή στην οποία συμμετείχαν και οι Queensryche στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 – αρχές της δεκαετίας του ’90. Τι χρειάζεται μια παραδοσιακή progressive metal μπάντα στην εποχή μας για να παραμείνει ζωντανή αλλά και οικονομικά βιώσιμη;
Λοιπόν, αυτός είναι ο λόγος που οι μπάντες περιοδεύουν τόσο πολύ. Κάνουμε περίπου 100 συναυλίες το χρόνο. Διοργανώνουμε “meet and greets” στα οποία προσφέρουμε ειδικά merchandise. Αυτός είναι ένας δημιουργικός τρόπος να αντισταθμίσουμε οικονομικά την έλλειψη πωλήσεων άλμπουμ. Είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα που έχουν μια πλούσια ιστορία από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 εξακολουθούν πιθανότατα να κερδίζουν από τα δικαιώματα αλλά εγώ σίγουρα δεν μπορώ να αγοράσω έπαυλη από τις πωλήσεις των τριών δίσκων που ήμουν μέρος τους. (γέλια). Μπορώ όμως να ζω άνετα και εφ’ όσον οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν και να δουν την μπάντα να παίζει ζωντανά θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλές μπάντες που δεν έχουν την ιστορία και την κληρονομιά ώστε να είναι σε θέση να αντέξουν οικονομικά. Τα τουριστικά λεωφορεία κοστίζουν 1.200-1.500 ευρώ την ημέρα και αν η μπάντα βγάζει μόνο 2.000 ευρώ δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά και πρέπει να πάρει φορτηγάκι. Όταν έχεις περάσει τα 50 δεν μπορείς να ταξιδέψεις σε φορτηγό για τέσσερις εβδομάδες. Πρέπει απλώς να βρούμε έξυπνους τρόπους για να παραμείνουμε στα πράγματα. Ξέρω προσωπικά μπάντες που αποφάσισαν να σταματήσουν να περιοδεύουν, επειδή δεν είναι οικονομικά προσοδοφόρο πια.
Γι’ αυτό είναι δύσκολο να δούμε πολλές αμερικανικές μπάντες εδώ στην Ελλάδα. Πρέπει να ταιριάξει το πρόγραμμα και να είμαστε στο δρόμο της περιοδείας.
Ακριβώς.
Η διαδικασία σύνθεσης στους Queensrÿche φαίνεται να είναι, περισσότερο από ποτέ, ομαδική προσπάθεια. Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.
Σε όλα τα άλμπουμ ήταν μια ομαδική προσπάθεια αλλά είναι διαφορετικά τώρα. Αυτά τα τραγούδια δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν, από τον καθένα μας ξεχωριστά, πολύ πριν τη διαδικασία προπαραγωγής. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα να ηχογραφήσουμε αυτό το δίσκο, ήταν πολλά τα τραγούδια που δεν είχαν ολοκληρωθεί. Όταν φτάσαμε όλοι στο ίδιο δωμάτιο πραγματικά εστιάσαμε στην ενορχήστρωση και στο editing των τραγουδιών, αναδιαμορφώνοντάς τα. Αυτό ήταν το διαφορετικό από τα δύο τελευταία albums.
Θεωρείς ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ένα νέο δίσκο των Queensrÿche νωρίτερα από το 4ετές χάσμα του τελευταίου;
Θα προσπαθήσουμε να αρχίσουμε να γράφουμε φέτος. Ξέρεις, ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα όταν περιοδεύεις συνέχεια, νιώθεις κουρασμένος και όταν πηγαίνεις σπίτι και έχεις μία εβδομάδα, είσαι πολύ απασχολημένος με την υπόλοιπη ζωή σου. Δεν σκέφτεσαι να γράψεις το επόμενο Queensrÿche τραγούδι. Ελπίζουμε να κυκλοφορήσουμε κάτι νεό, ποιος ξέρει, ίσως αργά το 2021 ή το 2022. Δεν θα είναι τέσσερα χρόνια. Δεν θα πρέπει να περιμένετε τέσσερα χρόνια.
Σχετικά με το solo album σου. Είναι ακόμα σε εξέλιξη;
Ναι, εξακολουθώ να εργάζομαι μ’ αυτό. Ο δίσκος πήγε πίσω από τη στιγμή που μπήκα στο συγκρότημα επειδή, όπως είπα, περιοδεύουμε για μεγάλο μέρος του χρόνου. Στην πραγματικότητα, άρχισα να επανεξετάζω τα τραγούδια και να γράφω νέα με τον φίλο μου Craig Blackwell (Disciples of Mayhem). Έχουμε πολύ υλικό να συνθέσουμε, στίχους και φωνητικά για να γράψω πάνω από την υπάρχουσα μουσική. Έχω αρχίσει να ξανασχολούμαι με αυτό και εργάζομαι αρκετά επιθετικά στους στίχους και σε τέτοια πράγματα για να φτάσω στην επόμενη φάση αυτής της διαδικασίας.
Μπορείς να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες σχετικά με τους συμμετέχοντες και τη μουσική κατεύθυνση; Θα παίζεις εσύ τα τύμπανα;
Ναι, θα παίξω τύμπανα σε αυτό. Αυτή τη στιγμή η μπάντα είναι μόνο ο Craig Blackwell και εγώ. Έχω έναν μπασίστα με τον οποίο μίλησα. Δεν θέλω να αποκαλύψω το όνομα τώρα. Είναι κάποιος που θα αναγνωρίζατε. Όσον αφορά τους άλλους φιλοξενούμενους, δεν έχω καταλήξει σε κανέναν, αλλά έχω στο μυαλό κάποιους κιθαρίστες και ίσως έναν τραγουδιστή ή δύο. Αλλά πραγματικά δεν θέλω ο πρώτος μου δίσκος να περιλαμβάνει πολλούς μουσικούς. Σίγουρα υπάρχουν κιθαριστές που νομίζω ότι θα ταίριαζαν πολύ καλά με το υλικό όπως ο Glen Drover και ο Alex Skolnick. Μου αρέσει να στείλω ένα τραγούδι στον Alex Skolnick για παράδειγμα και να πω “Hey, θα ήθελα πολύ να παίξεις ένα σόλο σε αυτό. Θα σε ενδιέφερε;” Είμαι φίλος με τον Alex και αυτός μου έρχεται στο μυαλό για κιθαρίστας guest.
Todd ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου. Ανυπομονούμε να σας δούμε στην Αθήνα.
Ευχαριστώ πολύ και εγώ. Θα τα πούμε από κοντά.
